Ośrodek szkolnictwa średniego w Ostrowie Wielkopolskim i zasięg jego oddziaływania
Okładka czasopisma Rozwój Regionalny i Polityka Regionalna, nr 32, rok 2015
PDF

Słowa kluczowe

średnie szkoły ponadgimnazjalne (3
4 i 5 poziomu PRK)
profile kształcenia
zasięg oddziaływania
Ostrów Wielkopolski

Jak cytować

Gmerek, P., & Matykowski, R. (2015). Ośrodek szkolnictwa średniego w Ostrowie Wielkopolskim i zasięg jego oddziaływania. Rozwój Regionalny I Polityka Regionalna, (32), 187–202. https://doi.org/10.14746/rrpr.2015.32.14

Abstrakt

Ostrów Wielkopolski pod koniec XX w. odgrywał ważną rolę ośrodka edukacyjnego w województwie kaliskim. Reforma administracyjna u schyłku lat 90. (wdrożona w 1999 r.) oraz reforma szkolnictwa w Polsce – poprzez wprowadzenie m.in. sześcioletniej szkoły podstawowej i trzyletniego gimnazjum (jako edukacji w wymiarze powszechnym, tzw. I stopnia) – postawiły miasto przed konicznością przystosowania się do pełnienia funkcji ośrodka edukacyjnego we wschodniej części województwa wielkopolskiego. Celem niniejszego opracowania jest charakterystyka Ostrowa Wielkopolskiego jako ośrodka edukacyjnego II stopnia (tzn. 3, 4 i 5 poziomu według Polskiej Ramy Kwalifikacji) z perspektywy kolejnego etapu przemian na przełomie XX i XXI w. Na podstawie danych ze szkół ponadpodstawowych ustalono empiryczny zasięg oddziaływania Ostrowa Wielkopolskiego oraz wykorzystano model różnicy potencjałów dla poszukiwania rozwiązania modelowego.
https://doi.org/10.14746/rrpr.2015.32.14
PDF

Bibliografia

Bajerski A. 2011. Zasięg oddziaływania szkolnictwa ponadgimnazjalnego. [W:] A. Tobolska (red.), Pleszew – struktura społeczno-gospodarcza miasta i gminy w ujęciu przestrzennym. Poznań, s. 116–122.

Chojnicki Z. 1966. Zastosowanie modeli grawitacji i potencjału w badaniach przestrzenno-ekonomicznych. Studia KPZK PAN, 14.

Czyż T. 1996. Zastosowanie modelu potencjału ludności w regionalizacji strukturalnej Polski. [W:] T. Czyż (red.), Podstawy regionalizacji geograficznej. Bogucki Wydawnictwo Naukowe, Poznań, s. 45–67.

Guzik R. 2003. Przestrzenna dostępność szkolnictwa ponadpodstawowego. Instytut Geografii i Gospodarki Przestrzennej Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków.

Hołowiecka B. 2004. Oddziaływanie społeczno-gospodarcze miasta. Wydawnictwo Naukowe UMK, Toruń.

Huff D. 1963. A probabilistic analysis of shopping centre trade areas. Land Economics, 39: 81–90. DOI: https://doi.org/10.2307/3144521

Jaroszewska J. 1965. Siedlce jako ośrodek szkolnictwa. Przegląd Geograficzny, 37: 493–505.

Kaczmarek T., Matykowski R. 1995. Ranga i zasięg oddziaływania ośrodków szkolnictwa ponadpodstawowego w województwach środkowo-zachodniej Polski. Studia z Geografii Społeczno-Ekonomicznej, Wydawnictwo Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Poznań, s. 79–84.

Kaczmarek U., Sobczak M. 1990. Służba zdrowia, oświata i kultura, wychowanie fizyczne, sport i turystyka oraz życie religijne. [W:] T. Bartkowski i in. (red.), Ostrów Wielkopolski – dzieje miasta i regionu. Wydawnictwo Poznańskie, s. 404–427.

Kryńska E. 2004. Edukacja – sposób na niedopasowanie strukturalne na rynku pracy. [W:] E. Kryńska (red.), Polski rynek pracy – niedopasowanie strukturalne. IPiSS, Warszawa, s. 102–110.

Książkówna M.S. 1932. Codzienne wędrówki młodzieży szkolnej do Wielkiego Krakowa. Wiadomości Geograficzne, 10: 81–82.

Matykowski R. 1990. Struktura przestrzenna Gniezna i przemieszczenia jego mieszkańców. PWN, Warszawa–Poznań.

Matykowski R., Dominik A. 2010. Polska emigracja zarobkowa w Irlandii w latach 2004–2007. Przegląd Geograficzny, 82: 257–279. DOI: https://doi.org/10.7163/PrzG.2010.2.6

Namysłowski J. 1977. Bydgoszcz i Toruń jako główne ośrodki codziennych dojazdów w aglomeracji bydgosko-toruńskiej (studium i przykłady metodyki analizy). Wydawnictwo Uczelniane WSP, Bydgoszcz.

Namysłowski J. 1980a. Główne ośrodki dojazdów i wyjazdów w Polsce. Wydawnictwo Naukowe UMK, Toruń.

Namysłowski J. 1980b. Ważniejsze ośrodki dojazdów wahadłowych w systemie osadniczym Polski. Przegląd Geograficzny, 53: 761–774.

Ormicki W. 1932. Badanie strefy wpływu w geografii miast. Wiadomości Geograficzne, 10, 84–87.

Raczak T. 1979. Oświata i nauka. [W:] S. Zajchowska (red.). Województwo kaliskie. Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, 377–386.

Ratajczak W. 2011. Potencjał a dostępność przestrzenna. [W:] Z. Chojnicki, T. Czyż, W. Ratajczak (red.), Model potencjału – podstawy teoretyczne i zastosowania w badaniach przestrzenno-ekonomicznych oraz regionalnych. Bogucki Wydawnictwo Naukowe, Poznań, s. 145–153.

Sobala-Gwosdz A. 2005. Ośrodki wzrostu i obszary stagnacji w województwie podkarpackim. Instytut Geografii i Gospodarki Przestrzennej Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków, s. 65–81.

Sobocka-Szczapa H. 2004. Niedopasowanie strukturalne na regionalnym rynku pracy. [W:] E. Kryńska (red.), Polski rynek pracy – niedopasowanie strukturalne. IPiSS, Warszawa, s. 71–101.

Szmielińska-Pietraszek P. 2006. Zmiany kierunków kształcenia w szkołach ponadgimnazjalnych Słupska w kontekście zapotrzebowania rynku pracy. [W:] T. Komornicki, Z. Podgórski (red.), Idee i praktyczny uniwersalizm geografii. Dokumentacja Geograficzna, 33: 368–372.