Abstrakt
The article deals with selected language means which keep the attention of hearers, arouse interest in the contents and express the contact of the speaker and the hearer: namely suitable addressing, using of the first person plural (the preacher does not exclude himself from the community of the believers) and language and stylistic features of the spoken utterance.
Reference
Dokumenty II. vatikánského koncilu. Praha: Zvon, 1995.
Gebauer J., 1929, Historická mluvnice jazyka českého. Díl IV. Skladba. Praha: Česká akademie věd a umění.
Koziara S., 1994, Status i funkcja form adresatywnych w języku współczesnych kazań. In W. Przyczyna (ed.), Fenomen kazania. Kraków: Poligrafia Inspektoratu Towarzystwa Salezjańskiego, s. 136–145.
Kvítková N., 2005, Jazyková stránka kázání. In N. Bayerová a kol., Specifika církevní komunikace. Ostrava: Ostravská univerzita, s. 77–92.
Liturgia godzin: codzienna modlitwa Ludu Bożego. 4, Okres zwykły, tygodnie XVIII–XXXIV. Poznań: Pallottinum, 1988.
Liturgia godzin zakonów franciszkańskich w Polsce. IV, Okres zwykły: tygodnie 12–23. Wrocław: Franciszkańskie Wydawnictwo św. Antoniego, 2014.
Marshall B., 1948, Plná slávy. Přeložila Hana Šnajdrová [= Jan Čep]. Praha: Vyšehrad.
Marshall B., 1995, Chwała córy królewskiej. Przeł. J. J. Szczepański. Warszawa: Pax.
Pismo święte Starego i Nowego Testamentu w przekładzie z języków oryginalnych, oprac. zespół biblistów polskich z inicjatywy benedyktynów tynieckich, wyd. 5 popr., Poznań: Pallottinum, 2008.
Przyczyna W., 2020, Pojęcie homilii i kazania. Ujęcie homiletycznoteologiczne. In W. Przyczyna, K. Skowronek (eds.), Język homilii i kazań. Tarnów: Biblos, s. 11–26.
Sławiński H., 2020, Homiletyka współczesna o języku kazań i homilii. In W. Przyczyna, K. Skowronek (eds.), Język homilii i kazań. Tarnów: Biblos, s. 41–61.
Sobór Watykański II: konstytucje, dekrety, deklaracje. Poznań: Pallottinum, 1968.
Świętokrzyskie kazania radiowe. Tom 1–5. Kraków: Instytut Teologiczny Księży Misjonarzy, 1983–1991.
Trefler-Smyczek K., 2020, Przekaz Ewangelii w duchu nowej ewangelizacji na przykładzie wybranych homilii i kazań. In W. Przyczyna, K. Skowronek (eds.), Język homilii i kazań. Tarnów: Biblos, s. 89–102.
Zdunkiewicz-Jedynak D., 1994, Rola czasownikowej kategorii osoby w kształtowaniu relacji między kaznodzieją i słuchaczami (na materiale tekstów kaznodziejskich stanu wojennego). In W. Przyczyna (ed.), Fenomen kazania. Kraków: Poligrafia Inspektoratu Towarzystwa Salezjańskiego, s. 146–156.
Zdunkiewicz-Jedynak D., 1996, Językowe środki perswazji w kazaniu. Kraków: Poligrafia Salezjańska.
Licence
Copyright (c) 2023 Karel Komárek
Tato práce je licencována pod Mezinárodní licencí Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0.