Ключевые слова
homilia
język
teksty mówione
środki skuteczności
Как цитировать
Аннотация
W artykule zajmuję się wybranymi środkami, które podtrzymują uwagę słuchaczy kazań i wyzwalają zainteresowanie ich treścią oraz wzmagają kontakt nadawcy i odbiorcy. Są to: właściwie wybrany sposób zwracania się do słuchaczy, bezpośrednia forma per „ty”, użycie pierwszej osoby liczby mnogiej (kaznodzieja nie wyłącza się ze wspólnoty wiernych) i cechy wypowiedzi mówionej w warstwie języka i stylu.
Библиографические ссылки
Dokumenty II. vatikánského koncilu. Praha: Zvon, 1995.
Gebauer J., 1929, Historická mluvnice jazyka českého. Díl IV. Skladba. Praha: Česká akademie věd a umění.
Koziara S., 1994, Status i funkcja form adresatywnych w języku współczesnych kazań. In W. Przyczyna (ed.), Fenomen kazania. Kraków: Poligrafia Inspektoratu Towarzystwa Salezjańskiego, s. 136–145.
Kvítková N., 2005, Jazyková stránka kázání. In N. Bayerová a kol., Specifika církevní komunikace. Ostrava: Ostravská univerzita, s. 77–92.
Liturgia godzin: codzienna modlitwa Ludu Bożego. 4, Okres zwykły, tygodnie XVIII–XXXIV. Poznań: Pallottinum, 1988.
Liturgia godzin zakonów franciszkańskich w Polsce. IV, Okres zwykły: tygodnie 12–23. Wrocław: Franciszkańskie Wydawnictwo św. Antoniego, 2014.
Marshall B., 1948, Plná slávy. Přeložila Hana Šnajdrová [= Jan Čep]. Praha: Vyšehrad.
Marshall B., 1995, Chwała córy królewskiej. Przeł. J. J. Szczepański. Warszawa: Pax.
Pismo święte Starego i Nowego Testamentu w przekładzie z języków oryginalnych, oprac. zespół biblistów polskich z inicjatywy benedyktynów tynieckich, wyd. 5 popr., Poznań: Pallottinum, 2008.
Przyczyna W., 2020, Pojęcie homilii i kazania. Ujęcie homiletycznoteologiczne. In W. Przyczyna, K. Skowronek (eds.), Język homilii i kazań. Tarnów: Biblos, s. 11–26.
Sławiński H., 2020, Homiletyka współczesna o języku kazań i homilii. In W. Przyczyna, K. Skowronek (eds.), Język homilii i kazań. Tarnów: Biblos, s. 41–61.
Sobór Watykański II: konstytucje, dekrety, deklaracje. Poznań: Pallottinum, 1968.
Świętokrzyskie kazania radiowe. Tom 1–5. Kraków: Instytut Teologiczny Księży Misjonarzy, 1983–1991.
Trefler-Smyczek K., 2020, Przekaz Ewangelii w duchu nowej ewangelizacji na przykładzie wybranych homilii i kazań. In W. Przyczyna, K. Skowronek (eds.), Język homilii i kazań. Tarnów: Biblos, s. 89–102.
Zdunkiewicz-Jedynak D., 1994, Rola czasownikowej kategorii osoby w kształtowaniu relacji między kaznodzieją i słuchaczami (na materiale tekstów kaznodziejskich stanu wojennego). In W. Przyczyna (ed.), Fenomen kazania. Kraków: Poligrafia Inspektoratu Towarzystwa Salezjańskiego, s. 146–156.
Zdunkiewicz-Jedynak D., 1996, Językowe środki perswazji w kazaniu. Kraków: Poligrafia Salezjańska.
Лицензия
Copyright (c) 2023 Karel Komárek
Это произведение доступно по лицензии Creative Commons «Attribution-NonCommercial-NoDerivatives» («Атрибуция — Некоммерческое использование — Без производных произведений») 4.0 Всемирная.