Ключевые слова
polský jazyk
onomastika
antroponyma
jména
Mieszko
Doubravka
Как цитировать
Аннотация
Autor analyzuje jména Mieszko a Dąbrówka/Doubravka v polských a českých historických pramenech. Odkazuje také na současné lingvistické studie, které zpochybňují existenci jména Mieczysław v desátém století a také jména Dąbrówka jako polské podoby českého jména Doubravka. Zatímco druhé je uváděno v českých textech a bylo použito v 10. století u českého knížecího dvora, první je známo pouze z prvních polských kronik. Není potvrzeno staršími latinskými nebo německými kronikami nebo jinými dokumenty z tohoto období.
Библиографические ссылки
Bańkowski A., 2000, ETYMOLOGICZNY SŁOWNIK JĘZYKA POLSKIEGO, DÍL 1. A 2.,WARSZAWA: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Bańkowski A., 1989, Imiona przodków Bolesława Chrobrego u Galla Anonima – Rozważania etymologiczne. „Onomastica” 34, s. 103–138.
Dětmar z Merseburku, 2008, Kronika, přel. B. Neškudla, J. Žytek, Praha: Argo.
Dowiat J., 1976, Dubrouka verni ad Miskonem. Geneza zapiski. In Cultus et cognitio. Studia z dziejów średniowiecznej kultury, Warszawa, s. 123–128.
Die Chronik des Bischofs Thietmar von Merseburg und ihre Korveier Überarbeitung, 1935, ed. R. Holtzmann, Manuscripta Germaniae historica. Scriptores rerum Germanicarum, Nova series, Bd. IX, Berlin.
Gebauer J., 1970, Slovník staročeský, díl II [K–N], Praha: Academia.
Hejnosz W., 1954–1956, Z rozważań nad dokumentem »Dagome iudex«, „Slavia Antiqua” V, s. 283–291.
Kolankowski L., 1953, Dagome iudex, „Życie i Myśl” 3, č. 1–6, s. 155–164.
Kowalski T., 1946, Relacja Ibrāhīma Ibn Jakūba z podróży do krajów słowiańskich w przekazie al-Bekrīego. Kraków: Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa.
Krcha H., 1885, Dobravka, kněžna polská, „Komenský” VIII.
Kosmova kronika česká, 2012, překlad Karel Hrdina a Marie Bláhová, Praha: Československý spisovatel.
Kronika Thietmara, 1953, wyd. M.Z. Jedlicki, Poznań.
Kürbis B., 1962, Dagome iudex – studium krytyczne. In Początki państwa polskiego. Księga Tysiąclecia, t. II, Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, s. 362–423.
Labuda G., 1939–1947, Dąbrówka czy Dobraw(k)a? Uzupełnienie do dyskusji o poprawne imię żony Mieszka I, „Slavia Occidentalis” 18, s. 126–138, 533.
Labuda G., 2012, Pierwsze wieku monarchii piastowskiej, Poznań: Wydawnictwo Nauka i Innowacje.
Labuda G., 1954, Słowiańszczyzna pierwotna. Wybór tekstów, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, s. 207–209.
Lehr-Spławiński T., 1961, Od piętnastu wieków. Szkice z pradziejów i dziejów kultury polskiej, Warszawa: Pax.
Lehr-Spławiński T., 1932, Dąbrówka czy Dobrawa?, „Język Polski” 17, s. 104–109.
Łowmiański H., 1986, Imię chrzestne Mieszka I. In idem, Studia nad dziejami Słowiańszczyzny, Polski i Rusi w wiekach średnich, Poznań: Wydawnictwo Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, s. 286–356.
Machek V., 1971, Etymologický slovník jazyka českého, Praha: Academia.
Mishin D., 1996, Ibrahim ibn-Ya’qub at-Turtushi’s account on the Slavs from the middle of the tenth century. In Annual of medieval studies at Central European University Budapest (1994/95), s. 184–199.
Ptaśnik J., 1911, Dagome iudex. Przyczynek krytyczny do genezy świętopietrza w Polsce, Kraków: Spółka Wydawnicza Polska.
Rejzek J., 2001, Český etymologický slovník. Praha: Leda.
Strzelczyk J., 1992, Mieszko I. Poznań: Abos.
Taszycki W., 1939, A jednak Dąbrówka, „Język Polski” 24, sešit 3., s. 86–88.
Urbańczyk P., 2012, Mieszko Pierwszy tajemniczy, Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
Vošahlíková P. a kol., 2011, Biografický slovník českých zemí. Sešit 13. Praha: Libri, s. 345–346.
Zeissberg H., 1867, Mesico I (Mieczyslaw), der erste christliche Beherrscher der Polen. Wien: Gerold.
Лицензия
Copyright (c) 2019 Mieczysław Balowski
Это произведение доступно по лицензии Creative Commons «Attribution-NonCommercial-NoDerivatives» («Атрибуция — Некоммерческое использование — Без производных произведений») 4.0 Всемирная.