Przesyłanie tekstów

Wytyczne dla autorów

Warunkiem publikacji tekstu jest podpisanie umowy licencyjnej.

Artykuły należy dostarczyć w formacie .doc (Word lub Open Writer) oraz kopię w formacie .pdf (najlepiej w nazwie podać nazwisko autora bez znaków diakrytycznych). Artykuł może liczyć 20 000 – 40 000 znaków ze spacjami. Należy wykorzystywać czcionkę Times New Roman (ponieważ posiada największą liczbę różnorodnych znaków). W przypadku użycia niestandardowych czcionek należy do
dokumentu dołączyć plik z fontami. Wszelkie elementy graficzne do zamieszczenia w artykule należy dostarczyć w osobnych plikach w formacie .tiff lub .pdf o rozdzielczości minimum 300 DPI, w nazwie najlepiej podać nr ilustracji i pierwsze słowo podpisu.

Struktura edytorska artykułu:
1. Pełne imię (lub imiona) i nazwisko Autora (w przypadku Autorów wschodniosłowiańskich także otczestwo) – czcionka Times New Roman, wielkość 10 p.
2. Afiliacja – pełna nazwa ośrodka naukowego (najpierw nazwa instytucji, potem nazwa instytutu) i jego lokalizacja (jeśli nie występuje w nazwie) – czcionka Times New Roman, wielkość 10 p.
3. Adres e-mail Autora – czcionka Times New Roman, wielkość 10 p.
4. Tytuł tekstu – czcionka Times New Roman, wielkość 14p., bold.
5. Abstrakt – w języku artykułu, 500 – 800 znaków ze spacjami– czcionka Times New Roman, wielkość 10 p.
6. Słowa kluczowe w języku artykułu – 3-7 wyrazów– czcionka Times New Roman, wielkość 10 p.
7. Streszczenie w języku angielskim wraz z tłumaczeniem tytułu artykułu (o objętości 1000-1500 znaków).
8. Słowa kluczowe w języku angielskim – 3-7 wyrazów– czcionka Times New Roman, wielkość 10 p.
9. Śródtytuły:
1 rzędu – czcionka Times New Roman, wielkość 14p., bold;
2 rzędu – czcionka Times New Roman, wielkość 14p.;
3 rzędu – czcionka Times New Roman, wielkość 12p., bold;
4 rzędu – czcionka Times New Roman, wielkość 12p.
10. Tekst główny – czcionka Times New Roman, wielkość 12p. Akapity wyróżnione wcięciem akapitowym.
11. Nie stosować przenoszenia wyrazów na granicy wersów – proszę wyłączyć funkcję „przenoszenia” wyrazów.
12. Odesłania bibliograficzne: w nawiasie okrągłym w tekście głównym wstawiamy nazwisko cytowanego autora i rok lub skrót tytułu (np. atlasu) zastosowany w wykazie cytowanej literatury oraz po przecinku strona lub zakres stron, np.: (Sławski 1974, 123); (Kreja 1969, 99-101);
12a. W wypadku dzieł wielotomowych (np. atlasy) proszę przyjmować zasadę: skrót dzieła, cyfrą rzymską tom, cyfrą arabską strona (np. AJKLW, X, 35); jeżeli przywoływana jest mapa – przed cyfrą arabską podany jest skrót: m. (np.: AJKLW, VIII, m. 671).
13. Nazwiska pojawiające się w tekście po raz pierwszy powinny być opatrzone pełnym imieniem i nazwiskiem, potem wystarczy inicjał imienia i nazwisko. Nazwisk przywoływanych autorów (w tekście i w wykazie cytowanej literatury) nie należy spacjować.
14. Przypisy rzeczowe (tekstowe) u dołu strony – czcionka Times New Roman, wielkość 10p.
Sposób cytowania:
15. Przykłady podawane są kursywą,
- znaczenie w cudzysłowie definicyjnym, np. choja ‘sosna’;
- oboczności rozdzielać dwukropkiem ze spacjami, np. h : g, hołota : gołota;
- formy zrekonstruowane należy oznaczać gwiazdką, np. *jęgja;
- etymologię wyrazów należy oznaczać znakami mniejszości i większości ze spacjami, np. wyleganie < wylegać, ujść > ujście;
- różne formy tego samego wyrazu należy rozdzielać pojedynczym ukośnikiem ze spacjami, np. wołu / woła;
- przyrostki, przedrostki, wrostki, końcówki poprzedzamy, okalamy lub kończymy dywizem bez spacji (najkrótsza kreska), np. -isko (boisko), po- (pozielenieć), -o- (bladoróżowy);
16. Cytaty podawane są w cudzysłowie: „”, fragmenty pominięte zaznaczyć wielokropkiem w nawiasie kwadratowym: [...], uzupełnienia cytatów również należy wstawiać w nawias kwadratowy i opatrzyć inicjałami autora uzupełnienia po myślniku (półpałzie – średnia kreska) np. „w świątyni [...] stopnie były wysokie [bardzo – M.A.] ale też szerokie więc nie wydawały się strome”.
16a. Cytaty zawierające powyżej trzech wierszy zapisywane są również pismem prostym; wyróżnione są większymi obustronnymi marginesami i mniejszą czcionkę (czcionka Times New Roman, wielkość 10 p.) – nie należy wówczas umieszczać cudzysłowu na początku i na końcu cytowanego fragmentu.
17. Tabele
- tytuł tabeli: czcionka Times New Roman, wielkość 12p., bold;
- treść tabeli: czcionka Times New Roman, wielkość 10p.
- źródło: czcionka Times New Roman, wielkość 10p.
18. Ilustracje (w tym fotografie, wykresy, schematy) należy dołączyć w osobnych plikach w formacie .tiff, lub .pdf, rozdzielczość minimum 300 DPI (w nazwie należy podać numer ilustracji i pierwsze słowo podpisu); w tekście głównym powinno być oznaczone sugerowane miejsce wstawienia ilustracji poprzez wprowadzenie podpisu – czcionka Times New Roman, wielkość 10p.
19. Cytowana literatura powinna być podana w porządku alfabetycznym (przy zastosowaniu „wcięcia” przed nazwiskiem autora). Należy dokonać transliteracji cyrylicy na alfabet łaciński – elementy identyfikujące takie jak: imię i nazwisko autora, tytuł. Zasady zapisu (jak niżej):
- dla monografii:
Бернштейн С.Б. [Bernshtejn S.B.] (1974), Очерк сравнительной грамматики славянских языков: Чередования. Именные основы [Ocherk sravnitel’noj grammatiki slavyanskih yazykov: Cheredovaniya. Imennye osnovy], Москва.
Tomaszewski A. (1934), Mowa ludu wielkopolskiego, Poznań.
- dla pracy zbiorowej:
Grzegorczykowa R., Puzynina J. (1979), Słowotwórstwo współczesnego języka polskiego, Warszawa.
- przy rozwiązaniu stosowanych w tekście skrótów bibliograficznych:
АОС, Архангельский областной словарь [Arhangel´skij oblastnoj slovar´], ред. О.Г. Гецовa, Е.А. Нефедовa [O.G. Getsova, E.A. Nefedova], вып. 1–19, Москва 1980–2018.
SJPD, Słownik języka polskiego, red. W. Doroszewski, t. 1–11, Warszawa 1958–1969.
- dla artykułu w pracy zbiorowej:
Гриценко П.Ю. [Hrytsenko P.Yu.] (2014), Про один тип джерел сучасних діалектологічних студій [Pro odyn typ dzherel suchasnykh dialektolohichnykh studii], [в:] Діалекти в синхронії та діахронії: загальнослов’янський контекст [Dialekty v synkhronii ta diakhronii: zahalnoslovianskyi kontekst], Київ, c. 145–154.
Kallas K. (1984), Słowotwórstwo przymiotników, [w:] Gramatyka współczesnego języka polskiego. Morfologia, red. R. Grzegorczykowa, R. Laskowski, H. Wróbel, Warszawa, s. 418-428.
Петрухина Е. В. (2006), Актуальные вопросы системного словообразования, [w] Славистика: синхрония и диахрония, ред. В. Б. Крысько, Москва, с. 142-153.
- dla artykułu w czasopiśmie:
Harasimowicz I. (1954), O niektórych elementach niemieckich w dialekcie ostródzkim, „Język Polski”, nr 4, s. 276-285.
Ивић М. [Ivić M.] (1999), Бело као лингвистички и культуролошки проблем [Belo kao lingvistički i kulturološki problem], «Jужнословенски филолог», LX, c. 1–19.
- dla strony internetowej:
dokładny adres, data dostępu, np. http://sjp.pl/s%B3owianoznawstwo, 23.05.2014.
UWAGA: Kolejność publikacji jednego autora należy podawać w porządku chronologicznym (nie alfabetycznym). W przypadku artykułów z prac zbiorowych i czasopism podawać zakres stron. Nie podawać nazw wydawnictw.