Słowa kluczowe
technoculture
STS
science fiction
“Permutations” Festival
Jak cytować
Abstrakt
Tekst kontekstualizuje realizacje artystyczne zaprezentowane w trakcie przedostatniej edycji Festiwalu Permutacje, który odbył się w Galerii CKiS “Wieża Ciśnień” w czerwcu 2021 w Polsce. Użytymi narzędziami w analizie są narracje naukowe takie, jak artykuły i monografie na temat cyberkultury, technokultury i STS’u. Artykuł stawia pytania o to, czy są one przydatne w interpretacji dzieł zebranych na wystawie, jakie miejsce pozostawiają dla fantastyki naukowej, co je różni, a w czym są wspólne w kontekście stechnicyzowanej kultury współczesnej.
Bibliografia
Bell, D. (2001). An Introduction to Cybercultures. London, New York: Routledge.
Bell, D., Loader, B. D., Pleace, N., Schuler, D., red. (2004). Cyberculture. The Key Concepts. New York: Psychology Press. DOI: https://doi.org/10.4324/9780203647059
Bauer, S. (2001). Technika i nauka jako hierofania. W: E. Schutz (red.), Kultura techniki. Studia i szkice (ss. 495-505). Tłum. I. i S. Sellmer. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie.
Caudill, D. S., Conley, S. N., Gorman, M. E., Weinel, M., red. (2019). The Third Wave in Science and Technology Studies: Future Research Directions on Expertise and Experience. London, New York: Palgrave Macmillan. DOI: https://doi.org/10.1007/978-3-030-14335-0
Celiński, P. (2013). Postmedia. Cyfrowy kod i bazy danych. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
Cohen, L., reż. (1967). The Invaders, USA. Deleuze, G., Guattari, F. (2000). Co to jest filozofia? Tłum. P. Pieniążek. Gdańsk: słowo
/ obraz terytoria.
Derra, A. (2013). Owocne spotkanie nauk kognitywnych (CS) ze studiami nad nauką i technologią (STS). Avant: pismo awangardy filozoficzno-naukowej, 4(1), 50-53.
Duguay, Ch. (1995). reż. Screamers. Japonia / Kanada / USA.
Dusek, V. (2011). Wprowadzenie do filozofii techniki. Tłum. Z. Kasprzyk. Kraków: Wydawnictwo WAM.
Festiwal Permutacje (2021). https://festiwalpermutacje.wordpress.com
Frelik, P. (2017). Kultury wizualne science-fiction. Kraków: Universitas.
Goodman, N. (1968). Languages of Art. An Approach to the Theory of Symbols. New York, Kansas City: The Bobbs-Merill Company, INC, Indianapolis.
Głowiński, M. (2003). Groteska jako kategoria estetyczna. W: M. Głowiński (red.), Groteska (ss. 5-15). Gdańsk: słowo / obraz terytoria.
Half Life (1998). Valve Corporation, Sierra Entertainment.
Hanney, W. S. II. (2006). Cyberculture, Cyborgs, and Science Fiction. Consciousness and the Posthuman. Amsterdam, New York: Radopi. DOI: https://doi.org/10.1163/9789401202701
Hayles, K. (1999). How We Become Posthuman? Virtual Bodies in Cybernetics, Literature, and Informatics. Chicago, London: The University of Chicago Press. DOI: https://doi.org/10.7208/chicago/9780226321394.001.0001
Hilton, A. M. (1963). The Age of Cyberculture. New York: The World Publishing Company.
Kluszczyński, R. W. (2001). Społeczeństwo informacyjne. Cyberkultura. Sztuka multimediów. Kraków: Rabid.
Kluszczyński, R. W. (2010). Sztuka interaktywna. Od dzieła-instrumentu do interaktywnego spektaklu. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.
Latour, B. (2013). Technologia jako utrwalone społeczeństwo. Avant: pismo awangardy filozoficzno-naukowej, 4(1), 17-48.
Latour, B., Woolgar, S. (2020). Życie laboratoryjne. Konstruowanie faktów naukowych. Tłum. K. Arbiszewski, P. Gąska, M. Smoczyński, A. Zabielski. Warszawa: Narodowe Centrum Kultury.
Levy, P. (1997). Cyberculture. Rapport au Conseil de l’Europe dans le cadre du projet <>. Paris: Edition Odile Jacob.
Malinowski, B. (2000). Kultura i jej przemiany. Tłum. A. Bydłoń, A. Mach. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Manovich, L. (2006). Język nowych mediów, Tłum. P. Cypryański. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.
Mazlish, B. (1993). The Fourth Discontinuity. The Co-Evolution of Humans and Machines. New Haven, London: Yale University Press.
McLuhan, M. (1975). Wybór pism, Tłum. K. Jakubowicz. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe.
Nacher, A. (2016). Media lokacyjne. Ukryte życie obrazów. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Pascal, B. (2003). Myśli. Tłum. T. Boy-Żeleński. Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa.
Penley, C., Ross, A., red. (1991). Technoculture. Minneapolis: University of Minnesota. Pickering, A. (2011). The Cybernetic Brain: Sketches of Another Future. Chicago, London: University of Chicago Press.
Raulerson, J. (2013). Singularities: Technoculture, Transhumanism, and Science Fiction in the 21st Century. Liverpool: Liverpool University Press. DOI: https://doi.org/10.5949/liverpool/9781846319723.001.0001
Rosół, P. (2017). Hans Jonas o etycznej odpowiedzialności nauki i techniki. Kraków: Universitas.
Schelde, P. (1993). Androids, Humanoids, and Other Science Fiction Monsters: Science and Soul in Science Fiction Films. New York, London: New York University Press.
Scott, R., reż. (1982). Blade Runner. Hongkong / USA / Wielka Brytania.
Seed, D. (2011). Science Fiction. A Very Short Introduction. New York: Oxford University Press. DOI: https://doi.org/10.1093/actrade/9780199557455.001.0001
Technology, Entertainment, Design (2021). https://www.ted.com/
Urbanowicz, P. (2021). Stanisława Lema i Brunona Latoura polityki natury. Nowy Napis Co Tydzień, 109, https://nowynapis.eu/tygodnik/nr-109/artykul/stanislawa-lema-i-brunona-latoura-polityki-natury
Whitelaw, M. (2006). Metacreation. Art and Artificial Life. Cambridge: The MIT Press.
Wilson, S., reż. (2009). Screamers: The Hunting. Kanada / USA.
Wójtowicz, E. (2016). Sztuka w kulturze postmedialnej. Gdańsk: Wydawnictwo Naukowe Katedra.
Villeneuve, D., reż. (2017). Blade Runner 2049. Hiszpania / Kanada / USA / Węgry / Wielka Brytania.
Virilio, P. (2006). Bomba informacyjna. Tłum. S. Królak. Warszawa: Sic!
Zawojski, P. (2010). Cyberkultura. Syntopia sztuki, nauki i technologii. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
Zawojski, P. (2016). Technokultura i jej manifestacje artystyczne. Medialny świat hybryd i hybrydyzacji. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
Licencja
Prawa autorskie (c) 2022 Roman Bromboszcz
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne 4.0 Międzynarodowe.
W przypadku zakwalifikowania tekstu do druku Autor wyraża zgodę na przekazanie praw autorskich do tego artykułu wydawcy (zob. Polityka open access). Autor artykułu zachowuje prawo wykorzystania treści opublikowanego przez czasopismo artykułu w dalszej pracy naukowej i popularyzatorskiej pod warunkiem wskazania źródła publikacji.