Dziecko i dzieciństwo: wybrane konteksty badań

Abstrakt

Dziecko jest niezwykle istotnym podmiotem edukacji o którym dużo pisano i pisze się na płaszczyźnie różnych nauk (pedagogiki, psychologii, filozofii, socjologii). Zmiana paradygmatyczna wyzwoliła nowe wizje dziecka w teoriach naukowych (Zwiernik 2015: 84–86). Zaczęto dostrzegać, że dziecko jest autonomicznym podmiotem, który może być skoncentrowany na sobie w sposób podmiotowy oraz być twórcą własnego świata i rozwoju. Dlatego też dziś coraz częściej zwraca się uwagę na fakt, iż dziecko jest zdolne do aktywnej partycypacji w życiu społecznym zarówno w grupach rówieśniczych, jak i w kręgu dorosłych (Śliwerski 2007). W takim ujęciu dzieciństwo jest poznawczą, afektywną i behawioralną rzeczywistością dziecka w której ono partycypuje i zarazem jej wytworem (Smolińska-Theiss 1993: 11–12). Dziecko w aktywny i twórczy sposób doświadcza dzieciństwa.