Dziecko i dzieciństwo: wybrane konteksty badań
PDF

Słowa kluczowe

dziecko
dzieciństwo
badania edukacyjne

Jak cytować

MŁYNARCZUK-SOKOŁOWSKA, A. (2020). Dziecko i dzieciństwo: wybrane konteksty badań. Przegląd Krytyczny, 2(1), 131–136. https://doi.org/10.14746/pk.2020.2.1.09

Abstrakt

Dziecko jest niezwykle istotnym podmiotem edukacji o którym dużo pisano i pisze się na płaszczyźnie różnych nauk (pedagogiki, psychologii, filozofii, socjologii). Zmiana paradygmatyczna wyzwoliła nowe wizje dziecka w teoriach naukowych (Zwiernik 2015: 84–86). Zaczęto dostrzegać, że dziecko jest autonomicznym podmiotem, który może być skoncentrowany na sobie w sposób podmiotowy oraz być twórcą własnego świata i rozwoju. Dlatego też dziś coraz częściej zwraca się uwagę na fakt, iż dziecko jest zdolne do aktywnej partycypacji w życiu społecznym zarówno w grupach rówieśniczych, jak i w kręgu dorosłych (Śliwerski 2007). W takim ujęciu dzieciństwo jest poznawczą, afektywną i behawioralną rzeczywistością dziecka w której ono partycypuje i zarazem jej wytworem (Smolińska-Theiss 1993: 11–12). Dziecko w aktywny i twórczy sposób doświadcza dzieciństwa.

https://doi.org/10.14746/pk.2020.2.1.09
PDF

Bibliografia

Kożyczkowska, Adela, Anna Młynarczuk-Sokołowska. 2018. Kulturowe konteksty dzieciństwa. Szkice antropologiczno-pedagogiczne. Gdańsk: Wydawnictwo Naukowe Katedra.

Nikitorowicz, Jerzy. 2005. Mikroświat dziecka w ustawicznym procesie kreowania tożsamości. „Problemy Wczesnej Edukacji. Między wychowaniem a socjalizacją” 2(2): 8-9.

Smolińska-Theiss, Barbara. 1993. Dzieciństwo w małym mieście. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, Wydział Pedagogiczny.

Śliwerski, Bogusław. 2007. Pedagogika dziecka. Studium pajdocentryzmu. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.

Szczepska-Pustkowska, Maria. 2005. Socjalizujący strumień pamięci: dzieciństwo jako trwanie. „Problemy wczesnej edukacji” 2(2): 41-51.

Zwiernik, Jolanta 2015. Podejścia badawcze w poznaniu wiedzy dziecka. „Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja” 18(1): 84–86.