Słowa kluczowe
skrajna prawica
model antypartii
CasaPound Italia
antypartia
Jak cytować
Abstrakt
CasaPound Italia, której program i model organizacyjny są przedmiotem analizy, jest jednym z największych skrajnie prawicowych ugrupowań społeczno-politycznych działających obecnie we Włoszech. Celem artykułu jest prezentacja programu, struktury organizacyjnej oraz zasad działania CasaPound w aspekcie modelu antypartii sformułowanego przez Ryszarda Herbuta. Teoretycznym tłem dla przedstawienia modelu antypartii są wyniki badań dotyczące konceptualizacji pojęcia antypartyjności i antypartyjnych nastawień. Analiza przeprowadzanych kampanii, propagowanych wartości, wysuwanych haseł oraz sposobów podejmowania wyzwań przez CasaPound Italia prowadzi do odpowiedzi na pytanie czy można posłużyć się modelem Herbuta do deskrypcji i usystematyzowania profilu organizacji.
Bibliografia
Bauman Z. (2003), Vita liquida, Laterza, Bari.
Berizzi P., Fascisti del terzo milennio e la Cosa Nera in cerca d’autore, Inchiesta „La Repubblica”, 5.06.2012, http://inchieste.repubblica.it/it/repubblica/rep-it/2012/06/05/news/fas-cisti_e_post-fascisti_del_terzo_millenino-36171750, 10.10.2013.
Betz H.-G. (2003), The Growing Threat of the Radical Right, w: Right-wing Extremism in the Twenty-first Century, red. P. H. Merkl, L. Weinberg, Frank Cass Publishers, London, Portland.
Castells M. (2009), Comunicazione e potere, UBI, Milano.
Daalder H. (1992), A crisis of party? „Scandinavian Political Studies”, vol. 15, nr 4.
Di Nunzio D., Toscano E. (2001), Dentro e fuori CasaPound. Capire il fascismo del terzo milennio, Armando Editore, Roma.
Di Tullio D. (2010), Nessun dolore. Una storia di CasaPound , Rizzoli, Milano.
Herbut R. (2002), Teoria i praktyka funkcjonowania partii politycznych, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław.
Ignazi P. (1992), The Silent Counter-revolution: Hypotheses on the Emergence of Extreme Right-wing Parties in Europe, „European Journal of Political Research”, nr 22.
Ignazi P. (1996), The intellectual basis of right-wing anti-partysm, „European Journal of Political Research”, nr 2.
Jankiewicz J. (2007), Nowa skrajna prawica w wybranych panstwach Europy Zachodniej. Analiza porównawcza, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń.
Mudde C. (1996), Paradox of the Anti-party party: Insights from the Extreme Right, „Party Politics”, vol. 2, nr 2.
Mudde C. (2008), The populist radical right: a pathological normalcy, Willy Brandt Series of Working Papers in International Migration and Ethnic Relations, 3.07.2008, Malmo.
Mudu P. (2004), Resisting and Challenging Neoliberalism: The Development of Italian Social Centers, „Antipode”, Editorial Board of Antipode, Oxford. Oficjalny program polityczny CasaPound Italia, http://www.casapounditalia.org.
Poguntke T., Scarrow S. E. (1996), The Politics of Anti-Party Sentiment: Introduction, „European Journal of Political Research”, nr 29.
Ruggiero V. (2000), New social movements and the ‘centri sociali’ in Milan, „The Sociological Review”, vol. 48, nr 2.
Sani G., Segatti P. (2001), Antiparty Politics and the Restructuring of the Italian Party System, w: red. Parties, Politics and Democracy in the New Southern Europe, P. Nikiforos Diamandouros, R. Gunther, Johns Hopkins University Press, Baltimore–London.
Schedler A. (1996), Anti-political-establishment Parties, „Party Politics”, vol. 2, nr 2.
Taggart P. (1994), Riding the Wave: New Populist Parties in Western Europe, Paper presented at the Joint Sessions of the European Consortium for Political Research, Madrid.
Torcal M., Gunther R., Ramon Montero J. (2001),Anti-party sentiments in Southern Europe, Estudio/Working Paper.
Voerman G., Lucardie P. (1992), The Extreme Right in the Netherlands: The Centrists and Their Radical Rivals, „European Journal of Political Research”, nr 22.