Polska polityka wobec członkostwa w unii gospodarczo-walutowej

Abstrakt

Wejście Polski do Unii Europejskiej determinuje przyszłe członkostwo w unii gospodarczo-walutowej (UGW). Przedmiotem badań jest analiza polskiej polityki wobec członkostwa w UGW w okresie pierwszych 15 lat członkostwa Polski w UE. Przeprowadzone badania mają charakter politologiczny i celowo nie koncentrują się na ekonomicznych korzyściach i wyzwaniach członkostwa w UGW.

Celem badań jest ukazanie zmian zachodzących w polityce wobec członkostwa Polski w UGW prowadzonej przez partie rządzące, kolejno przez koalicję Platformy Obywatelskiej i Polskiego Stronnictwa Ludowego (PO-PSL) w latach 2007–2015 i następnie przez Prawo i Sprawiedliwość (PiS) w latach 2005–2007 w porozumieniu z Samoobroną oraz Ligą Polskich Rodzin oraz 2015–2019 w koalicji z Porozumieniem Jarosława Gowina i Solidarną Polską Zbigniewa Ziobro.

Główne pytania badawcze dotyczą tego w jaki sposób postrzegały członkostwo Polski w UGW partie rządzące począwszy do 2004 r. oraz co sprawiło, że jeszcze niedawno dołączenie do strefy euro w Polsce było celem strategicznym elity rządzącej, a współcześnie celem strategicznym stało się niewchodzenie do UGW.

Głównymi metodami badawczymi były analiza zawartości treści dokumentów oraz metoda porównawcza. Pierwsza metoda pozwoliła na przedstawienie perspektywy wejścia Polski do strefy euro od strony polityki partii rządzących. Dlatego tekst powstał głównie na podstawie materiałów źródłowych, tj. raportów, dokumentów rządowych, wystąpień polityków, programów wyborczych partii oraz artykułów prasowych. Druga metoda badawcza pozwoliła na porównanie koncepcji członkostwa Polski w UGW prezentowanych w różnych programach rządzących partii politycznych.

Wynik przeprowadzonych badań wskazuje na radykalizację poglądów polskiej sceny politycznej. Dowodzi także tego, że data przyjęcia wspólnej waluty zależeć będzie nie tylko od spełnienia kryteriów konwergencji, ale także od tego, która opcja polityczna będzie rządziła w Polsce.