Analiza Alternatywy dla Niemiec (AfD) przez pryzmat czterech odrębnych profili: radykalnego, niszowego, antyestablishmentowego i reputacji partii, 2013–2017

Abstrakt

Po wyborach w 2017 roku radykalnie prawicowa Alternatywa dla Niemiec (AfD) stała się trzecią co do wielkości partią w Bundestagu. Choć powstanie AfD wzbudziło zainteresowanie naukowców, większość publikacji analizujących jej ewolucję ukazała się w okresie, gdy partia przechodziła transformację, kryzys euro stracił na znaczeniu, a partia przechodziła wewnętrzny konflikt między liberałami a radykałami. Niniejszy artykuł ma na celu systematyczne zbadanie, w jaki sposób te wydarzenia wpłynęły na partię w latach 2013-2017, i stara się odpowiedzieć na pytanie, czy AfD stała się bardziej mainstreamowa, wykorzystując ramy opracowane przez Akkerman et al., s. 1) zmiany w radykalnych stanowiskach w kluczowych kwestiach; 2) zmiany z partii niszowej na społeczno-ekonomiczną; 3) zmiany w profilu antyestablishmentowym; oraz 4) zmiany w reputacji partii. Poprzez analizę wewnętrznych i zewnętrznych materiałów, takich jak manifesty wyborcze, dokumentacja partyjna, opublikowane wywiady z liderami AfD oraz informacje prasowe, artykuł pokazuje, że AfD nie przesunęła się w stronę głównego nurtu. Zamiast tego, partia stała się bardziej radykalna w pierwszych trzech wymiarach, wykazując jednocześnie oznaki włączania się do głównego nurtu w czwartym wymiarze, aby uniknąć działań prawnych.