Abstrakt
Proces zmian politycznych w Egipcie po 2011 roku zyskał szczególne znaczenie w ramach szerszego procesu zmian w ramach świata arabskiego - tak zwanej arabskiej wiosny. Kairski plac Tahrir stał się najważniejszym symbolem zmian nie tylko w wymiarze wewnętrznym, ale także regionalnym. Sukces Egipcjan stał się źródłem inspiracji dla innych arabskic społeczeństw, rządzonych przez autorytarnych przywódców, na przykład, w Syrii, Jemenie, Libii i Bahrajnie. W tym kontekście ważna jest odpowiedź na pytanie, jakie czynniki społeczne, polityczne i ekonomiczne doprowadziły do tak nagłej zmiany politycznej w Egipcie. Ponadto, czy doszło do rzeczywistej wymiany elity rządzącej, czy też wydarzenia z 2011 roku były w dużej mierze inspirowane przez najbliższe otoczenie prezydenta Hosni Mubaraka i tym samym stanowiły jedynie przejaw wewnętrznej rywalizacji w ramach armii oraz reżimowej Partii Narodowo Demokratycznej (NDP).Bibliografia
Abdallah A. H. (2013), Prosecutor general orders Morsi tried fo r espionage along with Brotherhood leaders, http://www.dailynewsegypt.com/2013/12/18/prosecutor-general-orders-morsi-tried-for-espionage-along-with-brotherhood-leaders/, 30.12.2014.
Achcar G. (2013), The People Want: A Radical Exploration o f the Arab Uprising, Berkeley-Los Angeles. Al-Banna I. M. (2014), Egypt and Revolution, Cairo.
Al-Sayyid M. K. (2009), Kefaya at a Turning Point, w: Political and Social Protest in Egypt, red. N. S. Hopkins, Cairo.
Amin G. (2011), Egypt in the Era o f Hosni Mubarak 1981-2011, Cairo.
Bokhari K., Senzai F. (2013), Political Islam in the Age o f Democratization, Basingstoke.
Cambanis T. (2015), Once Upon A Revolution: An Egyptian Story, New York.
Clarke K. (2013), Aish, huriyya, karama insaniyya: Framing and the 2011 Egyptian Uprising, „European Political Science”, nr 12.
Drwęski B. (2014), Islam, laickość - islamizm, laicyzm. Kwestia postępu w polityce muzułmańskiej, „As-Salam”, nr 2.
Egypt supreme court calls fo r parliament to be dissolved, http://www.bbc.com/news/world-middle-east-18439530, 24.12.2014.
El-Mahdi R. (2009), The Democracy Movement: Cycles o f Protest, w: Egypt: The Moment o f Change, red. R. El-Mahdi, P. Marfleet, London.
El-Naggar A. El-Sayed (2009), Economic Policy: From State Control to Decay and Corruption, w: Egypt: The Moment o f Change, red. R. El-Mahdi, P. Marfleet, London.
El-Sisi wins Egypt’s presidential race with 96.91%, http://english.ahram.org.eg/NewsContent/1/64/102841/Egypt/Politics-/BREAKING-PEC-officially-announces-AbdelFattah-ElSi.aspx, 23.12.2014.
Farah N. R. (2009), Egypt’s Political Economy: Power Relations in Development, Cairo.
Ghonim W. (2012), Revolution 2.0. The Power o f the People is Greater Than the People in Power: A Memoir, New York.
Ginat R. (1997), Egypt’s Incomplete Revolution: Lufti al-Khuli and Nasser’s Socialism in the 1960s, London.
Issa Ali Abi (2011), Doktryna Braci Muzułmanów a sytuacja doktrynalno-prawna świata muzułmańskiego, „As-Salam”, nr 1.
Kandil H. (2012), Soldiers, Spies and Statesmen: Egypt’s Road to Revolt, New York.
Kazzih W. (2013), Egypt Under Mubarak: A Family Affair, w: Egypt’s Tahrir Revolution, red. D. Tschirgi, W. Kazziha, S. F. McMahon, London.
Korany B., El-Mahdi R. (2012), The Protesting Middle East, w: Arab Spring in Egypt: Revolution and Beyond, red. B. Korany, R. El-Mahdi, Cairo.
LipaM. (2013), Autorytaryzm na arabskim Bliskim Wschodzie. Egipt w latach 1981-2010, Warszawa.
Lipa M. (2014), Polityczne aspekty Arabskiej Wiosny w Egipcie, w: Porewolucyjny Egipt. Wybrane aspekty społeczne i polityczne, red. P. Niziński, M. Lipa, Kraków.
Marsot A. L. S. (2009), Historia Egiptu. Od podboju arabskiego do czasów współczesnych, Warszawa.
Naguib S. (2009), The Muslim Brotherhood. Contradictions and Transformations, w: Political and Social Protest in Egypt, red. N. S. Hopkins, Cairo.
Purat A. (2014), Znaczenie Bractwa Muzułmańskiego w polityce Egiptu oraz w wydarzeniach Arabskiej Wiosny 2011 roku, „Przegląd Politologiczny”, vol. 19, nr 1.
RutherfordB. K. (2008), Egypt After Mubarak: Liberalism, Islam, and Democracy in theArab World, Princeton.
Schwedler J., King R. (2014), Political Geography, w: TheArab Uprisings Explained: New Contentious Politics in the Middle East, red. M. Lynch, New York.
Sedky A. R. (2013), Cairo Rewind: The First Two Years of Egypt’s Revolution 2011-2013, Victoria.
Sen A. K. (2013), Egypt’s interim president names leadership, Salafists approve, „The Washington Post”, 9.07.
Sharp J. M. (2011), Egypt: the 25 January Revolution and Implications fo r U.S. Foreign Policy, Washington D.C.
Sharp J. M. (2012), Egypt: The January 25 Revolution and Implications fo r US Foreign Policy, w: Tunisia and Egypt: Unrest and Revolution, red. J. C. De Leon, C. R. Jones, New York.
Soliman S. (2012), The Political Economy o f Mubarak’s Fall, w: Arab Spring in Egypt: Revolution and Beyond, red. B. Korany, R. El-Mahdi, Cairo.
Stacher J. (2012), Adaptable Autocrats: Regime Power in Egypt and Syria, Cairo.
Stępniewska-Holzer B., Holzer J. (2006), Egipt. Stulecie przemian, Warszawa.
Tadros S. (2014), Reflections on the Revolution in Egypt, Stanford.
The Economist: The World in 2015 (2014).
Wejkszner A. (2014), Ewolucja zagrożenia dżihadystycznego a przemiany demokratyczne w państwach Maghrebu, „Przegląd Politologiczny”, vol. 19, nr 1.
Wickham C. R. (2014), The Muslim Brotherhood After Mubarak. What the Brotherhood Is and How It Will Shape the Future, „Foreign Affairs”, http://www.foreignaffairs.com/articles/67348/carrie-rosefsky-wickham/the-muslim-brotherhood-after-mubarak, 10.10.2014.
Zahid M. (2012), The Muslim Brotherhood and Egypt’s Succession Crisis: The Politics of Liberalisation and Reform in the Middle East, London.
Zdanowski J. (2011), Bliski Wschód 2011: bunt czy rewolucja?, Kraków.
Zdanowski J. (2013), Klasy, elity i klientelizm na muzułmańskim Bliskim Wschodzie, w: Władza na muzułmańskim Bliskim Wschodzie. Wybrane aspekty, red. J. Zdanowski, Warszawa.