Neoautorytaryzm jako wyzwanie dla globalnego bezpieczeństwa

Abstrakt

Celem badania jest określenie cech neoautorytaryzmu jako reżimu politycznego, jego narzędzi oraz konsekwencji dla bezpieczeństwa globalnego. Twierdzi się, że neoautorytaryzm jest niedemokratycznym systemem metod i środków sprawowania scentralizowanej władzy państwowej, który charakteryzuje się formalną konsolidacją zasad, instytucji i procedur demokratycznych, wykorzystaniem cyfryzacji do realizacji celów reżimu. Usystematyzowano cechy i narzędzia neoautorytaryzmu oraz oceniono prawdopodobne konsekwencje neoautorytaryzmu w skali globalnej. Cechami reżimów neoautorytarnych są: redukcja roli ideologii; integracja z globalną gospodarką kapitalistyczną; imitacja demokratycznej fasady; ukryte formy nacisku i kontroli, manipulacje, propaganda; zapewnienie podstawy prawnej dla wszelkich niedemokratycznych inicjatyw; wykorzystywanie zalet demokratyzacji, globalizacji, cyfryzacji do realizacji destrukcyjnych celów reżimu itp. Narzędzia wpływu neoautorytarnego definiuje się jako: narzędzia siłowe, narzędzia wpływu w zakresie „soft power”, narzędzia wywrotowe, narzędzia zmiany wartości, narzędzia wyborcze, narzędzia nacisku na organizacje międzynarodowe itp. Udowodniono, że w wyniku interwencji neoautorytarnych wzrastają zagrożenia dla bezpieczeństwa globalnego. Główną konsekwencją wzrostu neoautorytaryzmu w skali globalnej jest to, że reżimy neoautorytarne zagroziły demokracji jako dominującemu modelowi globalnemu, przekształcają globalną architekturę bezpieczeństwa.