Bezpieczeństwo polityczne w systemach autorytarnych z gospodarką opartą na rencie surowcowej: wynik „umowy społecznej” i wysokich cen surowców?

Abstrakt

Większość badaczy uważa, że państwa bogate w zasoby naturalne mają większą zdolność utrzymywania stabilności politycznej w porównaniu do krajów bez takiego dostępu do wyjątkowych zysków. Jednak niektóre reżimy autokratyczne oparte na rencie surowcowej są jednogłośnie uważane za niestabilne, a ich zdolność do uzyskiwania maksymalnych korzyści nie zawsze przyczynia się do bezpieczeństwa politycznego i gospodarczego podczas wahań cen. Opierając się na założeniu, że zdolność państwa do wydobywania zasobów nakłada na nie pewne obowiązki, zadano pytanie badawcze dotyczące jakości rządzenia jako domniemanego kluczowego czynnika pomiędzy zależnością od zasobów i bezpieczeństwem politycznym państwa a zdolnością do wypełniania przez nie “umowy społecznej.” Tę ostatnią określa się jako realizację decyzji politycznych oraz dostarczanie dóbr publicznych i usług. Jednak jakość rządzenia jest zasadniczo różna w różnych systemach autokratycznych. Wykorzystując studium przypadku i statystyki opisowe, autorzy starają się ukazać kontekst i ustalić, które czynniki wpływają na określenie horyzontu strategii politycznych stosowanych przez autokratyczną władzę podczas wzrostu i spadku cen zasobów. Autorzy potwierdzają, że zależność od zasobów negatywnie wpływa na bezpieczeństwo polityczne w mniejszym stopniu z powodu braku wzrostu gospo- darczego podczas obniżek cen, a bardziej ze względu na walkę elit politycznych o redystrybucję zasobów, brak mechanizmów dyscyplinujących, słabą reprezentację i systemy odpowiedzialności oraz brak sprzyjających warunków będących podstawą dobrego zarządzania zasobami. Autorzy dochodzą do wniosku, że bezpieczeństwo polityczne w autokratycznych gospodarkach zasobowych osiąga się w drodze współistnienia woli politycznej i czynników wpływających na określenie długości horyzontu planowania.