From art to life and back. Proust’s visit to Jeu de Paume
PDF (Język Polski)

Keywords

Proust
Vermeer
View of Delft
biography and autobiography
In Search of Lost Time

How to Cite

Renzi, L. (2016). From art to life and back. Proust’s visit to Jeu de Paume. Poznań Polish Studies. Literary Series, (26), 279–295. https://doi.org/10.14746/pspsl.2015.26.15

Abstract

The article is an attempt at analysing the biographical episode which inclined Proust to rework Bergotte’s death in In Search of Lost Time. Renzi shows how literature (or more generally: art) and life intertwine. By analysing fragments of Proust’s famous novel as well as his records and letters, the author presents the French writer as an avid fan of Vermeer’s paintings. He also touches upon the history of the influence of the Dutch painter on Proust’s works.
https://doi.org/10.14746/pspsl.2015.26.15
PDF (Język Polski)

Funding

trans. by Magdalena Śniedziewska

References

Albaret Céleste (1973), Monsieur Proust. Souvenirs recueillis par Gorges Belmont, Laffont, Paris.

Arasse Daniel (1993), L’Ambition de Vermeer, Adam Biro, Paris.

Autographes litteraires. XVIIIe-XXe s. Lettres et Manuscrits […] Lettres de Marcel Proust a Jean-Louis Vaudoyer (1975), Hôtel Drouot, [Paris].

Buisine Alain (1989), Marcel Proust: le cote de l’Orient, „Revue des sciences humaines”, nr 90, s. 123-144.

Citati Pietro (1979), Tarsie proustiane, w: tegoż, Il velo nero, Rizzoli, Milano.

Citati Pietro (1990), Tarsie proustiane, w: Proust e la critica italiana, red. Paolo Pinto, Giuseppe Grasso, Grandi Tascabili Economici Newton, Roma.

Hertel Christiane (1996), Vermeer. Reception and Interpretation, Cambridge University Press, Cambridge.

Huyghe René (1995), Poetyka Vermeera, przeł. Stanisław Barańczak, Adam S. Labuda, „Artium Quaestiones”, nr 7, s. 219-256.

Macchia Giovanni (1997), Tutti gli scritti su Proust, Giulio Einaudi editore, Torino.

Montias John Michael (1982), Artists and Artisans in Delft. A Socio-Economic Study of the Seventeenth Century, Princeton University Press, Princeton.

Montias John Michael (1989), Vermeer and His Milieu. A Web of Social History, Princeton University Press, Princeton.

Painter George D. (1972), Marcel Proust, t. 1 i 2, przeł. Aleksandra Frybesowa, PIW, Warszawa.

Pierre-Quint Léon (1961), La vita e opera di Marcel Proust, Casini, Roma.

Proust Marcel (1936), Correspondance générale de Proust, t. 4, red. Robert Proust, Paul Brach, Plon, Paris.

Proust Marcel (1971), Contre Sainte-Beuve, précédé de Pastiches et melanges et suivi de Essais et articles, red. Pierre Clarac, Yves Sandre, Gallimard, Paris.

Proust Marcel (1983), Correspondance, t. 10, red. Philip Kolb, Plon, Paris.

Proust Marcel (1988), A la recherche du temps perdu, t. 3, red. Jean-Yves Tadié, Gallimard, Paris.

Proust Marcel (1989a), A la recherche du temps perdu, t. 4, red. Jean-Yves Tadié, Gallimard, Paris.

Proust Marcel (1989b), Alla ricerca del tempo perduto, t. 3, red. Luciano De Maria, oprac. Alberto Beretta Anguissola, Daria Galateria, przeł. Giovanni Raboni, Mondadori, Milano.

Proust Marcel (1992a), Correspondance, t. 20, red. Philip Kolb, Plon, Paris.

Proust Marcel (1992b), W poszukiwaniu straconego czasu, t. 1, W stronę Swanna, przeł. Tadeusz Żeleński (Boy), PIW, Warszawa.

Proust Marcel (1992c), W poszukiwaniu straconego czasu, t. 5, Uwięziona, przeł. Tadeusz Żeleński (Boy), PIW, Warszawa.

Proust Marcel (1992d), W poszukiwaniu straconego czasu, t. 7, Czas odnaleziony, przeł. Julian Rogoziński, PIW, Warszawa.

Proust Marcel (1993), Correspondance, t. 21, red. Philip Kolb, Plon, Paris.

Proust Marcel (2000), „Contre Sainte-Beuve” – fragmenty (1908), przeł. Michał Paweł Markowski, w: tegoż, Pamięć i styl, wybór, oprac. i wstęp Michał Paweł Markowski, Znak, Kraków, s. 117-155.

Renzi Lorenzo (1999), Proust e Vermeer. Apologia dell’imprecisione, il Mulino, Bologna.

Rouman-Bélier M. (1959), Jean-Louis Vaudoyer, „Revue de Paris”, luty.

Tadié Jean-Yves (1971), Proust et le roman. Essai sur les formes et techniques du roman dans „A la recherche du temps perdu”, Gallimard, Paris.

Vanzype Gustave (1908), Vermeer de Delft, Van Oest, Bruxelles.

Vaudoyer Jean-Louis (1921), Vermeer de Delft, „L’Opinion”, 30 kwietnia oraz 7 i 14 maja, s. 487-489, 514-516, 542-544.