Abstract
Podział tekstu Pięcioksięgu na mniejsze jednostki ma tradycję tak długą, jak jego formowa- nie. Najbardziej podstawowy podział to pięć ksiąg, ale także wewnątrz niego obserwuje się podział na mniejsze jednostki. Obok starożytnego podziału, wyznaczanego przez spacje petucha i setuma, w TM zaznaczono jeszcze inny - na czytania synagogalne. W I tysiącleciu istniały dwie tradycje czytań: „cykl palestyński", w którym cały Pięcioksiąg był czytany w cyklu trzyletnim, oraz „cykl babiloński", dzielący Torę na 54 sekcje, uzasadnione potrzebą przeczytania jej w ciągu jednego roku. Każdy z tygodniowych odczytów dzieli się dodatkowo na siedem części. Podział ten rządzi się własnymi prawami. Czytana perykopa pozostawia w pamięci pewne wątki, a szczególne znaczenie ma jej zakończenie. Wewnętrzny podział także odwołuje się do per- cepcji słuchacza, a więc również zakończenie poszczególnych części ma znaczenie dla kształtowa- nia świadomości słuchaczy. W artykule przedstawiono pięć różnych perykop według porządku ba- bilońskiego celem ukazania charakterystycznych rysów tego podziału.
Downloads
Keine Nutzungsdaten vorhanden.