Abstract
Po zarysowaniu wieloaspektowych zmian po II wojnie światowej (powstania nowych państw, migracji ludności, globalizacji i wpływu internetu, wielokulturowości i pluralizmu) autor artykułu przechodzi do poszukiwania odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób religie odpowiadają na zachodzące zmiany, akcentując stanowisko Kościoła Rzymskokatolickiego. W związku z tym autor przedstawił nauczanie Soboru Watykańskiego II zawarte w dokumentach: Gaudium et spes, Lumen gentium, Nostra aetate, Dignitatis humanae. Następnie omówił późniejsze wypowiedzi Urzędu Nauczycielskiego Kościoła: list apostolski Evangelii nuntiandi Pawła VI czy dokument Papieskiej Rady ds. Dialogu Międzyreligijnego Dialog i przepowiadanie. Opierając się na wspomnianym dokumencie, dokonał analizy pojęcia dialogu, ukazując warunki jego prowadzenia, jak również prze- szkody, które mogą go uniemożliwić. Została też podkreślona rola i wpływ Jana Pawła II na rozwój teologii religii oraz dialogu z religiami niechrześcijańskimi, odbywającego się podczas spotkań w Asyżu. Temat ten został dostrzeżony w deklaracji Dominus Jesus Kongregacji Nauki Wiary oraz w dokumencie Międzynarodowej Komisji Teologicznej Chrześcijaństwo a religie. W ostatniej części artykułu omówiono dialog, jaki po Soborze Watykańskim II prowadzi Kościół Rzymskokatolicki z religiami niechrześcijańskimi, uwzględniając ich odrębność i specyfikę. Autor skupił się na aktywności papieża Benedykta XVI w dialogu z judaizmem, muzułmanami (z uwzględnieniem wykładu w Ratyzbonie i jego reperkusji w świecie muzułmańskim) oraz z religiami azjatyckimi.
Downloads
Keine Nutzungsdaten vorhanden.