Chrystus: Droga, Prawda i Życie – centrum duchowości człowieka. Studium analityczne nauczania ks. prof. Marka Pyca
PDF (Język Polski)

Mots-clés

duchowość
prawda
zaufanie
życie
życie w Chrystusie

Comment citer

Wejman, H. (2023). Chrystus: Droga, Prawda i Życie – centrum duchowości człowieka. Studium analityczne nauczania ks. prof. Marka Pyca. Poznańskie Studia Teologiczne, 43, 85–109. https://doi.org/10.14746/pst.2023.43.5

Résumé

Zasadniczym celem refleksji jest ukazanie koncepcji duchowości człowieka w ujęciu ks. prof. M. Pyca. Bazę źródłową dla tak określonego celu stanowi nauczanie ks. prof. M. Pyca. Cały proces analiz bazy źródłowej objął trzy etapy. Pierwszy dotyczy przybliżenia udzielania się Boga w Chrystusie, które stanowi źródło duchowości człowieka. Uwzględniając samookreślenie się Chrystusa jako Drogi, Prawdy i Życia (por. J 14,6), ten etap refleksji odnosi się do Chrystusa – Drogi – który w akcie wcielenia i odkupienia odsłonił miłość Bożą i zarazem zaprosił go do kroczenia za Nim. Kolejny etap refleksji koncentruje się na odsłonięciu spojrzenia ks. prof. M. Pyca na sposób odpowiedzi człowieka na Boże udzielanie się. Głębię tego sposobu ukazał Chrystus. Określając siebie Prawdą (por. J 14,6), w pełni odsłonił prawdę o bezgranicznej miłości Boga do człowieka i zarazem pokazał mu, jak on ma tę prawdę przeżywać w swojej egzystencji. W Chrystusie Prawdzie człowiek może zrozumieć siebie w swym jestestwie i właściwie ukształtować swoją duchowość. Ostatni etap refleksji skupia się na ukazaniu płaszczyzn realizacji przez człowieka swojej duchowości w Kościele. Gdy człowiek prowadzi życie modlitewne, karmi się Ciałem Chrystusa i okazuje miłosierdzie bliźnim, to jest w stanie doświadczyć pokoju w sercu i doznać pełni życia, które daje Chrystus. Duchowość człowieka jest, według ks. prof. M. Pyca, jego odpowiedzią na samookreślenie się Chrystusa jako Droga, Prawda i Życie. Dlatego samookreślenie się Chrystusa, w nauczaniu ks. prof. M. Pyca, wyraźnie wskazuje na to, iż to On jest przyczyną sprawczą, wzorczą i celową duchowości człowieka.

https://doi.org/10.14746/pst.2023.43.5
PDF (Język Polski)

Références

Cantalamessa R., Eucharystia nasze uświęcenie, tłum. A.J. Zębik, Wydawnictwo Diecezjalne, Warszawa 1994.

Chmielewski M., Vademecum duchowości katolickiej, Wydawnictwo Diecezjalne, Lublin 2004.

Gogola J., Teologia komunii z Bogiem, Wydawnictwo Karmelitów Bosych, Kraków 2001.

Hadryś J., Dynamika chrześcijańskiego życia duchowego, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2017.

Jan Paweł II, Błogosławieni, którzy cierpią dla sprawiedliwości, „L’Osservatore Romano” 8 (1999), s. 25.

Jan Paweł II, Redemptor hominis, Wydawnictwo Pallottinum, Watykan 1979.

Jan Paweł II, Tylko serce czyste może w pełni miłować Boga, „L’Osservatore Romano” 8 (1999), s. 67.

Jan Paweł II, W nowe tysiąclecie z Księgą Ewangelii, „L’Osservatore Romano” 8 (1999), s. 14.

Katechizm Kościoła Katolickiego, Wydawnictwo Pallottinum, Poznań 2002.

Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym [w:] Sobór Watykański II, Konstytucje. Dekrety. Deklaracje, Wydawnictwo Pallottinum, Poznań 1968, s. 537–620.

Kowalska F. św., Dzienniczek, Wydawnictwo Zgromadzenia SS. Matki Bożej Miłosierdzia, Kraków–Stockbridge–Rzym 1981.

Langkammer H., Biblijne podstawy duchowości chrześcijańskiej, Wydawnictwo Wrocławskiej Księgarni Archidiecezjalnej, Wrocław 1987.

Machniak J., Doświadczenie Boga w tajemnicy Jego miłosierdzia, Wydawnictwo Karmelitów Bosych, Kraków 1999.

Marchetti A., Zarys życia duchowego, tłum. i oprac. J.E. Bielecki, t. 3, Wydawnictwo Barbara, Kraków 1996.

Misiurek J., Zarys historii duchowości chrześcijańskiej, Wydawnictwo Diecezjalne, Częstochowa 2003.

Nowak A.J., Człowiek wiary, nadziei, miłości, Wydawnictwo Diecezjalne, Katowice 1988.

Pyc M., Chrystologiczny wymiar ewangelizacji w świetle adhortacji ‘Evangelii gaudium’, „Teologia Dogmatyczna” 9 (2014), s. 7–19.

Pyc M., Droga ku pełni życia. Wiara w świetle listu apostolskiego ‘Porta fidei’ Benedykta XVI, „Teologia Praktyczna” 13 (2012), s. 113–121. DOI: https://doi.org/10.14746/tp.2012.13.08

Pyc M., Integralny rozwój człowieka w Chrystusie w miłości i prawdzie w świetle encykliki ‘Caritas in veritate’, „Teologia Dogmatyczna”, 5 (2010), s. 7–18.

Pyc M., Jezus Chrystus – centrum chrześcijańskiej wiary. Chrystologiczna refleksja na kanwie teologicznej twórczości Benedykta XVI – J. Ratzingera, „Teologia Dogmatyczna” 4 (2010), s. 7–18.

Pyc M., Jezus Chrystus – centrum chrześcijańskiej wiary w świetle encykliki ‘Lumen fidei’, „Colloquia Theologica Ottoniana” 1 (2015), s. 215–228. DOI: https://doi.org/10.18276/cto.2015.1-11

Pyc M., Jezus Chrystus światłością świata. Światło chwały jaśniejącej w Jezusie Chrystusie i jego percepcja w myśli Hansa Ursa von Balthasara, „Biblia i Ekumenizm” 4 (2009), s. 81–92.

Pyc M., Jezus Chrystus — wcielona miłość Boga. Chrystologiczna refleksja na podstawie encykliki ‘Deus caritas est’, „Teologia Dogmatyczna” 2 (2007), s. 7–16.

Pyc M., Tajemnica Chrystusa w liście apostolskim ‘Novo millenium ineunte’. Inspiracje dla chrystologii, „Studia Gnesnensia” 15 (2001), s. 165–179.

Pyc M., Tajemnica krzyża w ujęciu Hansa Ursa von Balthasara, „Teologia i Człowiek” 17 (2011), s. 61–74. DOI: https://doi.org/10.12775/TiCz.2011.004

Pyc M., Teologalny wymiar Eucharystii, „Colloquia Theologica Adalbertina. Systematica” 4 (2003), s. 81–97.

Pyc M., Wzór doskonałej świętości w Jezusie Chrystusie. Refleksja na kanwie adhortacji papieża Franciszka ‘Gaudete et exultate’. O powołaniu do świętości w świecie współczesnym, „Teologia Dogmatyczna” 14 (2019), s. 45–55.

Słomka W., Świętość na świeckiej drodze życia, Wydawnictwo Pallottinum, Poznań–Warszawa 1981.

Urbański S., Teologia życia mistycznego, Wydawnictwo ATK, Warszawa 1999.

Wejman H., Współpraca człowieka z miłosiernym Bogiem, Wydawnictwo Misericordia, Kraków 2001.

Werbiński I., Sobczyk A.J., Droga konsekrowana – jedność w wielości. Ku małżeństwu – kapłaństwu – życiu zakonnemu, Wydawnictwo Naukowe UMK, Toruń 2015.

Weron E., Teologia życia wewnętrznego ludzi świeckich, Wydawnictwo Pallottinum, Warszawa 1980.