Wytyczne dla autorów
Wymogi techniczne:
Czcionka Times New Roman 12 pkt., interlinia 1,5 wiersza.
Marginesy standardowe, tj. 2,5 cm od każdej krawędzi.
Prosimy o usuwanie odstępu po akapicie (domyślnie program Word ma ustawiony odstęp 10 pkt. – powinien być ustawiony na 0 pkt.).
Tekst powinien być wyjustowany.
Nie należy przenosić w tekście pojedynczych znaków z końca wiersza do następnej linii.
Daty należy zapisywać w postaci: 4 czerwca 1989 r., dekady należy zapisywać w postaci: lata 80. XX w.
Imiona i nazwiska w tekście głównym: J. Derrida, przy czym pierwsze wystąpienie danego imienia i nazwiska należy zapisać w pełnym rozwinięciu, np. Jacques Derrida.
Należy zwrócić uwagę na odmienne zastosowanie znaku łącznika, np. nazwiska dwuczłonowe pisać należy przy użyciu łącznika: T. Łoś-Nowak, natomiast w przypadku rozdzielenia części zdania – należy używać myślnika (po obu stronach spacja).
Cytaty powinny być zapisane krojem prostym i znajdować się każdorazowo w cudzysłowie.
Krótkie zwroty obcojęzyczne powinny być zapisane kursywą (de facto, ad rem).
Tytuły książek, monografii, prac naukowych itp. powinny być zapisane kursywą, bez cudzysłowu np. Filozofia nauk społecznych.
Tytuły wydawnictw prasowych i czasopism naukowych powinny być zapisane krojem prostym w cudzysłowie, np. „Krytyka Polityczna”.
Tabele, schematy, wykresy itp. – wyśrodkowane, opatrzone na górze numerem i tytułem (czcionka 12, TNR) oraz u dołu przypisem wskazującym na źródło (wyśrodkowane, czcionka 10, TNR). Odstępy przed i po – 0 pkt.
Wymogi edytorskie:
W czasopiśmie Refleksje stosujemy przypisy harwardzkie, które polegają na podawaniu źródeł bezpośrednio w tekście, w formie nawiasów półokrągłych zawierających nazwisko autora, rok wydania oraz stronę.
Np. (Nowak, 2019, s. 55)
Nazywane są one również przypisami śródtekstowymi, gdyż w przeciwieństwie do przypisów oksfordzkich, przypisy dolne nigdy nie są przypisami źródłowymi. Przybierają one wyłącznie formę przypisów polemicznych i dygresyjnych.
Przykładowe zapisy :
(Nowak, 2019, s. 55) – książka lub artykuł naukowy jednego autora.
(Nowak, Kowalski, Zalewski, 2018, s. 44-45) – książka lub artykuł kilku autorów.
(Politologia…, 2016) – źródło, którego autora nie jesteśmy w stanie wskazać – podajemy wówczas wyłącznie pierwsze słowo tytułu kursywą oraz jeśli to możliwe datę publikacji.
(Amnesty International, 2017) – raporty i opracowania wydane przez organizacje, firmy, instytucje międzynarodowe itd.
(Ustawa z 2 stycznia 2005 r.), (Zarządzenie Prezesa Rady Ministrów z 5 grudnia 2017 r.) – akty prawne.
W przypadku, gdy korzystamy z tego samego dzieła w dwóch następujących po sobie przypisach stosujemy łac. ibidem lub „tamże”. Skróty te pozwalają wskazać ostatnio cytowaną pozycję w uproszczony sposób, gdy jest to istotne np. ze względu na zmianę strony dzieła, na którą się powołujemy.
Uzupełnieniem przypisów harwardzkich jest bibliografia załącznikowa, która musi znaleźć się na końcu artykułu. Dzięki niej czytający artykuł ma możliwość znaleźć szczegółowe dane co do dzieła, z którego w danym fragmencie korzystał autor tekstu.
Bibliografia załącznikowa:
Pozycje muszą być ułożone w porządku alfabetycznym. W przypadku powtarzającej się daty wydania publikacji tego samego autora należy zastosować porządek chronologiczny poprzez dodanie małych liter np. (2003a, 2003b, 2003c).