Psychologia jako niezbędny komponent politologii
PDF

Jak cytować

Baluch, M. (2015). Psychologia jako niezbędny komponent politologii. Refleksje. Pismo Naukowe studentów I doktorantów WNPiD UAM, (7). Pobrano z https://pressto.amu.edu.pl/index.php/r/article/view/8835

Abstrakt

Ryszard Skarzynski thinks that the main subject of recognition in political science have to be “the political”, which is constructed by a specific kind of group. Contrary to this opinion R. E. Lane said that political science should be freed-up by political psychology. This kind of group (“political”) is endangered by the roles played by individuals. Sociometry is a solution which helped to measure and explore the phase in which the group is. Personality is also important, because there are some characteristics which can threaten the whole group or the group’s purposes (to stay “political” and not to become “social”). “Delta” questionnaire, EPQ-R, MACH IV should help the group and also political scientists to carry out the research what kind of individuals are members of the group. If political psychology has the best ways to explore this matter, political scientist should use them to distinguish “political” from “others”.

PDF

Bibliografia

Aronson E., Wilson T. D., Akert R. M. (1997), Psychologia społeczna. Serce i umysł, Poznań.

Brzozowski P., Drwal R. Ł. (1995), Kwestionariusz Osobowości Eysencka. Polska adaptacja EPQ-R. Podręcznik, Warszawa.

Cierpiałkowska L. (2011), Psychopatologia, Warszawa.

Domachowski W. (2007), Przewodnik po psychologii społecznej, Warszawa.

Gmyz: Potraktowali mnie tak samo jak reżim traktował dziennikarzy w stanie wojennym, „Gazeta.pl”, http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114871,12801392,Gmyz__Potraktowali_mnie_tak_samo_jak_rezim_traktowal.html

Hall C. S., Lindzey G., Campbell J.B. (2006), Teorie osobowości. Wydanie nowe, Warszawa.

Heywood A. (2009), Teoria polityki. Wprowadzenie, Warszawa.

Heywood A. (2010), Politologia, Warszawa.

Jakubowska U. (1999), Preferencje polityczne. Psychologiczne teorie i badania, Warszawa.

Jaworowska A. (2011), EPQ-R – Kwestionariusz Osobowości Eysencka EPQ-R. Kwestionariusz Osobowości Eysencka w Wersji Skróconej EPQ-R(S), Warszawa.

Kahn R. L., Katz D., Gutek B. (1976), Bureaucratic Encounters – An Evaluation of Government Services, „The Journal of Applied Behavioral Science”, nr 12.

Kipnis D. (1972), Does power corrupt?, „Journal of Personal and Social Psychology”, nr 24.

Krauz-Mozer B. (2005), Teorie polityki. Założenia metodologiczne, Warszawa.

Leksykon politologii wraz z aneksem reforma samorządowa w Polsce, partie, parlament, wybory (1989-1997), (1999), red. Antoszewski A., Herbut R., Wrocław.

Metodologia badań psychologicznych: wybór tekstów,(2006), red. Brzeziński J., Warszawa.

Oyster C. K. (2002), Grupy, Poznań.

Pilch I. (2008), Makiawelista wśród ludzi. Nowe badania, „Psychologia Społeczna”, Tom 3.

Podstawy psychologii politycznej, (2002), red. Skarżyńska K., Poznań.

Psychologia akademicka.Podręcznik, (2010), red. Strelau J., Doliński D., T. 2, Gdańsk.

Psychologia polityczna, (2008), red. Sears D. O., Huddy L., Jervis R., Kraków.

Regime, http://www.biology-online.org/dictionary/Regime.

Siek S. (1993), Wybrane metody badania osobowości, Warszawa.

Siwy-Hudowska A., Kieszkowska-Grudny A., Osobowość makiaweliczna i jej czynniki w porównaniach międzypłciowych: znaczenie inteligencji emocjonalnej i lęku, „Psychologia Społeczna”, t. 5.

Skarzyński R. (2012), Podstawowy dylemat politologii: dyscyplina nauki czy potoczna wiedza o społeczeństwie. O tradycji uniwersytetu i demarkacji wiedzy, Białystok.

Skarżyńska K. (2005), Człowiek a polityka. Zarys psychologii politycznej, Warszawa.

Strelau J. (2002), Psychologia różnic indywidualnych, Warszawa.

Wojciszke B. (2011), Psychologia społeczna, Warszawa.