Abstrakt
Autor opracowania stawia sobie za cel zbadanie usytuowania OLAF-u w systemie wielopoziomowego zarządzania UE (Multi-level Governance - MLG) wraz z określonymi interinstytucjonalnymi zależnościami i konsekwencjami takiego usytuowania, przy założeniu, że OLAF nie jest klasyczną instytucją ponadnarodową. Skoro OLAF jako agent i supervisor posiada kompetencje kontrolne nad instytucjami ponadnarodowymi, w tym nad swoim mocodawcą, jakim jest ponadnarodowa Komisja Europejska, to mało prawdopodobne jest, aby był także instytucją ponadnarodową.W badaniach wykorzystano dwa narzędzia teoretyczno-metodologiczne: Principal/Agent Theory oraz Principal/Supervisor/Agent Theory.
Bibliografia
Commission decision 1999/352/EC, ECSC, Euratom of 28 April 1999 establishing the European Anti-fraud Office (OLAF) notified under document number SEC (1999) 802, OJ L 136, 31.05.1999.
Council Regulation 4064/89 (Merger Regulation), OJ L 395, 30/12/1989 P. 0001-0012.
OLAF Manual. Operational Procedures, 2 December 2009.
The OLAF Report 2016, Seventeenth report of the European Anti-Fraud Office, 1 January do 31 December 2016, Luxembourg 2017.
Orzeczenie ETS w sprawie C-11/00 Komisja przeciwko Europejskiemu Bankowi Centralnemu (2003), ECR I-7147.
Rozporządzenie nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r.
Rozporządzenie nr 1074/99 Parlamentu Europejskiego i Rady UE z dnia 31 maja 1999 r.
Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady Unii Europejskiej nr 883/2013 z dnia 11 września 2013 r.
Berner A. (2004), Die Untersuchungsbefugnisse des Europäischen Amtes für Betrugsbekampfung (OLAF) gegenüber dem Europäischen Parlament, Frankfurt am Main, Berlin, Bern, Bruxelles, New York, Oxford, Wien.
Braun D. (2004), Delegation In territorially-divided Polities: Lessons for the European Union?, „CERC Working Papers Series”, University of Melbourne, no. 4.
Kassim H., Menon A. (2002), The Principal-Agent Approach and The Study Of The European Union: A Provisional Assessment, The European Research Institute, The University of Birmingham, „Working Paper Series”, 14 July 2002, Birmingham, www.eri.bham.ac.uk.
Lane J.-E., Relevance of the Principal-Agent Framework To Public Policy and Implementation, www.spp.nus.edu.
Majone G. (1997), From the Positive to the Regulatory State: Causes and Consequences of Changes in the Mode of Governance, „Journal of Public Policy”, no. 17 (2).
March J. G., Simon H. A. (1987), Theories of Bureaucracy, w: Classics of Organization Theory, red. J. M. Schafritz, J. S. Ott, New York.
McNamara K. R. (2002), Rational Fictions: Central Bank Independence and the Social Logic of Integration, „West European Politics”, no. 25.
Pollack M. A. (1997), Delegation, Agency and Agenda-Setting in the European Community, „International Organization”, vol. 51 (1).
Pollack M. A. (2005), The Engines of European Integration. Delegation, Agency, and Agenda Setting in the EU, New York.
Pollack M. A. (2003), The New Institutionalism and European Integration, w: European Integration Theory, red. A. Wiener, T. Diez, Oxford.
Ruszkowski J. (2010), Ponadnarodowość w systemie politycznym Unii Europejskiej, Warszawa.
Ruszkowski J. (2008), Zastosowanie teorii PAT do badań wielopoziomowego zarządzania w Unii Europejskiej, „Studia Europejskie”, nr 4 (48).
Ruszkowski J. (2009), Poziom ponad-ponadnarodowy w systemie politycznym Unii Europejskiej, w: Unia Europejska jak współczesny aktor stosunków międzynarodowych, red. J. Knopek, Toruń.
Szczerski K. (2008), Dynamika systemu europejskiego. Rozważania o nowym kształcie polityki w Unii Europejskiej, Kraków.
Tallberg J. (2003), European Governance and Supranational Institutions: Making States Comply, London-New York.
Lewandowski J. (2007), Konsolidacja nie zastąpi oszczędności, „Gazeta Wyborcza”, 20.04.2007.