Abstrakt
Artykuł dotyczy ewolucji stanowiska rządów Polski wobec kolejnych etapów rozwoju europejskiej autonomii strategicznej (Europejska Tożsamości Bezpieczeństwa i Obrony), Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony oraz Wspólna Europejska Polityka Bezpieczeństwa i Obrony Unii Europejskiej). Wyodrębnione zostały dwa etapy polskiej Polityki; przed akcesją do UE oraz udział Polski w ESDP/WPBiO, po przystąpieniu do UE. Podczas sprawowania przez Polskę Prezydencji w Radzie, jednym z priorytetów było doskonalenie zdolności wojskowych i systemu reagowania kryzysowego. Scharakteryzowano oficjalne stanowisko władz polskich wobec integracji systemu bezpieczeństwa UE wyrażone w dokumentach strategicznych. Ostatni taki dokument został opublikowany w maju 2017 r. w Ministerstwie Obrony Narodowej. Zwrócono uwagę na sytuacje kryzysowe w problemach dotyczących integracji europejskiej oraz na brak zainteresowania aktualnych władz politycznych Polski udziałem w reformowaniu systemu bezpieczeństwa UE.
Bibliografia
Andersson J. J., Biscop S., Giegerich B., Molling Ch., Tardy T. (2017), Envisioning European Defence: Five Futures, „Chaillot Paper”, nr 137, Paris.
Biała księga w sprawie przyszłości Europy, Refleksje i scenariusze dla UE-27 do 2025 r (2017), Bruksela.
Biegaj A. (2001), Stanowisko Stanów Zjednoczonych wobec Wspólnej Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony, „Sprawy Międzynarodowe”, nr 1.
Bielecki T. (2017), Nieufna Polska podpisuje się pod PESCO, Bruksela, 14 listopada, http://wyborcza.pl/7,75968,22641140.
Cianciara A. K. (2014), Differentiated Integration and the Future of Europe. Debate in Poland, „Yearbook of Polish European Studies”, nr 17.
Ciupiński A. (2013), Wspólna Polityka Bezpieczeństwa i Obrony Unii Europejskiej. Geneza. Rozwój. Funkcjonowanie, Warszawa.
Czaputowicz J. (2005), Polityka zagraniczna i dyplomacja Unii Europejskiej a Traktat Konstytucyjny, Centrum Stosunków Międzynarodowych, „Raporty i Analizy”, nr 4.
Defence and Security Conference (2017), European Vision. European Responsability, Prague.
Deklaracja z Bratysławy (2016), Bratysława.
Eisler J. (2001), Ewolucja sytuacji politycznej w Polsce w latach 1989-2000, w: Polska polityka bezpieczeństwa 1989-2000, red. R. Kuźniar, Warszawa.
Gros-Verheyde N. (2009), Un engagement franco-polonais sur la future PESDC, http://bruxelles2.over-blog.com/article-defense-une-presidence-polonaise-tres-fran-aise-38959863.htm, 14.06.2017.
Henderson M. D. (2007), Les forces terrestres européennes dans les opérations extérieures: personnels et financement. Contributions allemande et polonaise, Assemblée de l’Union de l’Europe occidentale. Assemblée interparlementaire européenne de sécurité et de défense, Paris.
Jankowski D. (2011), Weimarski trójkąt bezpieczeństwa, „Bezpieczeństwo Narodowe”, nr 1/17.
Kaleta W. (2018), Polska w 9 programach PESCO. Szansa na wielomilionowe dotacje dla firm z Europejskiego Funduszu Obronnego, https://www.wnp.pl/przemysl-obronny,326732_1_0_3.html.
Koncepcja obronności Rzeczypospolitej Polskiej (2017), Ministerstwo Obrony Narodowej, Warszawa.
Kupiecki R. (2015), Strategia Bezpieczeństwa Narodowego RP 2014, jako instrument polityki państwa. Uwarunkowania zewnętrzne i aspekty procesowe, „Bezpieczeństwo Narodowe”, nr 1.
Kuźniar R. (2008), Droga do wolności. Polityka zagraniczna III Rzeczypospolitej, Warszawa.
Kuźniar R. (red.) (2001), Polska polityka bezpieczeństwa 1989-2000, Warszawa.
Kuźniar R., Szczepanik K. (red.) (2002), Polityka zagraniczna RP 1989-2002, Warszawa.
List ministrów spraw zagranicznych i obrony Polski, Niemiec i Francji do szefowej unijnej dyplomacji Catherine Ashton ws. polityki bezpieczeństwa i obrony UE, 13 listopada 2010 r., Kancelaria Senatu RP, Sprawozdanie nr 94.
Niemcy (2017), http://www.polskieradio.pl/78/1227/Artykul/1636436,Niemcy-i-Francja-w-odpowiedzi-na-Brexit-silna-Europa-w-niepewnym-swiecie, 10.06.2017.
Paruch W. (2016), Dwie koncepcje bezpieczeństwa - neorealistyczne refleksje o narodowych strategiach bezpieczeństwa państwa (2007 i 2014), w: Bezpieczeństwo Europy - bezpieczeństwo Polski, t. 1, red. E. Maj, W. Sokół, K. Mazurek, A. Szwed-Walczak, Wyd. UMCS, Lublin.
Parzymies S. (2015), Stan debaty na temat federalnego kształtu Unii Europejskiej, w: Bezpieczeństwo międzynarodowe. Polska - Europa - Świat, red. J. Zając, A. Włodkowska-Bagan, M. Kaczmarski, Warszawa, s. 410-424.
Pięć krajów, w tym Polska, apeluje o stałe dowództwo operacyjne UE, http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114873,10240731,Piec_krajow__w_tym_Polska__apeluje_o_stale_dowodztwo. html, 10.06.2017.
Przybylska-Meszner B. (2009), Operacje w obszarze Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony uwarunkowania i perspektywy rozwoju, „Środkowoeuropejskie Studia Polityczne”, nr 1-2, s. 7-36.
Réunion des ministres des Affaires étrangères et des ministres de la Défense D’Allemagne, d’Espagne, de France, d’Italie et de Pologne (2012), Paris.
Strategia bezpieczeństwa narodowego Rzeczypospolitej Polskiej. Pierwsze 25 lat (2015), red. R. Kupiecki, Warszawa.
Szpak K. (2011), Priorytety polskiej Prezydencji, „Monitor polskiej Prezydencji”, Kraków.
Terlikowski M. (2016), Polityka obronna w UE - bezpieczeństwo wielu prędkości?, „Biuletyn PISM”, nr 76 (1426), 10 listopada.
Terlikowski M.(2017), „Komentarze PISM” nr 31.
Tomaszyk M. (red.) (2017) , Polityczno-społeczne i ekonomiczne zmiany w świetle Globalnej strategii na rzecz polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Unii Europejskiej, Wydawnictwo Naukowe WNPiD UAM, Poznań.
Traktat Lizboński (2008), Wersje skonsolidowane Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, Bruksela.
Wspólny (2017 ) komunikat do Parlamentu Europejskiego i Rady, Poprawa mobilności wojskowej w Unii Europejskiej, Bruksela.
Zięba R. (2001), Instytucjonalizacja bezpieczeństwa europejskiego. Koncepcje - struktury - funkcjonowanie, Warszawa.
Zięba R. (2010), Główne kierunki polityki zagranicznej Polski po zimnej wojnie, Warszawa.