Abstract
The author reconstructs and interprets the Education to Humanity by Eduard Spranger, a prominent German philosopher, psychologist, and pedagogue, whose pedagogical work is little known in Poland. The barbarism of the Russian-Ukrainian War is a reminder of how topical the issue of realising the value of humanity is in contemporary education. Spranger not only answers the question of what humanity is, but points to specific, rather than general, methods of its formation in young people. He refers to selected teaching methods of Socrates, specifically to moral stories, and also to meditation, as in Zen Buddhism. He links a number of universal values to the formation of humanity, such as self-reflection, dignity of the person, self-criticism, responsibility, conscience, and love. Spranger’s theory of upbringing is holistic. Its teleology is oriented towards personality development, with an emphasis on altruistic values and human moral development. It is largely consistent with the pedagogical thought of Otto F. Bollnow, Abraham H. Maslow, Theodor Adorno, Hans Waldenfens, Andrzej Szyszko-Bohusz, Hilarion G. Petzold and other contemporary scholars – humanists. It also seems a continuation of Immanuel Kant’s, Johann H. Pestalozzi’s, Leo N. Tolstoy’s, Rudolf Steiner’s and even Mencius’s concepts of education, as well as those of Zen and Daoist teachers. Spranger opposed the idea of a transhumanism based on modern technology, as well as the instrumental and utilitarian treatment of nature, and the materialistic and technological trend, that is omnipresent in modern human life.
References
Adorno, T.W. (1978). Wychowanie po Oświęcimiu. Znak, 285, 353-366
Bollnow, O.F. (1968). Existenzphilosophie und Padagogik: Versuch uber unstetige Formen der Erziehung [Filozofia egzystencjalna i pedagogika: esej o nieciągłych formach edukacji]. Stuttgard – Berlin – Koln – Mainz: W. Kohlhammer Verlag
Croner, E. (1936). Główne kierunki współczesnej pedagogiki. Pedagogika i psychologja humanistyczna. Edward Spranger. Lwów: Skład Główny w Ksiegarni „Książka” A. Mazzucato, Lwów, Czarneckiego 12
Chmaj, L. (1962). Prądy i kierunki w pedagogice XX wieku. Warszawa: PZWS
Gajda, J. (2006). Pedagogika kultury w zarysie, wyd. 2. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls
Jopek, S. (2001). Eduard Spranger (1882-1963) i jego filozofia społeczna na tle historii Niemiec. Forum Philosophicum, 6, 145-168 DOI: https://doi.org/10.5840/forphil2001616
Kant, I. (1999). O pedagogice. Łódź: Wydawnictwo Dajas
Łobocki, M. (2005). Teoria wychowania w zarysie, wyd. 2. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls
Maslow, A.H. (1971). Peak Experiences in Education and Art [Doświadczenia szczytowe w edukacji i sztuce]. Theory Into Practice, 10, 3, 149-153 DOI: https://doi.org/10.1080/00405847109542321
Nowak, M. (1993). Metoda hermeneutyczna w pedagogice. Roczniki Nauk Społecznych, 21, 2, 49-58
Pilch, T. (2004). Nauczyciele ludzkości. W: T. Pilch (red.), Encyklopedia pedagogiczna XXI wieku, t. 3: M-O (ss. 577-588). Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Żak
Spranger, E. (1964). Pädagogische Perspektiven. Beiträge zu Erziehungsfragen der Gegenwart [Perspektywy pedagogiczne. Wkład w problematykę edukacyjną współczesności], wyd. 8. Heidelberg: Quelle & Meyer
Spranger, E. (1985). O teorii rozumienia i psychologii nauk o duchu. Warszawa: Instytut Filozofii i Socjologii PAN
Szymański, M.S. (2019). Recepcja niemieckiej pedagogiki kultury w polskiej humanistyce. Kwartalnik Pedagogiczny, 4 (253), 9-19 DOI: https://doi.org/10.5604/01.3001.0013.8456
Teo, T. (2003). Wilhelm Dilthey (1833-1911) and Eduard Spranger (1882-1963) on the Developing Person [Wilhelm Dilthey (1833-1911) i Eduard Spranger (1882-1963) o rozwijającej się osobie]. The Humanistic Psychologist, 1, 75-94 DOI: https://doi.org/10.1080/08873267.2003.9986920
Waldenfels, H. (1984). Medytacja na Wschodzie i Zachodzie. Warszawa: Wydawnictwo Verbinum
Zieliński, P. (2018), Aksjologia wychowania daojiao. Pedagogika, 27, 2, 35-47 DOI: https://doi.org/10.16926/p.2018.27.37
Petzold, H.G., Orth, I. (2021). Green Meditation und Oikeiosis: Wege zu ökologischem Selbstverstehen und Naturbezug, zu „ökophiler Lebenspraxis“ und aktiver „ökologischer Kultur“ [Zielona Medytacja i Oikeiosis: Ścieżki do ekologicznego zrozumienia siebie i relacji z naturą, do “ekofilnej praktyki życiowej” i aktywnej “kultury ekologicznej”]. Hückeswagen: https://www.fpi-publikation.de/downloads/?doc=petzold-orth-2021a-green-meditation-oekologisches-selbstverstehen-oikeiosis-oekophile-lebenspraxis.pdf
License
Copyright (c) 2023 Zieliński Paweł
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.