Some reflections on the influence of signage on the perception of public space during COVID-19 pandemic

Abstrakt

Wybuch pandemii COVID-19 znacząco zmienił sposób komunikowania się ludzi. Z dnia na dzień w przestrzeni publicznej zaczęły pojawiać się nieznane wcześniej znaki. Ich forma (wizualno-tekstowa) miała na celu nakłonić użytkowników przestrzeni publicznej do określonego rodzaju zachowań, co w znacznym stopniu wpłynęło na najbardziej podstawowe formy i sposoby komunikacji. W niniejszej pracy przyjęto, że komunikaty wizualne umieszczone w przestrzeni publicznej mogą być w sprzeczności z intuicyjnymi zachowaniami ludzkimi, jako przymuszanie ludzi głównie do nienaturalnych zachowań. Znaki analizowane w badaniu odnosiły się do: 1. narzuconego dystansu społecznego wynoszącego co najmniej 1,5-2 m; 2. nakazu zakrywania twarzy – ograniczającego niewerbalne sygnały mimiczne; 3. zakazu niektórych gestów/powitań – narzucenia nowych; 4. promo- wania zdrowych nawyków – mycia rąk. W związku z tym założono, że jakość komunikacji międzyludzkiej mogła ulec znacznemu pogorszeniu. Ponadto przyjęto również, że poza komunikatami wizualnymi, również język użyty na znakach może budować negatywny wizerunek przestrzeni publicznej i wszelkiego rodzaju interakcji, jako stwarzających zagrożenia dla zdrowia. Wszystkie powyższe założenia zostały przeanalizowane przy użyciu kwestionariuszy oraz w odniesieniu do teorii dotyczącej znaczenia przestrzeni, dystansu, mimiki twarzy i gestów. Ponadto posłużyły one do oceny postrzegania przestrzeni publicznej w czasie pandemii.