Źródła czystej energii i wielostronna współpraca w ramach Unii Europejskiej: model dla Zatoki Perskiej?

Abstrakt

Celem niniejszego artykułu jest analiza współpracy państw Unii Europejskiej w obszarze odnawialnych źródeł energii oraz określenie możliwości wykorzystania europejskich doświadczeń w regionie Zatoki Perskiej. Region Zatoki Perskiej obfituje w surowce energetyczne takie jak ropa naftowa i gaz ziemny. Sytuacja ta nie ulegnie zmianie przez przynajmniej kilkadziesiąt kolejnych lat. Jednakże już teraz, pomimo łatwej dostępności i stosunkowo niskich cen energii pozyskiwanej ze źródeł nieodnawialnych, wśród władz i mieszkańców niektórych państw regionu rośnie świadomość ekologiczna oraz przekonanie, iż należy przygotować się na okres po wyczerpaniu złóż ropy czy gazu. Póki co, rozwój rynku energii ze źródeł odnawialnych dotyczy zaledwie kilku państw Zatoki Perskiej i trudno ją nawet porównywać z bardzo zaawansowaną pod tym względem Unią Europejską. Niemniej, warto zastanowić się czy unijne doświadczenie współpracy na rynku energii odnawialnej (rozwiązania prawne i mechanizmy współpracy) mogłoby zostać wykorzystane w bogatych państwach Zatoki Perskiej, a następnie w całym regionie Bliskiego Wschodu. W okresie wzrostu znaczenia ekopolityki w skali globalnej oraz współzależności gospodarczej, rozwój rozwiązań prawnych oraz technologii pozyskiwania energii ze źródeł odnawialnych nabiera szczególnego, ponadregionalnego znaczenia.