Abstract
Przedmiotem niniejszego artykułu jest porównanie polityki bezpieczeństwa Finlandii w przełomowym dla Europy roku 1990 oraz w roku 2002. Analizie poddano osiem czynników, na których podstawie można określić czy oraz jakim zmianom jakościowym uległa owa polityka. Są to: 1) relacje z EWG/UE, 2) stosunek wobec Paktu Północnoatlantyckiego, 3) udział w operacjach utrzymania pokoju, 4) relacje z ZSRR/Federacją Rosyjską, 5) współpraca z innymi państwami nordyckimi, 6) stosunki z państwami bałtyckimi powstałymi w wyniku rozpadu ZSRR, 7) polityka neutralności oraz 8) niezaangażowanie. Należy zaznaczć, iż choć powyższy katalog jest zapewne niepełny, to obejmuje najważniejsze czynniki, jakie należy wziąć pod uwagę w przypadku Finlandii. W pierwszej części przedstawiono tło historyczne oraz kształt fińskiej polityki bezpieczeństwa w 1990 roku, natomiast w drugiej – w 2002 roku. Wyniki, właściwe dla obu momentów, zostały porównane w podsumowaniu, celem ustalenia ilości oraz jakości zmian, które zaszły w ciągu dwunastu lat. W obrębie sześciu spośród ośmiu wyżej wymienionych czynników odnotowano znaczące zmiany. Na ich podstawie można stwierdzić, iż polityka bezpieczeństwa Finlandii uległa przeorientowaniu z neutralnej w 1990 roku na wyraźnie prozachodnią w roku 2002.License
Articles published in "Central European Political Studies" are distributed under the Creative Commons Attribution 4.0. License (CC BY 4.0). They may be copied, redistributed and shared only if appropriate credit is given.