Як цитувати
Анотація
W artykule dokonana została analiza działalności Jurija Wynnyczuka jako autora wyboru tekstów. Podjęto próbę defi nicji antologii jako gatunku literackiego, zwięźle przedstawiono poszczególne antologie i zbiory tekstów pisarza oraz określono jego wkład w rozwój współczesnej literatury ukraińskiej.Посилання
Антологія сучасної української поезії. Десять українських поетів.
Антологія сучасної української прози. Десять українських прозаїків, Київ 1995.
Антологія українського жаху, упоряд. В. Пахаренко, Київ 2000.
Ю. Винничук, Галицька кухня, Львів 2014.
Ю. Винничук, Гопля і Піпля, Львів 2008.
Вечеря на дванадцять персон: Житомирська прозова школа, упоряд., передм., літ. ред. В. Даниленка, Київ 1997.
Винничук: «У нас має бути гонор», [в:] Електронний ресурс: http:// litakcent.com/2011/04/01/jurij-vynnychuk-u-nas-maje-buty-honor/
Вісімдесятники: Антологія нової української поезії, упоряд. І. Римарук, передм. М. Рябчук, Едмонтон 1990.
Ю. Винничук, Кнайпи Львова – пораз другий, [в:] „Поступ”, 2001, 22–23 вересня.
Ю. Винничук, Книга Бестій, Львів 2003.
Ю. Винничук, Легенди Львова. Книга перша, Львів 2010.
Ю. Винничук, Легенди Львова. Книга друга, Львів 2009.
Ю. Винничук, Львівська антологія, Харків 2013, Т. 1., с 667, Т. 2.
Ю. Винничук, Потойбічне, Львів 2005.
Ю. Винничук, Розіп’ята Муза. Антологія українських поетів, які загинули насильницькою смертю, Львів 2011.
Ю. Винничук,Слово про розіп’яту музу, [в:] Ю. Винничук, Розіп’ята Муза. Антологія українських поетів, які загинули насильницькою смертю, Львів 2011, Т. 1.
Юрій Винничук, Сороміцькі оповідки, Львів 2008, Кримінальні загадки: Клуб комісара Бонца, Львів 2002.
Ю. Винничук: «Українській політиці бракує українського Піночета, а літературі – української Джоан Ролінґ», [в:] „Телекритика” 2003, 13 листопада.
Ю. Винничук, Чорт зна що, Львів 2004.
О. Галета, Антологія як репрезентативний жанр нової української літератури, [в:] „Питання літературознавства” 2013, № 88.
Я. Голобородько, Нова українська альтернатива: епатажна естетика Винничука [в:] „Українська мова та література” 2006, Ч. 9, с. 11–14.
Ярина Джурик, Смерть виповзає з підвалів, Львів 2003.
Жінка як текст: Емма Андієвська, Соломія Павличко, Оксана Забужко: фрагменти творчості і контексти, упор. Л. Таран, Київ 2002.
З порога сметрі: Письменники України — жертви сталінських репресій ,[в:] „Рад. Письменник” 1991, № І, c. 489.
В. Карвацький, Юрій Винничук як дзеркало “модерного галичанства”, [в:] „Кур’єр Кривбасу”, 2003, № 165, c. 200–204.
Квіти в темній кімнаті: Сучасна українська новела, упор., примітки, передм. В. Даниленка, Київ 1997.
Іван Керницький, Герой передмістя, Львів 2003.
І. Ковбаса, Містифікатор Винничук, [в:] Електронний ресурс: http:// litakcent.com/2009/04/25/ іryna-kovbasa-mistyficator-vynnychuk/
Б. Лук’янів, “Чемоданні” твори Юрія Винничука, [в:] „Березіль” 2003, № 9–10, c. 180–182.
Л. Медведєва, Історіографія нонконформізму в українському образотворчому мистецтві 60-х рр. ХХ ст.,[в:] Мистецтвознавчі записки: зб. наук. праць., Київ 2002, с. 2.
Незнайома. Антологія «жіночої» прози та есеїстики др. половини ХХ – поч. ХХ ст., автор. проект, упор., вст. слово В. Габора, Львів 2005.
Огненний змій: Антологія української фантастичної прози, упоряд. Ю. П. Винничук, Київ 1989.
Мечислав Опалек, На щербатім львівськім бруці, Львів 2002.
Опудало: українська прозова сатира, гумор, іронія 80-90-х років ХХ ст., упоряд., передм., літ. ред. В. Даниленка, Київ 1997.
В. Павлів, Гробокопач української літератури (до 40-річчя з дня народження Ю. Винничука), [в:] „Post–Поступ” 1992, ч. 9.
Плерома: Мала українська енциклопедія актуальної літератури, Ів.-Франківськ 1998, 287 с.
Приватна колекція: Вибрана українська проза та есеїстка кінця ХХ ст., упор., вступн. слово та прим. В. Габора, Львів 2002.
М. Рябченко, Концепт маски в творчості Юрія Винничука, Київ 2013.
Ж. Степанець, Юрій Винничук [в:] „Українська мова та література” 2008, № 13–16.
В. Супруненко, Народини. Витоки нації: символи, вірування, звичаї та побут українців, Запоріжжя 1993.
Г. Тарасюк, Юрій Винничук: „Література – це спосіб мого життя”, [в:] „Літературна Україна” 2005, 26 трав, c. 1–6.
Р. Харчук, Юрій Винничук – батько чорного гумору в українській літературі, [в:] Її ж, Сучасна українська проза: Постмодерний період, Київ 2008, с. 122–125.
Ліцензія
- Autor oświadcza, że przysługują mu osobiste i majątkowe prawa autorskie do Utworu oraz że nie są one ograniczone w zakresie objętym niniejszą Umową, oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza majątkowych lub osobistych praw autorskich innych osób.
- Autor udziela Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji na korzystanie z Utworu bez ograniczeń terytorialnych i przez czas nieokreślony na następujących polach eksploatacji:
2.1. wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy Utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
2.2. wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy Utworu;
2.3. publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym;
2.4. włączenie Utworu w skład utworu zbiorowego;
2.5. wprowadzanie Utworu w postacie elektronicznej na platformy elektroniczne lub inne wprowadzanie Utworu w postaci elektronicznej do Internetu, Intranetu, Extranetu lub innej sieci;
2.6. rozpowszechnianie Utworu w postaci elektronicznej w Internecie, Intranecie, Extranetu lub innej sieci, w pracy zbiorowej jak również samodzielnie;
2.7. udostępnianie Utworu w wersji elektronicznej w taki sposób, by każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym, w szczególności za pośrednictwem Internetu, Intranetu, Extranetu lin innej sieci;
2.8. udostępnianie Utworu zgodnie z wzorcem licencji Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) lub innej wersji językowej tej licencji lub którejkolwiek późniejszej wersji tej licencji, opublikowanej przez organizację Creative Commons. - Autor zezwala Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na:
3.1. nieodpłatne korzystanie i rozporządzanie prawami do opracowań Utworu i tymi opracowaniami.
3.2. wysyłanie metadanych Utworu oraz Utworu do komercyjnych i niekomercyjnych baz danych indeksujących czasopisma. - Autor upoważnia i zobowiązuje Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu do udzielania osobom trzecim dalszych licencji (sublicencji) do Utworu oraz do innych materiałów, w tym utworów zależnych lub opracowań zawierających lub powstałych w oparciu o Utwór, przy czym postanowienia takich sublicencji będą tożsame z wzorcem licencji Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) lub innej wersji językowej tej licencji lub którejkolwiek późniejszej wersji tej licencji, opublikowanej przez organizację Creative Commons Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu wyłącznie w celach niekomercyjnych pod następującymi warunkami:
4.1. uznanie autorstwa czyli obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem informacji, o autorstwie tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, doi) oraz samej licencji;
4.2. na tych samych warunkach, wolno rozpowszechniać utwory zależne jedynie na licencji identycznej to tej, na jakiej udostępniono utwór oryginalny. - Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu jest zobowiązany do:
5.1. udostępniania Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym bez ograniczeń technicznych;
5.2. poprawnego informowania osób, którym Utwór będzie udostępniany o udzielonych im sublicencjach w sposób umożliwiający odbiorcom zapoznanie się z nimi.
Pozostałe postanowienia
- Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).