Abstrakt
The text focuses on the analysis of the programme, which is categorised by the editorial team as “political journalism”. The author is trying to show her doubts regarding the lack of connection between the definition of the word ‘politics’ and anything that appears in media’s offer in such category. She points out how the broadcasters nurture in the audience the belief that the viewed programme deals with political problems and the issues of public area which are important for conscious citizens. Among the set of tools and means used throughout the programme, she highlights the following: usage of concealing type indicators, activation of keywords included in semantic fields derived from the noun ‘politics’; moving the focus from the public area to the private one; staging antagonistic scenes and critical situations. The presented tendencies to stage the reality fit into the mechanism of ‘seducing with politics’, using the citizen sphere as a pretext for focusing first and foremost on emotions, assumptions and controversies.Bibliografia
Anusiewicz Janusz, Siciński Bogdan, red. (1994), Język a kultura, t. 11: Język polityki a współczesna kultura polityczna, Towarzystwo Przyjaciół Polonistyki Wrocławskiej, Wrocław.
Baudrillard Jean (1991), Die fatalen Strategien, Matthes & Seitz, Muenchen.
Błachowicz Ewa (2010), Plotka w świetle teorii aktów mowy i zasad etyki komunikacji międzyludzkiej, Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, Rzeszów.
Czyżewski Marek (2010), W stronę teorii dyskursu publicznego, w: Rytualny chaos. Studium dyskursu publicznego, red. Marek Czyżewski, Sergiusz Kowalski, Andrzej Piotrowski, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa, s. 49–120.
Czyżewski Marek, Kowalski Sergiusz, Piotrowski Andrzej, red. (1997), Rytualny chaos. Studium dyskursu publicznego, Aureus, Kraków.
Czyżewski Marek, Kowalski Sergiusz, Piotrowski Andrzej (2010a), Rytualny chaos – dwanaście lat później, w: Rytualny chaos. Studium dyskursu publicznego, red. Marek Czyżewski, Sergiusz Kowalski, Andrzej Piotrowski, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa, s. 7–14.
Czyżewski Marek, Kowalski Sergiusz, Piotrowski Andrzej (2010b), Wprowadzenie, w: Rytualny chaos. Studium dyskursu publicznego, red. Marek Czyżewski, Sergiusz Kowalski, Andrzej Piotrowski, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa, s. 15–48.
Huszcza Romuald (1990), Tematyczno-rematyczna struktura zdania w językach różnych typów (Normalny podział tematyczno-rematyczny), w: Tekst w kontekście. Zbiór studiów, red. Teresa Dobrzyńska, PAN, IBL, Wrocław, s. 55–96.
Kawa na ławę (2016), http://www.tvn24.pl/kawa-na-lawe,59,m, [dostęp: 21 września 2016].
Shils Edward A. (2010), Udręka tajemnicy: populizm, w: Populizm, red. Olga Wysocka, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa, s. 44–52.
Szymczak Mieczysław, red. (1993), Słownik języka polskiego, PWN, Warszawa.
Thiele-Dohrmann Klaus (1980), Psychologia plotki, przeł. Adam Krzemiński, PIW, Warszawa.
Walczak Bogdan (1994), Co to jest język polityki?, w: Język a kultura, t. 11: Język polityki a współczesna kultura polityczna, Wydawnictwo Przyjaciół Polonistyki Wrocławskiej, Wrocław, s. 15–20.
Licencja
Autorzy
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza” są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC.
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza” udzielają Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalają na użycie sublicencji Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Użytkownicy
Zainteresowani użytkownicy internetu uprawnieni są do korzystania z utworów opublikowanych od 2016 roku w „Poznańskich Studiach Polonistycznych. Serii Językoznawczej” pod następującymi warunkami:
- uznanie autorstwa – obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem informacji, o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, DOI) oraz samej licencji;
- bez tworzenia utworów zależnych – utwór musi być zachowany w oryginalnej postaci, nie można bez zgody twórcy rozpowszechniać np. tłumaczeń, opracowań.
Do wszystkich tekstów opublikowanych przed 2016 r. prawa autorskie są zastrzeżone.
Inne
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).