Abstrakt
The article focuses on the functioning of the term ‘baroque’ in the reception of Stanisław Barańczak’s poems. The author takes into account the context of fashion for returning to the legacy of the baroque which became visible after 1956 in both poetry itself and in the discourse of both literary criticism and literary studies.
Bibliografia
Balbus Stanisław (2002), Błoński krytyk – Błoński uczony, w: Jan Błoński …i literatura XX wieku, red. Małgorzata Sugiera, Ryszard Nycz, Universitas, Kraków, s. 17-33.
Barańczak Stanisław (1971), Nieufni i zadufani. Romantyzm i klasycyzm w młodej poezji lat sześćdziesiątych, Ossolineum, Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk.
Barańczak Stanisław (1988), Przed i po. Szkice o poezji krajowej przełomu lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, Aneks, Londyn [Wielka Brytania].
Barańczak Stanisław (1990), Tablica z Macondo. Osiemnaście prób wytłumaczenia, po co i dlaczego się pisze, Aneks, Londyn [Wielka Brytania].
Barańczak Stanisław (1993), Zaufać nieufności. Osiem rozmów o sensie poezji, red. Krzysztof Biedrzycki, M, Kraków.
Barańczak Stanisław (2006), Wiersze zebrane, a5, Kraków.
Barańczak Stanisław, wybór, wstęp, przeł., oprac. (2009), Antologia angielskiej poezji metafizycznej XVII stulecia, a5, Kraków.
Błoński Jan (1972), Podpalenie Arkadii, „Teksty”, nr 2, s. 122-131.
Błoński Jan (1995), Uparte trwanie baroku, „Znak”, nr 7, s. 69-75.
Błoński Jan (2001), Mikołaj Sęp Szarzyński a początki polskiego baroku, wyd. 2 popr., Universitas, Kraków.
Bonowicz Wojciech (1995), Tradycja oczywista? Kilka uwag o recepcji baroku w polskiej poezji współczesnej, „Znak”, nr 7, s. 67-84.
Borowski Andrzej (1995), Co nam dzisiaj po baroku?, „Znak”, nr 7, s. 4-9.
Borowski Andrzej (2002), Nowoczesny Sarmata, w: Jan Błoński…i literatura XX wieku, red. Małgorzata Sugiera, Ryszard Nycz, Universitas, Kraków, s. 9-16.
Cieślak-Sokołowski Tomasz (2011), Moment lingwistyczny. O wczesnej poezji Ryszarda Krynickiego i Stanisława Barańczaka, Universitas, Kraków.
Czyż Antoni (1988), Ja i Bóg. Poezja metafizyczna późnego baroku, Ossolineum, Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk–Łódź.
Dąbrowska Elżbieta (2001), Teksty w ruchu. Powroty baroku w polskiej poezji współczesnej, Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, Opole.
Delaperrière Maria (1998), Dialog z tradycją, Universitas, Kraków.
Dembińska-Pawelec Joanna (1999), Światy możliwe w poezji Stanisława Barańczaka, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice.
Eliot Thomas Stearns (1998), Poeci metafizyczni, przeł. Maciej Żurowski, w: tegoż, Kto to jest klasyk i inne eseje, Znak, Kraków, s. 130-141.
Eustachiewicz Maria (1993), Z recepcji baroku w poezji polskiej po r. 1956, w: Z badań nad polską tradycją literacką, red. Jacek Łukasiewicz, Wiedza o Kulturze, Wrocław, s. 7-63.
Fabiszak Jacek (2015), Stanisław Barańczak: barok a sprawa angielska, w: „To życie tylko cieniem jest przelotnym…”. Pamięci Stanisława Barańczaka, Wydawnictwo UWM, Olsztyn, s. 13-22.
Friedrich Michał (2016), Barok w poezji Jerzego Harasymowicza. Interpretacje, konteksty, powinowactwa, Wydawnictwo Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa.
Hernas Czesław (1968), Polscy poeci metafizyczni (1580-1630), „Prace Literackie”, t. 10, s. 23-53.
Hernas Czesław (1998), Barok, PWN, Warszawa. Hetman Grzegorz (2005), Twórczość polskich poetów debiutujących po 1989 r. w kręgu barokowych inspiracji i odniesień. Wybrane problemy, „Prace Literackie”, t. 45, s. 171-188.
Kaczmarek Marian (1985), Od anatemy do fascynacji, czyli o żywej obecności sarmackiego baroku w literaturze współczesnej, w: Barok i barokowość w literaturze polskiej, red. Marian Kaczmarek, Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Opolu, Opole, s. 91-105.
Kwiatkowski Jerzy (1975), Słowo Barańczaka, w: tegoż, Notatki o poezji i krytyce, Wydawnictwo Literackie, Kraków, s. 107-111.
Lam Andrzej (1992), Echa baroku w poezji Wisławy Szymborskiej, w: Barok w polskiej kulturze, literaturze i języku, red. Marian Stępień i Stanisław Urbańczyk, PWN, Kraków, s. 115-120.
Lambert Gregg (2001), On the (new) baroque, The Davies Group Publishers, Aurora [USA].
Litwornia Andrzej (1996), „Wysoki umysł w dolnych rzeczach zawikłany” [recenzja], „Pamiętnik Literacki”, z. 1, s. 218-224.
Mrowcewicz Krzysztof (1993), Wstęp, w: „Wysoki umysł w dolnych rzeczach zawikłany”. Antologia polskiej poezji metafizycznej polskiego baroku. Od Mikołaja Sępa Szarzyńskiego do Stanisława Herakliusza Lubomirskiego, oprac. Krzysztof Mrowcewicz, Wydawnictwo IBL PAN, Warszawa, s. 7-43.
Nasiłowska Anna (2010), Barok narodowy, „Kwartalnik Artystyczny”, nr 1, s. 137-139.
Nieukerken Anton van (1998), Ironiczny konceptyzm. Nowoczesna polska poezja metafizyczna, Universitas, Kraków.
Opacka-Walasek Danuta (1995), Mądry barok Barańczaka, „Opcje”, nr 1-2, s. 111-116.
Pawelec Dariusz (1992), Poezja Stanisława Barańczaka. Reguły i konteksty, Wydawnictwo Śląsk, Katowice.
Pelc Janusz (1977), Barok a nasza współczesność, „Poezja”, nr 5-6, s. 3-15.
Pelc Janusz (1993), Barok – epoka przeciwieństw, Czytelnik, Warszawa.
Pieńkosz Konstanty (1977), Barok i liturgia słowa we współczesnej poezji polskiej, „Poezja”, nr 12, s. 72-83.
Rajewska Ewa (2007), Stanisław Barańczak – poeta i tłumacz, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań.
Rogulska-Kołodziejska Agnieszka (2014), Przypadek Stanisława Barańczaka, w: Kariera pisarza w PRL-u, red. Magdalena Budnik i in., Wydawnictwo IBL PAN, Warszawa, s. 387-408.
Rowińska-Szczepaniak Maria (1993), Zainteresowanie barokiem wśród współczesnych poetów polskich, w: W kręgach baroku i barokowości. Studia, red. Marian Kaczmarek, Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Opolu, Opole, s. 177-196.
Sito Jerzy Stanisław, oprac. (1981), Poeci metafizyczni, PAX, Warszawa. Skrendo Andrzej (2014), Stanisław Barańczak – widma poezji, „Teksty Drugie”, nr 2, s. 284-306.
Sokołowska Jadwiga, Żukowska Kazimiera, oprac. (1965), Poeci polskiego baroku, t. 1-2, PIW, Warszawa.
Sokołowska Jadwiga (1971), Spory o Barok. W poszukiwaniu modelu epoki, PIW, Warszawa.
Sokołowska Jadwiga (1978), Dwie nieskończoności. Szkice o literaturze barokowej Europy, PIW, Warszawa.
Śliwiński Piotr (2016), Kartografia ziemskiego bólu. Stanisław Barańczak „Bo tylko ten świat bólu”, „Przestrzenie Teorii”, nr 26, s. 139-148.
Ulicka Danuta (2004), Narracyjna i nienarracyjna koncepcja dyskursu literaturoznawczego, „Przestrzenie Teorii”, nr 3-4, s. 21-42.
Wards Jean (2011), „Czosnek w błocie”. Termin „barok” a poezja angielska, „Pamiętnik Literacki”, z. 4, s. 81-97.
Zawodniak Mariusz (1995), Świetna zabawa: uwagi o kompozycji „Widokówki z tego świata” Stanisława Barańczaka, „Teksty Drugie”, nr 2, s. 148-162.
Ziomek Jerzy (1995), Renesans, PWN, Warszawa.
Żurakowski Bogusław (1982), Paradoks poezji, Wydawnictwo Literackie, Kraków.
Licencja
Autorzy
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka” są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC.
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka” udzielają Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalają na użycie sublicencji Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Użytkownicy
Zainteresowani użytkownicy internetu uprawnieni są do korzystania z utworów opublikowanych od 2016 roku w „Poznańskich Studiach Polonistycznych. Serii Literackiej” pod następującymi warunkami:
- uznanie autorstwa – obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem, informacji, o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, DOI) oraz samej licencji;
- bez tworzenia utworów zależnych – utwór musi być zachowany w oryginalnej postaci, nie można bez zgody twórcy rozpowszechniać np. tłumaczeń, opracowań.
Do wszystkich tekstów opublikowanych przed 2016 r. prawa autorskie są zastrzeżone.
Inne
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).