Słowa kluczowe
monitoring
ewaluacja
województwo wielkopolskie
Jak cytować
Abstrakt
Celem artykułu jest identyfikacja systemów monitorowania działań rewitalizacyjnych stosowanych w programach rewitalizacji w województwie wielkopolskim, pozwalających na skuteczną ewaluację podejmowanej interwencji. Badania wykazały najczęstsze wykorzystywanie podejścia zarządczego do oceny efektów rewitalizacji, które przewiduje analizę wyznaczonych w programie rewitalizacji mierników rozwoju. W związku z tym w pracy dokonano przeglądu wskaźników wykorzystywanych do oceny skutków rewitalizacji na poziomie lokalnym w różnych wymiarach: społecznym, gospodarczym, przestrzenno-funkcjonalnym, technicznym i środowiskowym. Ponadto w oparciu o analizę studiów przypadku stwierdzono też stosowanie podejścia ekonomicznego, zakładającego badania relacji między nakładami a efektami, a w rzadszych przypadkach także podejścia jakościowego, polegającego na określeniu stopnia zadowolenia z przebiegu działań rewitalizacyjnych wśród lokalnych interesariuszy. Badania przeprowadzone w województwie wielkopolskim dowodzą, że zachodzące w ostatnich latach zmiany legislacyjne doprowadziły do unifikacji systemu monitorowania efektów rewitalizacji. Wciąż brakuje jednak weryfikacji przyjętego modelu.
Bibliografia
Adair A.S., Berry J., McGreal W., Stanley J. 1999. Evaluation of investor behavior in urban regeneration. Urban Studies, 36, 12: 2031–2045.
Alexander E.R. 2006. Problems and prospects: Dilemmas in evaluation and directions for the future. [W:] E. Alexander (red.), Evaluation and Planning, Evolution and Prospects. Ashgate Publishing Limited, Aldershot, s. 267–276.
Borówka K., Szlachetko J.H. (red.) 2017. Ustawa o rewitalizacji. Komentarz. Instytut Metropolitalny, Gdańsk.
Boyce C., Neale P. 2006. Conducting in-depth interviews: A guide for designing and conducting in- -depth interviews for evaluation input. Pathfinder International Tool Series, s. 1–12.
Bristow H. 1999. Developing the tools to measure sure success. Urban Environment Today, 62(21).
Buttolph Johnson J., Reynolds H.T., Mycoff J.D. 2010. Metody badawcze w naukach politycznych. PWN, Warszawa.
Caprino R.M., De Mare G., Nesticò A. 2018. Economic Evaluation and Urban Regeneration: A New Bottom-up Approach to Local Development Policies. [W:] G. Mondini, E. Fattinnanzi, A. Oppio, M. Bottero, S. Stanghellini (red.), Integrated Evaluation for the Management of Contemporary Cities. SIEV 2016. Green Energy and Technology. Springer, Cham.
Ciesiółka P. 2015. Programowanie rewitalizacji w miastach województwa wielkopolskiego. [W:] P.
Ciesiółka, R. Kudłak (red.), Rewitalizacja miast województwa wielkopolskiego. Wielkopolskie Regionalne Obserwatorium Terytorialne, Poznań, s. 31–53. Ciesiółka P. 2018. Urban Regeneration as a New Trend in the Development Policy in Poland. Quaestiones Geographicae, 37/2: 109–123.
Ciesiółka P. 2019. How to measure the effects of regeneration in degraded areas? The case of Poland. Acta Geographica Universitatis Comenianae, 63, 2: 157–171.
Colantonio A., Dixon T. 2010. Urban regeneration and social sustainability: best practice from European cities. Real estate issues. Wiley-Blackwell, Chichester.
Evans G. 2005. Measure for Measure: Evaluating the Evidence of Culture’s Contribution to Regeneration. Urban Studies, 42(5): 959–983.
Feldman M. 2000. Gentrification and Social Stratification in Tallinn: Strategies for Local Governance. SOCO Project Paper 86. Institut für die Wissenschaften vom Menschen, Vienna.
Ferry M., Olejniczak K. 2008. Wykorzystanie ewaluacji w zarządzaniu programami unijnymi w Polsce. Ernst & Young, Warsaw.
Flyvbjerg B. 2006. Five misunderstandings about case study research. Qualitative Inquiry, 12(2): 219–245.
Földi Z. 2006. Neighbourhood dynamics in inner-Budapest: a realist approach. Faculteit Geowetenschappen Universiteit Utrecht, Utrecht.
Grzegorczyk W. 2015. Studium przypadku jako metoda badawcza i dydaktyczna w naukach o zarządzaniu. [W:] W. Grzegorczyk (red.), Wybrane problemy zarządzania i finansów. Studia przypadków. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź, s. 9–16.
Hemphill L., McGreal S., Berry J. 2004. An Indicator-based Approach to Measuring Sustainable Urban Regeneration Performance. Part 2. Empirical Evaluation and Case-study Analysis. Urban Studies, 41(4): 757–772.
Integrated Urban Regeneration In Europe. 2010. Report by a group of experts of the Instituto Universitario de Urbanística de la Universidad de Valladolid.
Jarczewski W., Dej M. 2015. Rewitalizacja 2.0. Działania rewitalizacyjne w regionalnych programach operacyjnych 2007–2013 – ocena w kontekście nowego okresu programowania. Studia Regionalne i Lokalne, 1(59): 104–122.
Jarczewski W., Kułaczkowska A. (red.), 2019. Raport o stanie polskich miast. Rewitalizacja. Instytut Rozwoju Miast i Regionów, Warszawa–Kraków.
Kaczmarek S. 2015. Skuteczność procesu rewitalizacji. Uwarunkowania, mierniki, perspektywy. Studia Miejskie, 17: 27–35.
Kaczmarek S., Marcińczak S. 2013. The blessing in disguise. Urban regeneration in Poland in a neo- -liberal milieu. [W:] M.E. Leary, J. McCarthy (red.), The Routledge companion to urban regeneration. Routledge, London, s. 98–106.
Lichfield D. 1994. Assessing project impacts as though people mattered. Planning, 4.
Maginn P.J. 2007. Towards more effective community participation in urban regeneration: the potential of collaborative planning and applied ethnography. Qualitative Research, 7(1): 25–43.
McCarthy J. 2012. Partnership, collaborative planning and urban regeneration. Ashgate Publishing Limited, Aldershot.
McCulloch A. 2000. Evaluations of a Community Regeneration Project: Case Studies of Cruddas Park Development Trust, Newcastle upon Tyne. Journal of Social Policy, 29(3): 397–419.
Moore B., Spires R., 2000. Monitoring and evaluation. [W:] P. Roberts, H. Sykes (red.), Urban Regeneration. A Handbook. Sage, London, s. 203–227.
Narodowy Plan Rewitalizacji. Założenia, przyjęte przez polski rząd dnia 15.06.2014.
Krajowa Polityka Miejska, przyjęta przez polski rząd dnia 20.10.2015.
Peng Y., Lai Y.L.X., Zhang X. 2015. An alternative model for measuring the sustainability of urban regeneration: The way forward. Journal of Cleaner Production, 109: 76–83.
Rogatka K., Ciesiółka P., Jurkowska A., Kułaczkowska A. 2015. Uwagi do założeń ustawy o rewitalizacji – wybrane aspekty. Studia Miejskie, 17: 37–48.
Sanderso I. 2000. Evaluation in Complex Policy Systems. Evaluation, 6(4): 433–454.
Scott J.W., Kühn M. 2012. Urban Change and Urban Development Strategies in Central East Europe: A Selective Assessment of Events Since 1989. European Planning Studies, 20, 7: 1093–1109.
Siemiński W., Topczewska T. 2009. Rewitalizacja miast w Polsce przy wsparciu funduszami UE w latach 2004–2008. Wydawnictwo Delfin, Warszawa.
Stake R.E. 1995. The art of case study research. Sage, Thousand Oaks, CA.
Sztando A. 2008. Pomiar rezultatów programu rewitalizacji miasta. Samorząd Terytorialny, 9: 21–37.
Temelová J. 2009. Urban revitalization in central and inner parts of (post-socialist) cities: Conditions and consequences. [W:] T. Ilmavirta (red.), Regenerating Urban Core. Publications in the Center for Urban and Regional Studies, C72: 12–25.
Ustawa o rewitalizacji, przyjęta przez polski parlament w dniu 9 października 2015.
Wytyczne w zakresie rewitalizacji w programach operacyjnych na lata 2014–2020. 2016. Minister Rozwoju, Warszawa.
Zasady Programowania i Wsparcia Rewitalizacji w ramach Wielkopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2014–2020 (WRPO 2014+).