Prawda jako fundament nauczania misyjnego w Protreptikos Klemensa Aleksandryjskiego
PDF

Słowa kluczowe

Klemens z Aleksandrii
teologia patrystyczna
prawda
poznanie
wczesny Kościół

Jak cytować

Duda, J. (2015). Prawda jako fundament nauczania misyjnego w Protreptikos Klemensa Aleksandryjskiego. Annales Missiologici Posnanienses, 20, 137–149. https://doi.org/10.14746/amp.2015.20.9

Liczba wyświetleń: 498


Liczba pobrań: 288

Abstrakt

Klemens Aleksandryjski (†253), jeden z najwybitniejszych pisarzy wczesnochrześcijańskich, w Protreptikosie przedstawił tematykę prawdy jako fundamentalną w przepowiadaniu kerygmatycznym. Prawda była bowiem częstym i ważnym tematem podejmowanym przez starożytną myśl grecką. Klemens uczynił z niej płaszczyznę dialogu między światem pogańskim, a chrześcijaństwem. Na bazie tej problematyki stworzył swoistą koncepcję poznania prawdy. Według niego ma ona swoje źródło w Bogu i ostatecznie do Niego prowadzi. Nie jest ona zastrzeżona jedynie dla wybranych, lecz objawia się tym, którzy jej czystym sercem szukają. W Bogu zawarta jest tajemnica prawdy o wszechświecie. To z Jego woli Logos przeobraził i zharmonizował makro- i mikrokosmos. Poznając zatem prawdę Bożą człowiek ma szansę lepiej poznać świat natury, swoje w nim miejsce oraz powołanie. Prawda ujawnia fałsz kultów pogańskich oraz błędne poglądy filozoficzne. Najpełniejszym jej objawieniem było wcielenie Jezusa Chrystusa. To dzięki Niemu Bóg ukazał swoją łaskę i „potomków nieba” na nowo wezwał do świata chwały. Prawda pomaga zwyciężyć zło, zmienić dotychczasowe życie oraz ukazuje pokutującym drogę zbawienia. Odkrycie jej związane jest zwykle z procesem nawrócenia, a więc oświeceniem, umocnieniem przez święte misteria oraz opieczętowaniem znamieniem dziecka Bożego. Przez Słowo objawiające prawdę człowiek staje się na nowo obrazem Boga oraz Jego przyjacielem na wieki.

https://doi.org/10.14746/amp.2015.20.9
PDF

Bibliografia

Campenhausen, Hans. Ojcowie Kościoła. Tłum. Kazimierz Wierszyłowski. Warszawa: Cykady, 1998.

Clemens Alexandrinus. Protrepticus. Tłum. Claude Mondésert (Sources Chrétiennes 41). Paris: Les Éditions du Cerf, 1949.

Chadwick, Henry. Kościół w epoce wczesnego chrześcijaństwa. Tłum. Andrzej Wypustek. Warszawa: PIW, 2004.

Drączkowski, Franciszek. Kościół-Agape według Klemensa Aleksandryjskiego, Lublin: RW KUL, 1996.

Eusebius Caesariensis. Historia ecclesiastica. Tłum. Gustave Bardy. Vol. 2 (Sources Chrétiennes 41). Paris: Les Éditions du Cerf, 1955.

Judycki, Stanisław. „O klasycznym pojęciu prawdy.” Roczniki Filozoficzne 49.1 (2001): 25-62.

Klemens Aleksandryjski. Zachęta Greków. Tłum. Jan Sołowianiuk (PSP 44). Warszawa: ATK, 1988. 116-201.

Sołowianiuk, Jan. „Klemens Aleksandryjski. Zachęta Greków (Wstęp).” Apologie. Red. Emil Stanula. Pisma Starochrześcijańskich Pisarzy 44. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej, 1988. 99-106.

Wyrwa, Dietmar. „Clemens von Aleksandrien.” Lexikon der antiken christlichen Literatur. Red. Siegmar Döpp i Wilhelm Geerlings. Freiburg: Herder, 2002. 152-154.

Wytzes, Jelle. „Paideia and Pronoia in the Works of Clemens Alexandrinus.” Vigiliae christianae 9 (1955): 146-158.

Żurek, Antoni. Wprowadzenie do Ojców Kościoła. Tarnów: Biblos, 2001.