Hungarians and the Turkic people before Ottomans
PDF (Język Polski)

Keywords

The Hungarians
Turkic people
Hungarian medieval chronicle writing
the people of a Great Steppe

How to Cite

Grzesik, R. (2022). Hungarians and the Turkic people before Ottomans. Balcanica Posnaniensia. Acta Et Studia, 29, 91–99. https://doi.org/10.14746/bp.2022.29.7

Abstract

The Finno-Ugric Hungarians made contact with people from the Turkish language group not later as in present-day Bashkiria. It was their original homeland, which was mentioned as the Great or Eastern Hungary by the medieval chroniclers. The Turkic people lived on the Great Steppe in that time, therefore the name of the Turks was a synonym of the nomads. However, in the Byzantine sources it were the Hungarians who were called The Turks. They settled in the region of the Azov Sea together with a branch of the Bulgarian Onogurs, noted in the Arabian sources as s.k.l, and later known as the Szeklers. They got under the political dependency of the Khazars. The Slavic name of the Hungarians *Ągri, from which the Latin name of the Hungari and the Polish Węgrzy was derived, descended from the name of the Onogurs. It seems that the Hungarian tribal commonwealth, which originally wandered to the Maeotidian Steppes and afterwards migrated to the Carpathian Basin, was multiethnical, with great participation of the Turkic population (such as the Szeklers and the Kabars). This people was Magyarized, but left elements of the own historical consciousness to the Hungarians, such as the memory of Attila, which was the basis of the eruditional story of the Hunnic-Hungarian identity by Simon of Kéza. Nevertheless, the Hungarian state preserved its multiethnical character, which generated problems only in the 19th century, a period of growth of the modern nationalisms, which resulted in the disintegration of the state in 1918.

https://doi.org/10.14746/bp.2022.29.7
PDF (Język Polski)

Funding

NPRH nr 11H 16 0195 84 Testimonia najdawniejszych dziejów Słowian. Seria łacińska, t. 3: Średniowiecze, z. 1: Źródła węgierskie.

References

Anonimowy notariusz króla Béli, Gesta Hungarorum, wyd. A. Kulbicka i in., Kraków 2006.

Az Árpád-kori magyar történet bizánci forrásai. Fontes Byzantini historiae Hungaricae aevo ducum et regum ex stirpe Árpád descendentium, red. Gy. Moravcsik, Budapest 1988.

Chronica de Gestis Hungarorum e codice picto saec. XIV. Chronicle of the Deeds of the Hungarians from the Fourteenth-Century illuminated Codex, red. J. M. Bak, L. Veszprémy, wstęp N. Kersken, Budapest–New York 2018.

Lamberti Hersfeldensis Annales, red. L. F. Hesse, Monumenta Germaniae historica. Scriptores, t. 5, red. G. H. Pertz, Hannoverae 1844, s. 134–263.

Libellus de institutione morum, wyd. I. Balogh, [w:] Scriptores rerum Hungaricarum, red. E. Szentpétery, t. 2, Budapest 1938, s. 611–627.

Mistrz Wincenty (tzw. Kadłubek), Kronika polska, przeł. i oprac. B. Kürbis, indeks D. Zydorek, Wrocław–Warszawa–Kraków 1992.

Relatio fratris Ricardi (“De facto Ungarie Magne a fratre Ricardo invento tempore domini Gregorii pape noni”), red. I. Deér, [w:] Scriptores rerum Hungaricarum, red. E. Szentpétery, t. 2, Budapest 1938, s. 529–542.

Simonis de Kéza, Gesta Hungarorum. Simon of Kéza, The Deeds of the Hungarians, red. L. Veszprémy, F. Schaer, oprac. J. Szűcs, Budapest 1999. https://doi.org/10.7829/j.ctv280b7m4 DOI: https://doi.org/10.7829/j.ctv280b7m4

Testimonia najdawniejszych dziejów Slowian, seria łacińska, t. 1 (Starożytność. Pisarze najdawniejsi), tłum i oprac. A. Kotłowska, R. Grzesik, Warszawa 2016.

„Balcanica Posnaniensia. Acta et studia“ 2021, t. 28, nr 1 (Ius Valachicum, cz. 2).

Banaszkiewicz J., Kronika Dzierzwy. XIV-wieczne Kompendium Historii ojczystej, Wrocław–Warszawa–Kraków 1979.

Borst A., Der Turmbau von Babel. Geschichte der Meinungen über Ursprung und Vielfalt der Sprachen und Völker, t. 2, nr 1–2, Stuttgart 1958–1959.

Dudek J., Chazarowie. Polityka – kultura – religia. VII–XI wiek, Warszawa 2016.

Fodor I., Die grosse Wanderung der Ungarn vom Ural nach Pannonien, Budapest 1982.

Grzesik R., Biblická Babylonská veža a antickí ľudia. Hľadanie vlastných predkov v stredoveku, „Slavia Antiqua“ 2020, t. 61, s. 15–22. https://doi.org/10.14746/sa.2020.61.2 DOI: https://doi.org/10.14746/sa.2020.61.2

Györffy Gy., A csatlakozott népek, „Századok” 1958, t. 92, s. 44–76; przedruk w: idem, A magyarság keleti elemei, Budapest 2014, s. 49–93.

Györffy Gy., A magyarság keleti elemei, Budapest 2014.

Györffy Gy., A székelyek eredete és településük története, [w:] idem, A magyarság keleti elemei, Budapest 2014, s. 11–48.

Györffy Gy., Krónikáink és a magyar őstörténet. Régi kérdések – új válaszok, Budapest 1993.

Györffy Gy., Święty Stefan I. Król Węgier i jego dzieło, tłum. T. Kapturkiewicz, Warszawa 2003.

Kellner M. G., Die Ungarneinfälle im Bild der Quellen bis 1150. Von der „Gens detestanda“ zur „Gens ad fidem Christi conversa“, München 1997.

Kiss L., Földrajzi nevek etimológiai szótára, wyd. 2, t. 1–2, Budapest 1997.

KMTL - Korai magyar történeti lexikon (9.–14. század), red. Gy. Kristó, P. Engel, F. Makk, Budapest 1994.

Kristó Gy., Hungarian history in the ninth century, Szeged 1996.

Róna-Tas A., Székely rovásírás, KMTL, s. 625–626.

Róna-Tas A., Török jövevényszavak, KMTL, s. 683–684.

Sinor D., The Historical Attila, [w:] Attila. The Man and his image, red. F. H. Bäuml, M. D. Birnbaum, Budapest 1993, s. 3–15.

Spychała L., Studia nad legendą dynastyczną Arpadów. Między pulpitem średniowiecznego skryby a „warsztatem” współczesnego badacza, Wrocław 2011.

Swoboda W., Lista władców bułgarskich, [w:] Słownik starożytności słowiańskich, t. 3, Wrocław–Warszawa–Kraków 1967, s. 64–65.

Szűcs J., Theoretical elements in Master Simon of Kéza’s Gesta Hungarorum (1282–1285), Budapest 1975, przedruk w: Simonis de Kéza, Gesta, s. XXIX–CIV.

Wereszycki H., Pod berłem Habsburgów. Zagadnienia narodowościowe, Kraków 1986.

Zimonyi I., Muslimische Quellen über die Ungarn vor der Landnahme. Das ungarische Kapitel der Ğaihānī-Tradition, Herne 2006.