Słowa kluczowe
philosophy
methodology
knowledge management
post-science
Jak cytować
Abstrakt
The aim of the paper is to discuss the current status of academic humanities (specifically philosophy) in the modern system of science and higher education. The recent structural reforms carried out in this sector in Poland had the ambitious goal of bringing the Polish universities in line with the current trends observed in academic education systems in developed countries, and improving the global competitiveness of Polish science. The article is an attempt at a critical confrontation of these strategic intentions with the actual effects achieved through the reforms, primarily in the context of the profound transformations of the very concept of science that has historically accompanied these changes. In particular, the paper presents a methodological analysis of the impact of the postulated new interpretation of research on the scientific status to date – and the prospects for further development – of traditional humanistic disciplines.
Bibliografia
Antonowicz, D. (2018). Rady powiernicze w szkolnictwie wyższym. Nauka i Szkolnictwo Wyższe, 1(51), 45–68.
Boguski, J. (2013). Zarządzanie wiedzą w uczelni wyższej. Nauka i Szkolnictwo Wyższe, 2(42), 10–31.
Brzeziński, J.M. (2020). O miejsce przy stole… Państwo wobec nauk humanistycznych i spo-łecznych. Człowiek i Społeczeństwo, 49: Humanistyka jutra, 175–196.
Engels, F. (1972). Dialektyka przyrody, tłum. T. Zabłudowski. W: K. Marks, F. Engels, Dzieła, t. 20 (ss. 365–674). Warszawa: Książka i Wiedza.
Fukuyama, F. (2004). Koniec człowieka. Konsekwencje rewolucji biotechnologicznej, tłum. B. Pietrzyk. Kraków: Wydawnictwo Znak.
Grudzewski, W.M., Hejduk, I. (2005). Zarządzanie wiedzą w organizacjach. E-mentor, 1(8). http://www.e-mentor.edu.pl/artykul/index/numer/8/id/115 (dostęp: 29.05.2021).
Kościelniak, C. (2019). Przemiany idei uniwersytetu. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Kraśniewski, A. (2009). Proces Boloński. To już 10 lat. Warszawa: Fundacja Rozwoju Sys-temu Edukacji.
Kulczycki, E. (2017). Punktoza jako strategia w grze parametrycznej w Polsce. Nauka i Szkolnictwo Wyższe, 1(49), 63–78.
Kusiak, P. (2011). Postpolityka. W poszukiwaniu istoty zjawiska. Colloquium, 3, 157–180.
Kwiek, M. (1994). Rorty i Lyotard. W labiryntach postmoderny. Poznań: Wydawnictwo Nau-kowe Instytutu Filozofii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Kwiek, M. (1999). Dylematy tożsamości. Wokół autowizerunku filozofa w powojennej myśli francuskiej. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Instytutu Filozofii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Kwiek, M. (2010). Transformacje uniwersytetu. Zmiany instytucjonalne i ewolucje polityki edukacyjnej w Europie. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.
Kwiek, M. (2015). Uniwersytet w dobie przemian. Instytucje i kadra akademicka w warunkach rosnącej konkurencji. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Kwiek, M., Antonowicz, D., Brdulak, J., Hulicka, M., Jędrzejewski, T., Kowalski, R., Kul-czycki, E., Szadkowski, K., Szot, A., Wolszczak-Derlacz, J. (2016). Projekt założeń do ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym. Poznań: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
LUMEN 1 na 1. Podcast #2. Zarządzanie nauką (2021). https://www.youtube.com/watch?v=XGDIped9k2A (dostęp: 29.05.2021).
Marks, K. (1949). Przyczynek do krytyki ekonomii politycznej. Przedmowa. W: K. Marks, F. Engels, Dzieła wybrane, t. 1 (ss. 336–340). Warszawa: Książka i Wiedza.
Mearsheimer, J.J. (2019). Tragizm polityki mocarstw, tłum. P. Nowakowski, J. Sadkiewicz. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”.
Musiał, G. (2016). Poznańska Szkoła Metodologiczna – jej rozwój i znaczenie. Przegląd Fi-lozoficzny, 2(98), 553–563.
Radomski, A. (2008). Kulturoznawstwo jako postnauka. W: A. Pankowicz, J. Rokicki, P. Plichta (red.), Tożsamość kulturoznawstwa (ss. 133–143). Kraków: Wydawnictwo Uni-wersytetu Jagiellońskiego.
Radwan, A. (red.) (2017). Plus ratio quam vis consuetudinis. Reforma nauki i akademii w Ustawie 2.0. Projekt założeń do ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym. Kraków: Oficyna Allerhanda.
Rykiel, Z. (2014). Szaleństwo czy metoda? Modernizacja przez biurokratyzację i prekaryzację. Przestrzeń Społeczna, 4/2(8), 7–60.
Strittmatter, K. (2020). Chiny 5.0. Jak powstaje cyfrowa dyktatura, tłum. A. Gadzała. War-szawa: Wydawnictwo WAB.
Szczerbowski, T. (2017). Punktoza jako słowo ostatnich lat. Poradnik Językowy, 7, 80–87.
Włoskowicz, W. (2019). Nowomowa pseudometanaukowa? O języku polskiej polityki nau-kowej. Poradnik Językowy, 10, 35–47.
Zabel, M., Rafajłowicz, E., Dahlig-Turek, E., Hanke, W., Mach, B., Brzeziński, P. (2014). Punktoza, czyli wskaźniki bibliometryczne stosowane przez KEJN w ocenie parametrycz-nej jednostek naukowych. Forum Akademickie, 9. https://prenumeruj.forumakademickie.pl/fa/2014/09/punktoza/ (dostęp: 29.05.2021).
Zuboff, S. (2020). Wiek kapitalizmu inwigilacji. Walka o przyszłość ludzkości na nowej granicy władzy, tłum. A. Unterschuetz. Poznań: Zysk i S-ka Wydawnictwo.
Žižek, S. (1999). Raduj się swoim narodem, jak sobą samym, tłum. A. Chmielewski. Nowa Krytyka, 10, 49–97.
Licencja
1. W momencie złożenia pracy celem rozpoczęcia postępowania w sprawie publikacji, Licencjodawca, zwany dalej Autorem, akceptuje wszystkie zasady umieszczone na stronie internetowej czasopisma “Człowiek i Społeczeństwo”, udzielając Licencjobiorcy, zwanego dalej Wydawcą, niewyłącznej i nieodpłatnej licencji na korzystanie z Utworu. Licencja zakłada tym samym brak ograniczeń terytorialnych, czasowych oraz ilościowych na następujących polach eksploatacji (art. 50 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych):
a. utrwalanie Utworu;
b. zwielokrotnienie Utworu drukiem i w wersji cyfrowej;
c. wprowadzenie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału/zwielokrotnionych egzemplarzy Utworu;
d. publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym;
e. włączenie Utworu w skład utworu zbiorowego;
f. wprowadzenie Utworu w postaci elektronicznej na platformy elektroniczne lub inne wprowadzenie Utworu w postaci elektronicznej do Internetu, Intranetu, Extranetu lub innej sieci;
g. rozpowszechnianie Utworu w wersji elektronicznej w Internecie, Intranecie, Extranecie lub innej sieci, w pracy zbiorowej, a także samodzielnie w formule Open Access w oparciu o licencję Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowa Licencja Publiczna (CC BY 4.0), a także inną wersję językową tej licencji, lub którąkolwiek późniejszą wersję tej licencji.
2. Założenia licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowa Licencja Publiczna (CC BY 4.0), udzielają Wydawcy upoważnienia do kopiowania, zmieniania, rozprowadzania, przedstawiania i wykonywania Utworu jedynie pod warunkiem uznania autorstwa.
3. Wraz z dostarczeniem Utworu, Autor zobowiązuje się do wypełnienia, podpisania oraz odesłania skanu umowy