Ksenofobiczna gra w Japonię – przykład ekstremalny międzykulturowej narracji niedbałej
PDF

Słowa kluczowe

antyinformacja
gry komunikacyjne
komunikacja międzykulturowa
orientalizm
postprawda

Jak cytować

Jabłoński, A. (2019). Ksenofobiczna gra w Japonię – przykład ekstremalny międzykulturowej narracji niedbałej. Homo Ludens, (1 (12), 93–106. https://doi.org/10.14746/hl.2019.12.5

Abstrakt

Japonia, kraj ikoniczny dla zagranicznych twórców niezliczonych relacji o niej, często opisywany jest jedynie w perspektywie jej ekstremalnych zalet lub wad. Opisy takie, kwalifikowane przez autora artykułu jako narracje niedbałe, są na tyle rozpowszechnione, że większość odbiorców źródeł popkulturowych zapewne nie zwraca na nie uwagi. Niektóre relacje w czysto pasożytniczy sposób wykorzystują tego typu narracje do budowania nowych, wyimaginowanych światów. Kwiaty w pudełku autorstwa Karoliny Bednarz stanowią reprezentatywny przykład takiego źródła.

https://doi.org/10.14746/hl.2019.12.5
PDF

Bibliografia

Austin, J. L. (1962). How to Do Things With Words. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press.

Bator, J. (2004). Japoński wachlarz. Warszawa: Twój Styl.

Bator, J. (2014). Rekin z parku Yoyogi. Warszawa: Grupa Wydawnicza „Foksal”.

Bednarz, K. (2018). Kwiaty w pudełku. Warszawa: Czarne.

Berger, P. L., Luckmann, T. (1983). Społeczne tworzenie rzeczywistości (tłum. J. Niżnik). Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.

Berne, E. (1999). W co grają ludzie. Psychologia stosunków międzyludzkich (tłum. P. Izdebski). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Caillois, R. (1997). Gry i ludzie (tłum. A. Tatarkiewicz, M. Żurowska). Warszawa: Wolumen.

Gall, W. (1961). Japonia. Warszawa: Wiedza Powszechna.

Goffman, E. (2000). Człowiek w teatrze życia codziennego (tłum. H. Datner-Śpiewak, P. Śpiewak). Warszawa: Wydawnictwo „KR”.

Guiraud, P. (1974). Semiologia (tłum. S. Cichowicz). Warszawa: Wiedza Powszechna.

Huizinga, J. (1985). Homo ludens. Zabawa jako źródło kultury (tłum. M. Kurecka, W. Wirpsza). Warszawa: Czytelnik.

Jabłoński, A. (2015). Japoński miszmasz. Baranowo: Jeżeli P to Q.

Jabłoński, A. (2016). Japońskie alter ego. Jeszcze o antyinformacji w „narracjach niedbałych”. Homo Ludens, 8(1), 53–63. Online: <http://ptbg.org.pl/dl/210/Arkadiusz%20JAB%C5%81O%C5%83SKI%20-%20Japo%C5%84skie%20alter%20ego.%20Jeszcze%20o%20antyinformacji%20w%20%22narracjach%20niedba%C5%82ych%22.pdf>. Data dostępu: 4 października 2019.

Jabłoński, A. (2018). Relacje orientalistyczne o Japonii a gra w antyinformację – studium przypadku. Homo Ludens, 10(1), 69–80. Online: <http://ptbg.org.pl/dl/252/Arkadiusz%20JAB%C5%81O%C5%83SKI%20-%20Relacje%20orientalistyczne%20o%20Japonii%20a%20gra%20w%20antyinformacj%C4%99%20-%20studium%20przypadku.pdf>. Data dostępu: 4 października 2019.

Said, E. W. (2005). Orientalizm (tłum. M. Wyrwas-Wiśniewska). Poznań: Zysk i S-ka.

Schopenhauer, A. (2005). Erystyka (tłum. A. Budzyńska-Daca, J. Kwosek). Warszawa: Alma-Press.