Słowa kluczowe
strategic competence
communication strategies
minimally verbal
preschool children
Jak cytować
Abstrakt
In the so-called minimally verbal, a negligible degree of expressing communication behavior is diagnosed, which significantly reduces participation in interaction and reduces the effectiveness of communication. The minimal-verbal communication behaviors of preschool children in interaction are characterized by: sub-competence and transitional competence. With a shortage of linguistic resources, the child has specific communication behaviors, i.e. strategies that involve participation in interaction, the process of receiving and decoding meanings, and to a large extent the production and transmission of a message that is as understandable to the environment as possible. With limited language tools, children entering preschool education either withdraw from communicating or look for any possible means of interaction –both strategies can be observed in both natural and simulated pedagogical situations. The minimum verbosity of pre-school children does not exclude the possibility of interaction with other communication partners. The gradual transition from the level of sub-competency and transitional competence to a higher level requires early therapeutic and pedagogical activities, incentives to use achievement strategies more often, and to build bridges between communicative, linguistic and cultural competences. Without therapy, the strategies used may lead to fossilization, i.e. inhibit communication and the development of linguistic competence.
Bibliografia
Antas J., Majewska M. (2006). W poszukiwaniu jednostki mowy, w: Kognitywizm i komunikatywizm – dwa bieguny współczesnego językoznawstwa, red. W. Chłopicki, Kraków: Tertium, s. 41–57.
Birdwhistell R.L. (1970). Kinesics and Context: Essays on Body Motion Communication, Philadelphia: University of Pennsylvania Press.
Brocki M. (2000). Język ciała w ujęciu antropologicznym, Wrocław: Wydawnictwo Astrum.
Canale M., Swain M. (1980). Theoretical Bases of Communicative Approaches to Second Language Teaching and Testing, „Applied Linguistics”, nr 1, s. 1–47.
Dłużewska-Owczarek H., Kaźmierczak M. (2020). Language Activity of a 3-year-old Child in Interaction with Adults. A Case Study, „Logopaedica Lodziensia”, nr 4, s. 11–28.
Ellis R. (1985). Understanding Second Language Acquisition, Oxford: Oxford University Press.
Grabias S. (2014). Teoria zaburzeń mowy, w: Logopedia. Teoria zaburzeń mowy, red. S. Grabias, M. Kurkowski, Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie- Skłodowskiej, s. 15–71.
Grzegorczykowa R. (2007). Wstęp do językoznawstwa, Warszawa: PWN.
Habrajska G. (2012). Wybrane zagadnienia wprowadzające do nauki o komunikowaniu, Łódź: Primum Verbum.
Janowska I. (2015). Kompetencja komunikacyjna a glottodydaktyka, „LingVaria”, nr 2 (20), s. 41–54.
Jarmołowicz E. (2005). Niewerbalne elementy aktów mowy, „Investigationes Linguisticae”, nr 12, s. 89–96.
Kaźmierczak M. (2016). Dialogiczna relacja logopedy i pacjenta, w: Problemy badawcze i diagnostyczne w logopedii, red. I. Jaros, R. Gliwa, Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, s. 9–17.
Kaźmierczak M. (2018a). Rola gestów fonicznych w wychowaniu komunikacyjnym dzieci przedszkolnych, w: Teoria i praktyka logopedyczna. Wybrane zagadnienia, red. E. Gacka,
M. Kaźmierczak, Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, s. 131–140.
Kaźmierczak M. (2018b). Types and Functions of Phonic Gestures Applied in Speech Therapy, „Logopedia”, nr 47 (1), s. 277–287.
Kaźmierczak M. (2020). What is communication? Investigations with kindergarten children, „Interdisciplinary Contexts of Special Pedagogy”, nr 30, s. 88–107.
Kmita J. (1973). Wykłady z logiki i metodologii nauk dla studentów wydziałów humanistycznych, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Mazur R., Klimarczyk M., Rudy J., Nyka W. (2006). Wielopiętrowość zaburzeń mowy w praktyce lekarskiej, „Psychiatria”, nr 3 (3), s. 112–117.
Michalik M. (2018). Lingwistyczno-logopedyczne podstawy komunikacji alternatywnej i wspomagającej. Ujęcie metodologiczne, Kraków: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pedagogicznego.
Ożdżyński J. (1988). Kontekst kulturowy w opisie leksykologicznym (w poszukiwaniu wspólnego kodu), „Przegląd Humanistyczny”, nr 7, s. 115–133.
Porayski-Pomsta J. (2015). O rozwoju mowy dziecka. Dwa studia, Warszawa: Dom Wydawniczy ELIPSA.
Rittel T. (1994). Podstawy lingwistyki edukacyjnej. Nabywanie i kształcenie języka, Kraków: Wydawnictwo Naukowe Wyższej Szkoły Pedagogicznej.
Selinker L. (1972). Interlanguage, „International Review of Applied Linguistics in Language Teaching”, nr 10, s. 209–241.
Żurek A., Molik-Kubak G. (2013). Strategie komunikacyjne dzieci uczących się języka angielskiego jako obcego. Od teorii do praktyki badawczej, w: Sapientia Ars Vivendi. Księga jubileuszowa ofiarowana Profesor Annie Dąbrowskiej, red. A. Burzyńska-Kamieniecka, A. Libura, Wrocław: Oficyna Wydawnicza „Atut” – Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe, s. 501–515.