„A przecież tak blisko/ że niektórzy mylą” – rola poety i człowiek określony lokalnością według Stanisława Neunerta
PDF

Słowa kluczowe

geopoetyka
regiopoetyka
nowy regionalizm
biografistyka
wiersz wolny
przyroda
motyw domu

Jak cytować

Borowczyk, J., & Skibski, K. (2019). „A przecież tak blisko/ że niektórzy mylą” – rola poety i człowiek określony lokalnością według Stanisława Neunerta. Polonistyka. Innowacje, (9), 83–102. https://doi.org/10.14746/pi.2019.9.6

Abstrakt

W artykule podejmujemy analizę i interpretację wybranych utworów poetyckich Stanisława Neunerta (Neumerta), wiejskiego poety ze wsi Gulcz w powiecie czarnkowsko-trzcianeckim (województwo wielkopolskie). Metodologicznie staramy się wpisać w formułę zaproponowaną przez Małgorzatę Mikołajczak w jej „manifeście” regiopoetyki – łączymy więc dwa typy analizy: poetologiczną i kulturową. Analizujemy sposób poetyckiej aranżacji (struktura wiersza wolnego; metaforyka; eliptyczność; idostyl) kilku wydobytych z tej poezji motywów i wątków: domu, przyrody, roli uprawnej, refleksji metapoetyckiej i autotematyczej. Szczególną uwagę zwracamy na obecną w poezji Neunerta relację człowiek – miejsce i ukazujemy aktywność twórcy za pomocą dwóch pojęć wywiedzionych z badań geograficzno-kulturowych − poeta geographicus oraz poeta localis. Dodać należy, iż tekst powstał w związku z projektem „Życiorysy lokalne” realizowanym na Wydziale Filologii Polskiej i Klasycznej UAM we współpracy z Zespołem Szkół w Wieleniu. Autorzy tekstu współpracowali z uczennicami tamtejszego gimnazjum nad biografią Neunerta, w którą wpisane zostały uwagi analityczno-interpretacyjne dotyczące jego poezji.

https://doi.org/10.14746/pi.2019.9.6
PDF

Bibliografia

Bieńkowski Zbigniew, 1993, Ćwierć wieku intymności. Szkice o poezji i niepoezji, Warszawa.

Dobrzyńska Teresa, 2001, Studia o metaforze, Warszawa.

Jentys Maria, 1990, Okup za życie, „Regiony”, z. 2.

Kaczmarek Jan, 2005, Podejście geobiograficzne w geografii społecznej. Zarys teorii i podstawy metodycznej, Łódź.

Legeżyńska Anna, 1996, Dom i poetycka bezdomność w liryce współczesnej, Warszawa.

Madurowicz Mikołaj, 2006, Tożsamość „homo localis” w geografii człowieka, w: Człowiek w badaniach geograficznych, Maik W., Rembowska K., Suliborski A. (red.), Bydgoszcz.

Mikołajczak Małgorzata, 2017, Regiopoetyka? Wstępne uwagi na temat nowego projektu, „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka”, z. 30 (50).

Neunert (Neumert) Stanisław, 1980, Popychane wiatrem, Poznań.

Neunert (Neumert) Stanisław, 1994, Wszędzie jesteśmy w wierszach, Piła.

Neunert (Neumert) Stanisław, 2007, Że, Bydgoszcz.

Pajdzińska Anna, 2001, Językowy obraz świata a poetyckie gry z gramatyką, w: Semantyka tekstu artystycznego, Gajdzińska A., Tokarski R. (red.), Lublin, s. 247–260.

Rybicka Elżbieta, 2014, Geopoetyka. Przestrzeń i miejsce we współczesnych teoriach i praktykach literackich, Kraków.

Sterna-Wachowiak Sergiusz, 1996, Miłość dojrzała do wielkiego równania. W królestwie wierszy Stanisława Neunerta, „Rocznik Nadnotecki”, t. XXVII.

Sack Robert David, 1997, Homo Geographicus. A Framework for Action, Awareness, and Moral Concern, Baltimore.

Skwarczyńska Stefania, 1937, Regionalizm a główne kierunki teorii literatury, „Prace Polonistyczne”, seria I.

Skwarczyńska Stefania, 1948, Systematyka głównych kierunków w badaniach literackich, t. 1, Łódź.

Skwarczyńska Stefania, 1984, Kierunki w badaniach literackich. Od romantyzmu do połowy XX wieku, Warszawa.

Stępnik Krzysztof, 1988, Filozofia metafory, Lublin.