Abstrakt
Niniejszy artykuł stanowi próbę spojrzenia na Hymny Józefa Wittlina przez kategorie cielesności i fragmentaryczności. Lektura wybranych utworów Wittlina pozwala zauważyć konieczność wyjścia poza ramy klasycznego hymnu religijnego, pokasprowiczowskiego. W artykule opisano problem osobnej tożsamości podmiotu, uwikłanego w wojenną traumę. Poezja Józefa Wittlina odkrywa miejsca nieokreślone na mapie literackiej, wskazuje na kategorię paradoksu i powtórzenia. Hymny to utwory funkcjonujące na granicy sacrum i profanum, polemiczne.Bibliografia
Balcerzan Edward, 1996, Poezja polska w latach 1918-1939, Warszawa.
Kisiel Marian, 1990, Poezja świadectwa. O „Hymnach” Józefa Wittlina, w: Studia o twórczości Józefa Wittlina, Opacki I. (red.), Katowice.
Kryszak Janusz, 1978, Katastrofizm ocalający: z problematyki tzw. Drugiej Awangardy, Warszawa.
Kuczyńska-Koschany Katarzyna, 2013, Interlinie w ciemności. Jednak interpretacja, Kraków.
Kuźma Erazm, 1976, Z problemów świadomości literackiej i artystycznej ekspresjonizmu w Polsce, Wrocław.
Niewiadomski Andrzej, 2010, Światy z jawnych słów i kwiatów ukrytych. O refleksji metapoetyckiej w nowoczesnej poezji polskiej, Lublin.
Różewicz Tadeusz, 1996, Drzewo, „Dykcja”, nr 3/4, s. 44.
Rogoziński Julian, 1978, O poezji Józefa Wittlina, Wstęp do: Wittlin Józef, 1978, Poezje, Warszawa.
Sprusiński Michał, 1978, Samotny poeta wojny i pokoju, „Twórczość”, nr 12.
Szewczyk-Haake Katarzyna, 2012, Co z nami się stanie albo o co Józef Wittlin mógłby zapytać Rainera M. Rilkego, „Teksty Drugie”, nr 1/2, s. 308-318.
Wiegandt Ewa, 1991, Wstęp do: Wittlin Józef, 1991, Sól ziemi, Wrocław.
Wittlin Józef, 1920, Hymny, Poznań, 1927 (wyd. II zmien.), Warszawa 1929 (wyd. III zmien.), Warszawa.
Wittlin Józef, 1946, Mój Lwów, Nowy Jork.
Wittlin Józef, 1978, Poezje, Warszawa.
Wittlin Józef, 1991, Sól ziemi, Wrocław.
Wittlin Józef, 1998, Wybór poezji, Ligęza W. (wstęp), Kraków.