Abstrakt
Artykuł jest próbą omówienia – szerokiego, kontekstowego i interpretacyjnie otwartego na działania edukacyjne – książki Piotra Szaroty pt. Wiedeń 1913. Autorka proponuje koncept lekturowy oparty na kategorii „przed”, dekonstruujący pojęcie „dawnych, dobrych czasów”, kwestionujący topos „ubi sunt”. Innymi słowy: przekonanie, iż Szarota krytycznie czyta wiedeńską czasoprzestrzeń roku poprzedzającego wybuch I wojny światowej, skłania autorkę omówienia do zarówno empatycznej, jak krytycznej lektury książki Wiedeń 1913.Bibliografia
Appelfeld Aharon, 2004, Badenheim 1939, Szafir H. (przeł.), Warszawa.
Davies Norman, 1999, Europa. Rozprawa historyka z historią, Tabakowska E. (przeł.), Kraków.
Herbert Zbigniew, 2000, Labirynt nad morzem, Warszawa.
Herbert Zbigniew, 2008, Wiersze zebrane, Krynicki R. (oprac. edytorskie), Kraków.
Kłańska Maria, 1991, Daleko od Wiednia. Galicja w oczach pisarzy niemieckojęzycznych 1772-1918, Kraków.
Kuryluk Ewa, 1999, Wiedeńska apokalipsa. Eseje o kulturze austriackiej XX wieku, Warszawa.
Patočka Jan, 1998, Eseje heretyckie z filozofii dziejów, Czcibor-Piotrowski A., Szczepańska E., Zychowicz J. (przeł.), Warszawa.
Stern Fritz, 2001, Niemiecki świat Einsteina. Eseje o historii Niemiec XX wieku, tłum. różni, Gałecki Ł. (wybór), Warszawa.
Szewc Piotr, 1987, Zagłada, Warszawa.
Szarota Piotr, 2013, Wiedeń 1913, Gdańsk.
Wiegandt Ewa, 1988, Austria felix, czyli o micie Galicji w polskiej prozie współczesnej, Poznań.
Wiegandt Ewa, 2010, Niepokoje literatury. Studia o prozie polskiej XX wieku, Poznań.