Słowa kluczowe
polityka
instrumentalizacja
technokratyzacja
racjonalność
Jak cytować
Abstrakt
Artykuł składa się z dwóch części. W pierwszej, autor prezentuje specyfikę dyscypliny nauk o polityce, ze szczególnym uwzględnieniem subdyscypliny: teoria polityki. Dokonuje diagnozy ich współczesnej kondycji – szczególnie w polskim kontekście. Wysuwa tezę o instrumentalizacji politologii. Wskazuję, iż jeśli głównym przedmiotem jej badań jest polityka, to badacze nie powinni stronić od prób jej zdefiniowania. Dopuszczenie pluralizmu teoretyczno-metodologicznego nic w tym względzie nie zmienia. W efekcie, w drugiej części artykułu prezentuje własną koncepcję definicyjną polityki.
Bibliografia
Balibar É. (1994), Rights of Man and Rights of the Citizen: The Modern Dialectic of Equality and Freedom, w: Masses, Classes, Ideas: Studies on Politics and Philosophy Before and After Marx, red. E. Balibar, Routledge, New York.
Barber B. (1988), The Conquest of Politics. Liberal Philosophy in Democratic Times, Princeton University Press, Princeton.
Berger P. L., Luckmann T. (1983), Społeczne tworzenie rzeczywistości, PIW, Warszawa.
Chmielewski A. (2002), Racjonalizm i antyracjonalizm w filozofii politycznej, w: Rozum a porządek społeczny, red. J. Miklaszewska, Księgarnia Akademicka, Kraków.
Fish S. (1990), Doing what comes naturally: change, rhetoric, and the practice of theory in Literary and Legal Studies, Duke University Press, Durham.
Habermas J. (1983), Teoria i praktyka, PIW, Warszawa.
Horkheimer M. (2007), Krytyka instrumentalnego rozumu, Wydawnictwo Scholar, Warszawa.
Karwat M. (2004), Metodologiczne przewartościowania politologów, „Studia Nauk Politycznych”, nr 1.
Klementewicz T. (2010), Rozumienie polityki. Zarys metodologii nauki o polityce, Dom Wydawniczy Elipsa, Warszawa.
Krasowski R. (2009), Postpolityka Tuska, Sarkozy’ego i Obamy, „Europa”, nr 264.
Krauz-Mozer B. (2004), Wzorce „naukowości” politologii, „Studia Nauk Politycznych”, nr 1.
Laska A. (2006), Problem sprawiedliwości społecznej w filozofii antycznej jako płaszczyzna klasycznej refleksji o polityce, „Athenaeum. Political Science”, nr 14–15.
Laska A. (2012), Politologiczne determinanty technokratyzacji polityki, w: Odsłony współczesnej polityki, red. J. Golinowski, A. Laska, Wydawnictwo UKW, Bydgoszcz.
Lenk H. (1995), Filozofia pragmatycznego interpretacjonizmu, Oficyna Naukowa, Warszawa.
Oakeshott M. (1999), Wieża Babel i inne eseje, Wydawnictwo Aletheia, Warszawa.
Olson M. (1965), The Logic of Collective Action: Public Goods and the Theory of Groups, Harvard University Press, Cambridge.
Pinker S. (2002), Jak działa umysł, Książka i Wiedza, Warszawa.
Polanowska-Sygulska B. (2010), Dziedzictwo Isaiaha Berlina, „Przegląd Polityczny”, nr 100.
Postman N. (2006), Technopol. Triumf techniki nad kulturą, Warszawskie Wydawnictwo Literackie Muza SA, Warszawa.
Rosicki R., Szewczak W. (2012), O przedmiocie badań politologii. Czy możliwa jest ogólna teoria polityki?, „Studia Polityczne”, nr 29.
Schmitt C. (2000), Teologia polityczna i inne pisma, Wydawnictwo Znak, Kraków.
Skarzyński R. (2011), Mobilizacja polityczna. Współpraca i rywalizacja człowieka współczesnego w wielkiej przestrzeni i długim czasie, Dom Wydawniczy Elipsa, Warszawa.
Sławek T. (2012), Dajcie nam się urządzić, „Gazeta Wyborcza” z dnia 29.09.2012 r.
Stankiewicz W. J. (2010), Demokracja w teorii i praktyce, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław.
Weber M. (2004), Racjonalność, władza, odczarowanie, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań.
Whitehead A. N. (1947), Essays in Science and Philosophy, Greenwood Press, New York.
Žižek S. (2011), Carl Schmitt w czasach postpolityki, w: Carl Schmitt. Wyzwanie polityczności, red. Ch. Mouffe, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa.
Życiński J. (2011), Granice racjonalności, Wydawnictwo Petrus, Kraków.