Abstrakt
Artykuł dotyczy stosunkowo nowego zjawiska politycznego, jakim są rocznicowe rytuały smoleńskie. Autorka adoptując na użytek politologii antropologiczne i hermeneutyczne narzędzia analizy, opiera badania na fundamentalnej tezie Durkheima o istnieniu dwóch odrębnych porządków rzeczywistości- sacrum i profanum. Analizowany rytuał ma charakter komemoratywny, dlatego jest on konstruowany i praktykowany w porządku sacrum. Budowane są specjalne ramy dramaturgiczne, które pozwalają wydzielić ten czas i przestrzeń z życia codziennego oraz wpisać w owe ramy treści symboliczne, za pomocą których tworzy się i transmituje nowe konstrukty mityczne oraz dokonuje się sukcesja charyzmy.
Bibliografia
Banaszczyk T. 1996, Durkheim i protagoniści, Katowice.
Bauman Z., Jacobsen M.H., Tester K. (2014), Rozmowy o socjologii, Warszawa.
Blumenberg H. (2009), Praca nad mitem, Warszawa.
Cazneuve J. (1971), Socjologie du rite, Paryż.
Churska-Nowak K. (2009), Rytuały polityczne w demokracji masowej, Poznań.
Connerton P. (2012), Jak społeczeństwa pamiętają, Warszawa.
Durkheim E(1990), Elementarne formy życia religijnego. System totemiczny w Australii, Warszawa.
Eliade M. (1999), Mity, sny i misteria, Warszawa.
Eliade M. (1996), Sacrum i profanum, Warszawa.
Evans-Pritchard E.E. (1965), Theories of Primitive Religion, Oxford.
Geertz C. (2005a), Opis gęsty: w poszukiwaniu interpretatywnej teorii kultury, w : Interpretacja kultury, Kraków.
Geertz C. (2005b), Wiedza lokalna. Dalsze eseje z zakresu antropologii interpretatywnej, Kraków.
Gluckman M. (1966), Essays on the Ritual of Social Relations, Manchester.
Głowiński M. (1992), Rytuał i demagogia. Trzynaście szkiców o sztuce zdegradowanej, Warszawa.
Halbwachs M. (2008), Społeczne ramy pamięci, Warszawa.
Kantorowicz E.H. (2007), Dwa ciała króla. Studium ze średniowiecznej teologii politycznej, Warszawa.
Karwat M. (2010), Polityczność i upolitycznienie. Metodologiczne ramy analizy, „Studia Politologiczne”, vol. 17.
Kertzer D.I. (2010), Rytuał, polityka, władza, Warszawa.
Kołodziejczak M., Stępińska A. (2014), Teoretyczne podstawy badan nad wydarzeniami medialnymi, „Zeszyty Prasoznawcze”, nr 1.
Kołodziejczak M., Stępińska A., Ritual, Political , w: The International Encyclopedia of Political Communication, Boston - w druku.
Lucas S. (2012), Durkheim. Życie i dzieło, Warszawa.
Mannheim K. (1961), Socjologia wiedzy, Warszawa.
Napiórkowski M. (2014a), Dlaczego wierzę w mitologię smoleńską, „Znak”, nr 706.
Napiórkowski M. (2014b), Władza wyobraźni. Kto wymyśla, co zdarzyło się wczoraj, Warszawa.
Niżnik J. (1979), Przedmiot poznania w naukach społecznych, Warszawa.
Ostałowska L. (2013), „Dziady” smoleńskie, w: T. Torańska, Smoleńsk, Warszawa.
Rothenbuhler E. (1989), Values and Symbols in Orientations to the Olympics, “Critical Studies in Mass Communication”, nr 8.
Rothenbuhler E.(2003), Komunikacja rytualna. Od rozmowy codziennej do ceremonii medialnej, Kraków.
Rytuał, dramat, święto, spektakl. Wstęp do teorii widowiska kulturowego (2009), red. J.Mac Aloon, Warszawa.
Schechner R. (2006), Performatyka: wstęp, Wrocław.
Shils E. (1975), Center and Peripher, w: Esseys in Microsociology, Chicago.
Shils E., Young M. (1965), The meaning of the coronation, w: Center and periphery: essays in macrosociology , red. E. Shils, Chicago-Londyn.
Szacka B. (2012), Czas przeszły, pamięć, mit, Warszawa.
Taleb N. (2007), The Black Swan: The Impact of Highly Improbable, Londyn.
Torańska T.(2013), Smoleńsk, Warszawa.
Turner V. (2005), Od rytuału do teatru. Powaga zabawy, Warszawa.
Turner V. (2006), Las symboli. Aspekty rytuałów u ludu Ndembu, Kraków.
Wadowski D. (2009), Tożsamościowa funkcja mitów, w: Tożsamość polska w odmiennych kontekstach, red. L.Dyczewski, D.Wadowski, Lublin, t.1.
Wasilewski. J.( 2012), Opowieści o Polsce. Retoryka narracji, Warszawa.
Wasilewski J.S. (2010), Tabu, Warszawa.
Weber M. (2002), Gospodarka i społeczeństwo. Zarys socjologii rozumiejącej, Warszawa.
Wheelwrignt P. (1991), Symbol archetypowy, w: Symbole i symbolika, red. M. Głowiński, Warszawa.