Abstract
The history of Poland’s integration activities, undertaken both before and after joining the EU, has featured several attempts to demonstrate its desire to become an independent entity in the internal EU game of the interests of other EU countries and institutions. This has been the case, since Poland’s interests have not always been compatible with the interests of the other actors of integration. For instance, Poland has opposed the scenario of the faster development of countries forming the ‘hard core’ of the EU. On the other hand, Poland still supports the universal postulate of making Europe a continent of democracy, freedom, peace and progress. The European Union has remained the guarantee that the lines that divide Europe will be erased and stable and consistent development ensured. Therefore, the author believes that Europe (the European Union) has no alternative, and will have to opt for a universalist-and-particular synthesis of unity in multiplicity, and unity in diversity, which enriches and develops but does not divide countries. First and foremost, this synthesis emphasizes the common good while not losing sight of (abandoning) the individual good.References
Bachmann K. (1999), Polska kaczka – europejski staw. Szanse i pułapki polskiej polityki europejskiej, Warszawa.
Balcer A., Buras P., Gromadzki G., Smolar E. (2016), Polacy wobec UE: koniec konsensusu, Warszawa.
Berend I. T. (2012), Od bloku sowieckiego do Unii Europejskiej. Transformacja ekonomiczna i społeczna Europy Środkowo-Wschodniej od 1973 roku, transl. J. Gilewicz, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków.
Czachór Z. (2013), Kryzys i zaburzona dynamika Unii Europejskiej, Dom Wydawniczy Elipsa, Warszawa 2013.
Czachór Z. (2010), Pozycja międzynarodowa Polski Anno Domini 2010. Analiza politologiczna czynników wpływu, in: Dwa dwudziestolecia. Geopolityka. Państwo. Społeczeństwo, eds. P. Hauser, W. Mazurczak, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań.
Czachór Z. (2009), Proces dochodzenia Polski do członkostwa w Unii Europejskiej, in: Negocjowanie granic: od UE 15 do UE27. Rozszerzenie wschodnie Unii Europejskiej. Część pierwsza – Grupa Luksemburska (2004): Estonia, Polska, Republika Czeska, Słowenia, Węgry, Cypr w UE, ed. T. R. Szymczyński, Wydawnictwo Naukowe WNPiD UAM, Poznań.
PL-UE. 10 lat w Unii Europejskiej (2014), Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Warszawa, http://www.msz.gov.pl.
Jaskulski A. (2013), Analiza polskiej polityki europejskiej w latach 2004–2014. Założenia, wyzwania, aktorzy, oceny, Author’s material, Poznań.
Kosikowski C. (2016), Korzystajmy z dobrych wzorców unijnych, “Dziennik Gazeta Prawna”, 1 marca.
Kubin T. (2016), Kontynuacja procesu rozszerzania jako wyzwanie dla Unii Europejskiej, “Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych”, nr 11/2.
Lissowska M. (2014), Instytucje rynku pracy – czy Polska popada w pułapkę średniego poziomu wzrostu?, http://www.pte.pl/kongres/referaty, 25.02.
Mucha-Leszko B. (2014), Wzrost gospodarczy i proces konwergencji oraz średnio- i długoterminowe perspektywy zmniejszania luki rozwojowej, in: Pozycja gospodarcza Polski w Unii Europejskiej, ed. B. Mucha-Leszko, Wydawnictwo UMCS, Lublin.
Najder Z. (2008), Polska w Europie, “Dziennik”, 12 kwietnia.
Narodowa Strategia Integracji (1997), Urząd Komitetu Integracji Europejskiej, Warszawa.
Raport w sprawie korzyści i kosztów integracji Rzeczypospolitej Polskiej z Unią Europejską (2000), Raport stanowi realizację uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 lutego 2000 r.
w sprawie przygotowań do członkostwa Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej, Rada Ministrów, Warszawa, 26 lipca.
Sierakowski S. (2016), Wieje piaskiem od strony wody, “Gazeta Wyborcza” 2–3 lipca.