Abstrakt
Artykuł dotyczy słownictwa wskazującego na rodzinę w polskim oświeceniu. Analiza opiera się na poezji religijnej K. Benisławskiej, F. Karpińskiego, F.D. Kniaźnina, J.P. Woronicza i J.A. Załuskiego. Uwzględniony został w niej aspekt życia ziemskiego i relacja między Bogiem a człowiekiem oraz wynikające z nich skomplikowane zależności: dzięcięctwo wszystkich ludzi, macierzyństwo Maryi i braterstwo między ludźmi a Jezusem-Bogiem. W sumie analizie poddano 76 jednostek, bogatą grupę stanowią np. określenia dziecka: potomek, niemowlę, niemówlę, niemówlątko, dziecko, ziecina, dziecię, dziatki, dziateczki, dziatwa, syn, córka, córa. Poeci, przedstawiając członków rodziny, wskazują na ich powinności względem Boga i najbliższych. W poezji Benisławskiej wyraźnie dowartościowana jest kobieta, która jako matka i mężatka uczestniczy w życiu na chwałę Boga.
Bibliografia
BCV – Biblia clementine Vulgate, http://vulsearch.sourceforge.net/html/Ct.html [dostęp: 5.07.2018].
Chachulski T., 2000, Wstęp, w: Benisławska K., Pieśni sobie śpiewane, Warszawa, s. 5–19.
Gorzelana J., 2002, „Pieśni nabożne” Franciszka Karpińskiego odczytane w kontekście liturgii Kościoła katolickiego, w: Gatunki okołoliterackie, red. C.P. Dutka, Wałbrzych, s. 241–248.
Gorzelana J., 2008, Stylistyczna wartość leksyki z kręgu rodziny w „Hymnie do Boga” Jana Pawła Woronicza, w: Stylistyka a leksykologia. Związki, zależności, metody, red. K. Maćkowiak, C. Piątkowski, Zielona Góra, s. 35–44.
Gorzelana J., 2011, Funkcja zdrobnień w Pieśniach sobie śpiewanych Konstancji Benisławskiej, w: Język pisarzy. Problemy słownictwa, red. T. Korpysz, A. Kozłowska, Warszawa, s. 285–307.
Jodłowski S., 1964, Substantywizacja przymiotników w języku polskim, Wrocław.
Kaczyński P., 2009, Rodzina w literaturze stanisławowskiej. Motywy – koncepcje – poglądy, Wrocław.
Katechizm – Katechizm Kościoła katolickiego, 1994, Poznań.
SL – Linde S.B., 1854–1860, Słownik języka polskiego, t. 1–6, wyd. II, Lwów.
Wojtak M., 1992, O początkach stylu religijnego, „Stylistyka”, nr 1, s. 90–97.
Licencja
Autorzy
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie Poznańskie Spotkania Językoznawcze są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC.
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie Poznańskie Spotkania Językoznawcze udzielają Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalą na użycie sublicencji Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Użytkownicy
Zainteresowani użytkownicy internetu uprawnieni są do korzystania z utworów opublikowanych od 2015 r. w Poznańskich Spotkaniach Językoznawczych pod następującymi warunkami:
- uznanie autorstwa - obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem, informacji, o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, DOI) oraz samej licencji;
- bez tworzenia utworów zależnych - utwór musi być zachowany w oryginalnej postaci, nie można bez zgody twórcy rozpowszechniać np. tłumaczeń, opracowań.
Do wszystkich tekstów opublikowanych przed 2015 r. prawa autorskie są zastrzeżone.
Inne
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).