Abstrakt
Artykuł ma na celu semantyczną analizę mistycznych opisów pojęcia radość. Przede wszystkim definiowane jest pojęcie doświadczenia mistycznego i przedstawiono jego główne cechy. Pierwszy punkt dotyczy sposobu, w jaki pojęcie to jest używane w mistycznym dyskursie. Warto zauważyć, że potencjał oceny radości jest zarówno pozytywny, jak i negatywny. „Doczesne” emocje są postrzegane jako przeszkody w kontakcie danej osoby z Bogiem i są traktowane z podejrzliwością, ale przekształcone przez proces uświęcenia są częścią mistycznych błogosławieństw. Artykuł koncentruje się na pozytywnych odczuciach doświadczającego, które pojawiają się w jego ciele, gdy „dotyka” Absolutu i wewnętrznej percepcji mistrza własnych emocji i ich konceptualizacji w języku. Zewnętrzny obserwator oczywiście nie może dostrzec boskiej rzeczywistości w sposób, w jaki widzi ją mistyk, ale obserwując zachowanie osoby, można zobaczyć cielesne przejawy radości, która jest nieodłączną częścią mistycznego doświadczenia wyrażanego przez zmysłowy język. Dane językowe dostarczają dowodów na twierdzenie, że nie mamy innego języka, którym można by dzielić się doświadczeniem religijnym, jak tylko taki, który traktuje ciało jako medium komunikacyjne. Należy również podkreślić fakt, że radość mistyka jest dynamiczna i nie wyklucza negatywnych uczuć, takich jak ból i cierpienie. Podstawowym założeniem jest, że radość jest zjawiskiem powszechnym i że większość językowych sposobów wyrażania jej w cywilizacji judeochrześcijańskiej używa tych samych mechanizmów i pojęć.
Bibliografia
Fabiszak M., 2000, The Concept of Joy in ME – a Semantic Analysis, w: Pase Papers in Language Studies, red. B. Rozwadowska, Wrocław, s. 105–115.
Gicala A., 2006, Expressing the Inexpressible In Mystical Experience. Conceptual Metaphor and Blending in Translations of ‘The Cloud of Unknowing’, Łask.
Gicala A., 2010, Obraz obrazu: strategia przekładu metafory w tekstach mistycznych, Kraków, w: Między Oryginałem a Przekładem XVI. Strategie wydawców, strategie tłumaczy, red. J. Brzozowski, M. Filipowicz-Rudek, s. 281–288.
Gogacz M., 1985, Filozoficzne aspekty mistyki. Materiały do filozofii mistyki, Warszawa.
Grün A., Riedl G., 1998, Mistyka i eros, Kraków.
Jan od Krzyża, 1995, Dzieła, Kraków.
KKK – Katechizm Kościoła Katolickiego, 1994, Warszawa.
Kłoczowski J.A., 2001, Drogi człowieka mistycznego, Kraków.
Kochmańska W., Taras B. (red.), 2010, Od miłości do nienawiści. Językowe mechanizmy kreowania emocji, Rzeszów.
Kołakowski L., 1987, Jeśli Boga nie ma. O Bogu, diable, grzechu i innych zmartwieniach tak zwanej filozofii religii, Londyn.
Mikołajczuk A., 2009, Obraz radości we współczesnej polszczyźnie, Warszawa.
Nowakowska-Kempna I., 1986, Konceptualizacja uczuć w języku polskim, Warszawa.
Nowakowska-Kempna I., Dąbrowska A., Anusiewicz J. (red.), 2000, Język a kultura, t. 14: Uczucia w języku i tekście, Wrocław.
Pajdzińska A., 1990, Jak mówimy o uczuciach? Poprzez analizę frazeologizmów do językowego obrazu świata, w: Językowy obraz świata, red. J. Bartmiński, Lublin, s. 87– 107.
SJP – Słownik języka polskiego, red. M. Szymczak Warszawa 1989.
Wieczorek U., 2004, O niewyrażalności w języku. Mistyka języka, w: Studia linguistica Danutae Wesołowska oblata, red. H. Kurek, J. Labocha, Kraków, s. 311–318.
Wieczorek U., 2006, Język miłości w dyskursie mistycznym św. Jana od Krzyża, w: Język religijny dawniej i dziś. Materiały z konferencji Gniezno 3–5 czerwca 2004, red. S. Mikołajczak, ks. T. Węcławski, Poznań, s. 510–517.
Wierzbicka A., 1999, Emotions across Languages and Cultures. Diversity and Universals, Cambridge.
Wilson A., 2009, Barrier and penetration imagery in altered states of consciousness discourse: replicating the five-stage model of Christian mysticism in the Bible, w: Cognitive Approaches to Language and Linguistic Data: Studies in Honor of Barbara Lewandowska-Tomaszczyk, „Polish Studies in English Language and Literature” (27), red. W. Oleksy, P. Stalmaszczyk, Frankfurt am Main, s. 357–372.
Zawada M., 2004, Antologia mistyczna, Kraków.
Licencja
Autorzy
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie Poznańskie Spotkania Językoznawcze są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC.
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie Poznańskie Spotkania Językoznawcze udzielają Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalą na użycie sublicencji Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Użytkownicy
Zainteresowani użytkownicy internetu uprawnieni są do korzystania z utworów opublikowanych od 2015 r. w Poznańskich Spotkaniach Językoznawczych pod następującymi warunkami:
- uznanie autorstwa - obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem, informacji, o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, DOI) oraz samej licencji;
- bez tworzenia utworów zależnych - utwór musi być zachowany w oryginalnej postaci, nie można bez zgody twórcy rozpowszechniać np. tłumaczeń, opracowań.
Do wszystkich tekstów opublikowanych przed 2015 r. prawa autorskie są zastrzeżone.
Inne
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).