Akvizice češtiny a propriální sféra jazyka
PDF

Słowa kluczowe

Czech language
onomastics
glottodidactics functions of language
lexis

Jak cytować

Balowski, M. (2014). Akvizice češtiny a propriální sféra jazyka. Poznańskie Spotkania Językoznawcze, (27), 33–50. https://doi.org/10.14746/psj.2014.XXVII.3

Abstrakt

The author analyzes two textbooks prepared for teaching Czech as a foreign language (A1 level) for the use of proper names for glottodidactic purposes. He indicates their function of information and communicative, as well as grammatical and socio-cultural. The lexical material is divided into class depending on the type of the referent, he compares them and highlights the position of proper names in the text. He describes the different types of anthro­ponyms, toponyms and chrematonyms and performed by them functions, as well as their attendance in particular group of proper names. Author shows the dependence of occurrence of proper names’ type adopted in textbook of the theory of language acquisition. In this way, he points out what information is displayed through different types of proper names.
https://doi.org/10.14746/psj.2014.XXVII.3
PDF

Bibliografia

Balowska G., 2008, Kulturní kompetence ve výuce češtiny jako cizího jazyka na vysoké škole, w: Sociokulturní kompetence ve výuce cizího jazyka a SERR, ed. G. Balowska, M. Čadská, Praha–Ratiboř, s. 9–18.

Balowski M., 2008, Kultura a jazyk ve výuce cizího jazyka, w: Sociokulturní kompetence ve výuce cizího jazyka a SERR, red. G. Balowska, M. Čadská, Praha–Ratiboř, s. 19–28.

Gawarkiewicz R., 2004, Dialog kultur i jego uwarunkowania. Zarys problemu, w: Glottodydaktyczne i kulturowe aspekty komunikacji językowej, red. K. Janaszek i R. Gawarkiewicz, Szczecin, s. 43–50.

Künzlerová Z., 2010, Vzdělání a příprava učitelů pro interkulturní výuku češtiny jako cizího jazyka, „Sborník prací AUČCJ”, s. 35–44.

Mączyński J., 1987, Nazwy własne w nauczaniu języka polskiego jako obcego, w: Onomastyka w dydaktyce szkolnej i społecznej, red. E. Homa, Szczecin, s. 121–127.

Prahová úroveň – čeština jako cizí jazyk, Strasbourg 2001.

Remediosová H., Čechová E., 2005, Chcete mluvit česky?, 1. vyd., Liberec.

Rzetelska-Feleszko E. (red.), 1998, Polskie nazwy własne. Encyklopedia, Warszawa–Kraków.

Rzetelska-Feleszko E., 1988, Znaczenie nazw własnych w procesie komunikacji językowej, w: V Ogólnopolska Konferencja Onomastyczna, Poznań 3–5 września 1985. Księga referatów, red. K. Zierhoffer, Poznań, s. 109–117.

Rzetelska-Feleszko E., Cieślikowa A. (red.), 2002–2003, Słowiańska onomastyka. Encyklopedia, t. 1–2, Warszawa–Kraków.

Sarnowska-Giefing I., 1980, Nazwy własne w nauczaniu języka polskiego na kursach dla cudzoziemców polskiego pochodzenia, „Poradnik Językowy”, z. 7, s. 368–372.

Sarnowska-Giefing I., 2005, Głos onomasty w kwestii nauczania słownictwa, w: Nauczanie języka polskiego jako obcego i polskiej kultury w nowej rzeczywistości europejskiej, red. P. Garncarek, Warszawa, s. 183–192.

Searle J., 1958, Proper Names, Mind, s. 166–173 [http://mind.ucsd.edu/syllabi/00-01/ phil_lang/readings/searle-01.html].

Společný evropský referenční rámec pro jazyky. Jak se učíme jazykům, jak je vyučujeme a jak v jazycích hodnotíme, 2002, Olomouc.

Żmijewska H., 1989, Bikulturowe aspekty nauczania języków obcych na przykładzie języka francuskiego, w: Bilingwizm, bikulturyzm, implikacje glottodydaktyczne, red. F. Grucza, Warszawa, s. 76–87.