Słowa kluczowe
komunikacja
modele komunikacji
wymiary komunikacji
strategie komunikacyjne
Jak cytować
Abstrakt
Przedmiotem opisu jest ukazanie potencjalnych uwarunkowań sprzyjających harmonijnemu porozumiewaniu się oraz czynników utrudniających fortunną komunikację. Próba ta została przedstawiona w kontekście wybranych modeli komunikacji, wymiarów procesu komunikowania oraz strategii komunikacyjnych. Komunikacji rozumianej jako całościowy i wszechobecny przekaz treści (informacji, emocji itp.) można przypisać następujące cechy: interakcyjność, nastawienie na drugą stronę, dialogowość, intencjonalność itp.
Bibliografia
Andrzejewski B. (red.), 1990, Komunikacja – rozumienie – dialog, Poznań.
Arystoteles, 1988, Retoryka, Warszawa.
Carey J., 1989, Communication as Culture. Essays on Media and Society, Boston.
Casmir F., 1996a, Budowanie trzeciej kultury: zmiana paradygmatu komunikacji międzynarodowej i międzykulturowej, w: Komunikacja międzykulturowa. Zderzenia i spotkania red. A. Kapciak, L. Korporowicz, A. Tyszka, Warszawa, s. 28–57.
Casmir F., 1996b, Komunikacja ludzka w perspektywie wielokulturowej, w: Komunikacja międzykulturowa. Zderzenia i spotkania, red. A. Kapciak, L. Korporowicz, A. Tyszka, Warszawa, s. 11–28.
Cushman D., Valentinsen B., Dietrich D., 1982, A Rules Theory of Interpersonal Relationships, w: Human Communication Theory – Comparative Essays, red. F. Dance, New York, s. 90–107.
Dobek-Ostrowska B., 2002, Podstawy komunikowania społecznego, Wrocław.
Fisher A., 1982, The Pragmatic Perspective of Human Communication. A View from System Theory, w: Human Communication Theory, red. F. Dance, New York, s. 192–219.
Garnett J., 2009, Przyczyny wojny i warunki pokoju, w: Strategia we współczesnym świecie. Wprowadzenie do studiów strategicznych, red. J. Baylis, J. Wirtz, C.S. Gray, E. Cohen, Kraków, s. 19–43.
Goban-Klas T., 2002, Media i komunikowanie masowe. Teorie i analizy prasy, radia, telewizji i Internetu, Warszawa.
Grucza F., 1996, O przeciwstawności ludzkich interesów i dążeń komunikacyjnych, interkulturowym porozumiewaniu się oraz naukach humanistyczno-społecznych, w: Problemy komunikacji interkulturowej: Jedna Europa – wiele języków i wiele kultur, red. F. Grucza, K. Chomicz-Jung, Warszawa, s. 11–33.
Grybosiowa A., 2002, Laicyzacja i okcydentalizacja polskiej tradycji świątecznej jako symbolu XX wieku, w: Składnia – stylistyka – struktura tekstu, red. M. Krauz, K. Ożóg, Rzeszów, s. 13–18.
Habermas J., 1999, Teoria działania komunikacyjnego, t. 1, Warszawa.
Habermas J., 2002, Teoria działania komunikacyjnego, t. 2, Warszawa.
Hall E., 1987, Bezgłośny język, Warszawa.
Hall E., 2001, Poza kulturą, Warszawa.
Iwan K., Komorowska H., Rella A., Życzak J. (red.), 2003, Dialog kultur w Nowej Europie. Literatura. Język. Historia, Szczecin.
Jan Paweł II, 1991, Centesimus annus, Wrocław.
Kaczmarek B., 2009, Misterne gry w komunikację, Lublin.
Korporowicz L., 1995, Od konfliktu do spotkania kultur, czyli tożsamość jako reguła autotransformacji, w: Komunikacja międzykulturowa. Zbliżenia i impresje, red. A. Kapciak, L. Korporowicz, A. Tyszka, Warszawa, s. 31–43.
Kozłowski R., 1990, O pojęciach i funkcjach dialogu, w: Komunikacja – rozumienie – dialog, red. B. Andrzejewski, Poznań, s. 69–77.
Kudra B., 2014, O komunikacji społecznej, w: Komunikowanie publiczne. Zagadnienia wybrane, red. B. Kudra, E. Olejniczak, Łódź, s. 9–25.
Kuźniar R., 2009, Przedmowa do wydania polskiego, w: Strategia we współczesnym świecie. Wprowadzenie do studiów strategicznych, red. J. Baylis, J. Wirtz, C.S. Gray, E. Cohen, Kraków, s. XXII–XXVII.
Markowski A., 1992, Polszczyzna końca XX wieku, Warszawa.
McQuail D., 1994, Mass Communication Theory. An Introduction, London.
Mickiewicz A., 1834, Pan Tadeusz, Paryż.
Misiaszek K., 1995, Kościół a dialog międzykulturowy, w: Komunikacja międzykulturowa. Zbliżenia i impresje, red. A. Kapciak, L. Korporowicz, A. Tyszka, Warszawa, s. 159–168.
Nęcki Z., 2000, Komunikacja międzyludzka, Kraków.
Orzechowski S., 2007, Komunikacja niejęzykowa a wiarygodność, Lublin.
Ożóg K., 2002, Atrakcyjna amerykanizacja w kulturze polskiej i w języku polskim, w: Składnia – stylistyka – struktura tekstu, red. M. Krauz, K. Ożóg, Rzeszów, s. 18–27.
Rzeszutko M., 2000, Semantyka symboli w dialogu kultur, „Poradnik Językowy”, z. 4, s. 1–12.
Rzeszutko M., 2001, Sposoby rozumienia wybranych symboli przez przedstawicieli różnych nacji. Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie, Seria Filologiczna, Językoznawstwo 6, z. 39, Rzeszów, s. 59–71.
Rzeszutko M., 2002, Symbol w komunikacji interkulturowej, w: Beiträge der Europäischen Slavistischen Linguistik (POLYSLAV), t. 5, (Die Welt der Slaven, Sammelbände/Сборник, 15), Hrsg. R. Blankenhorn, S. Dönninghaus, R. Marzari, München, s. 200 210.
Rzeszutko M., 2003, Dialog Słowian – na przykładzie wybranych symboli, w: Świat Słowian w języku i kulturze IV, Językoznawstwo, red. E. Komorowska, Ż. Kozicka-Borysowska, Szczecin, s. 257–267.
Rzeszutko-Iwan M., 2015, Zarys paradygmatu strategii w przestrzeni dyskursu publicznego (przesłuchania sądowe a/i wywiady radiowe), Lublin.
Skibiński A., 2003, Homo Significus, Warszawa.
Smolicz J., 1990, Język jako wartość podstawowa kultury, w: Język polski w świecie, red. W. Miodunka, Kraków, s. 23–38.
Stalmaszczyk P., Cap P. (red.), 2014, Pragmatyka, retoryka, argumentacja: obrazy języka i dyskursu w naukach humanistycznych, Kraków.
Szacka B. (red.), 1991, Człowiek, zwierzę społeczne, Warszawa.
Traba R. (red.), 2009, Stereotypy i pamięć, t. 1, seria Akulturacja/asymilacja na pograniczach kulturowych Europy Środkowo-Wschodniej w XIX i XX wieku, Warszawa.
Traba R. (red.), 2012, Sąsiedztwo polsko-niemieckie, t. 2, seria Akulturacja/asymilacja na pograniczach kulturowych Europy Środkowo-Wschodniej w XIX i XX wieku, Warszawa.
Tyszka A., 1995, Rozmowa kultur. Założenia i rezultaty seminarium „Komunikacja międzykulturowa 1992–93”, w: Komunikacja międzykulturowa. Zbliżenia i impresje, red. A. Kapciak, L. Korporowicz, A. Tyszka, Warszawa, s. 5–31.
Watzlawick P., Beavin J., Jackson D., 1967, Pragmatics of Human Communication, New York.
Wielecki K., 1995, Kompetencje do komunikacji międzykulturowej: problemy polityczne i edukacyjne, w: Komunikacja międzykulturowa. Zbliżenia i impresje, red. A. Kapciak, L. Korporowicz, A. Tyszka, Warszawa, s. 115–122.
Wlazło M., 2003, Współczesne aplikacje koncepcji dialogu międzykulturowego w filozoficznej hermeneutyce Hansa-Georga Gadamera (1900–2002), w: Dialog kultur w Nowej Europie. Literatura. Język. Historia, red. K. Iwan, H. Komorowska, A. Rella, J. Życzak, Szczecin, s. 128–137.
Wróblewska-Pawlak K., 1995, Dwujęzyczność a dwukulturowość, w: Komunikacja międzykulturowa.
Zbliżenia i impresje, Warszawa, red. A. Kapciak, L. Korporowicz, A. Tyszka, s. 69–78.
Zaliwska-Okrutna U., 1996, Językoznawcze teorie przyswajania języka a psychologiczne i kulturowe uwarunkowania komunikacji międzyludzkiej, w: Problemy komunikacji interkulturowej: Jedna Europa – wiele języków i wiele kultur, Warszawa, red. F. Grucza, K. Chomicz-Jung, s. 33–41.
Zimbardo P., Gerrig R., 2012, Psychologia i życie, Warszawa.
Żydek-Bednarczuk U., 2005, Wprowadzenie do lingwistycznej analizy tekstu, Kraków.
Licencja
Autorzy
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie Poznańskie Spotkania Językoznawcze są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC.
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie Poznańskie Spotkania Językoznawcze udzielają Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalą na użycie sublicencji Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Użytkownicy
Zainteresowani użytkownicy internetu uprawnieni są do korzystania z utworów opublikowanych od 2015 r. w Poznańskich Spotkaniach Językoznawczych pod następującymi warunkami:
- uznanie autorstwa - obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem, informacji, o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, DOI) oraz samej licencji;
- bez tworzenia utworów zależnych - utwór musi być zachowany w oryginalnej postaci, nie można bez zgody twórcy rozpowszechniać np. tłumaczeń, opracowań.
Do wszystkich tekstów opublikowanych przed 2015 r. prawa autorskie są zastrzeżone.
Inne
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).