Abstract
The aim of this study is to present the expressions referring to God the Father in the religious poems of Konstancja Benisławska. Pieśni sobie śpiewane (Eng. Songs sung for oneself) published during the Enlightenment (1776) contain many structures showing how the poet perceived God. Characteristic combinations indicate his goodness and power: our father, our only father, our gracious father, our almightily father, our wonderful father, nice and good father. [Ojciec nasz, Ojciec jedyny, Ojciec łaskawy, Ojciec wszechmogący, Ojciec przedziwny, Ojciec miły i Ojciec dobry]. There are also anthropomorphic elements (father’s hand, father’s face [ręka Ojca, twarz Ojca ]) and an expression associated with the dogma of the Trinity which corroborate an opinion that God the Father is a person of the Trinity.
References
Benisławska K., 1776, Pieśni sobie śpiewane, Wilno.
Biblia w przekładzie Jakuba Wujka z 1599 r., transkrypcja typu B oryginalnego tekstu z XVI w., 1999, wstępy J. Frankowski, Warszawa.
Chachulski T., 1995, „Hej gdybym stworzyć hymn zdołała nowy!”. O „Pieśniach sobie śpiewanych” Konstancji Benisławskiej, w: Motywy religijne w twórczości pisarzy polskiego oświecenia, red. T. Kostkiewiczowa, Lublin, s. 77–92.
Gomola A., 2009, Jakim ojcem jest Bóg? Konceptualizacja Boga jako Ojca, w: Język religijny dawniej i dziś (w kontekście teologicznym i kulturowym) materiały z konferencji, Gniezno 22–24 września 2008, red. P. Bortkiewicz, S. Mikołajczak, M. Rybka, Poznań, s. 207–313.
Gorzelana J., 2006, Perswazyjność, w: tejże, Właściwości językowo-stylistyczne poezji religijnej Franciszka Karpińskiego, Zielona Góra, s. 190–218.
Gorzelana J., 2011, Funkcja zdrobnień w Pieśniach sobie śpiewanych Konstancji Benisławskiej, w: Język pisarzy. Problemy słownictwa, red. T. Korpysz, A. Kozłowska, Warszawa, s. 285–307.
Gorzelana J., 2012, Leksyka odnosząca się do anioła w „Pieśniach sobie śpiewanych” Konstancji Benisławskiej, w: Język doświadczenia religijnego, t. 4, red. G. Cyran, E. Skorupska-Raczyńska, Szczecin, s. 91–112.
KKK – Katechizm Kościoła Katolickiego, 1994, Poznań.
Pawlikowska A., Język religijny na tle stylów funkcjonalnych polszczyzny pisanej – analiza porównawcza z perspektywy statystycznej, „Rozprawy Komisji Językowej WTN” XL: 2013, s. 55–73.
Rutkowska I., 2005, „Umieram, bo nie umieram” – paradoks w wypowiedziach mistyków, w: Język religijny dawniej i dziś. Materiały z konferencji Gniezno 3–5 czerwca 2004, red. S. Mikołajczak, T. Węcławski, Poznań, s. 518–527.
SL – Linde S.B., 1807–1814, Słownik języka polskiego, t. 1–6, Warszawa.
Zaręba A., 1956, Nazwy barw w dialektach i historii języka polskiego, Wrocław.
License
Autorzy
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie Poznańskie Spotkania Językoznawcze są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC.
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie Poznańskie Spotkania Językoznawcze udzielają Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalą na użycie sublicencji Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Użytkownicy
Zainteresowani użytkownicy internetu uprawnieni są do korzystania z utworów opublikowanych od 2015 r. w Poznańskich Spotkaniach Językoznawczych pod następującymi warunkami:
- uznanie autorstwa - obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem, informacji, o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, DOI) oraz samej licencji;
- bez tworzenia utworów zależnych - utwór musi być zachowany w oryginalnej postaci, nie można bez zgody twórcy rozpowszechniać np. tłumaczeń, opracowań.
Do wszystkich tekstów opublikowanych przed 2015 r. prawa autorskie są zastrzeżone.
Inne
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).