Dictionaries in Dictionaries – Lexicographic Considerations: dykcjonarz and wokabularz
Journal cover , volume 32, no. 1, year 2025
PDF (Język Polski)

Keywords

lexicography
dictionary
dykcjonarz
wokabularz

How to Cite

Migdał, J. (2025). Dictionaries in Dictionaries – Lexicographic Considerations: dykcjonarz and wokabularz. Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza, 32(1), 119–127. https://doi.org/10.14746/pspsj.2025.32.1.7

Number of views: 71


Number of downloads: 32

Abstract

The article is a continuation of research addressing the issue of the dictionary history of names of lexicographic collections. The considerations concern two lexemes: dykcjonarz and wokabularz. The analyses are presented against the background of the history of the most popular contemporary term: słownik (‘dictionary’). Both lexemes presented in the article are older than słownik. The name dykcjonarz has been used in Polish since the 16th century, while wokabularz is attested from the beginning of the 17th century. Both lexemes come from Latin, but dykcjonarz came into Polish through the mediation of French. The authors of a specialist publication on lexicography refer both entries to the old Polish lexicography of the period from the 16th to the 18th century. General dictionaries usually treat both names as words with a chronological meaning: old, obsolete, archaic or historical. The lexicographic history of both words shows the stability of their meaning. Exceptionally, dictionaries mark the nuances of meaning of the entry dykcjonarz and indicate additional meanings of wokabularz, both of which, however, belong to old or specialist lexis.

https://doi.org/10.14746/pspsj.2025.32.1.7
PDF (Język Polski)

References

Bielińska Monika, red. (2020), Leksykografia. Słownik specjalistyczny, Kraków.

Boryś Wiesław (2005), Słownik etymologiczny języka polskiego, Warszawa.

ESXVII – Gruszczyński Włodzimierz, red., Elektroniczny słownik języka polskiego XVII i XVIII wieku, https://sxvii.pl/ [dostęp: 15 listopada 2024].

ISJP – Bańko Mirosław, red. (2000), Inny słownik języka polskiego, t. 1–2, Warszawa.

L1 – Linde Samuel Bogumił (1807–1814), Słownik języka polskiego, t. 1–6, Warszawa.

L2 – Linde Samuel Bogumił (1854–1860), Słownik języka polskiego, t. 1–6, wyd. 2, Lwów.

Mańczak Witold (2017), Polski słownik etymologiczny, Kraków.

Migdał Jolanta (2022), Leksykograficzne historie wyrazów – słowniki w słownikach.

Uwagi wstępne o leksemie słownik, „Język. Religia. Tożsamość”, t. 2 A, nr 26, s. 67–73.

Migdał Jolanta (2023), Leksykograficzne historie wyrazów – słowniki w słownikach. Słownik – część II, „Język. Religia. Tożsamość”, t. 2, nr 28, s. 179–186. DOI: https://doi.org/10.5604/01.3001.0054.2871

PSWP – Zgółkowa Halina, red. (1994–2005), Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, t. 1–50, Poznań.

SJPDor – Doroszewski Witold, red. (1958–1969), Słownik języka polskiego, t. 1–11, Warszawa, wersja internetowa: https://doroszewski.pwn.pl/ [dostęp 15 listopada 2024].

SPXVI – Mayenowa Maria Renata i in., red. (1966–), Słownik polszczyzny XVI wieku Wrocław–Warszawa, https://spxvi.edu.pl [dostęp 15 listopada 2024].

SSTPS – Bralczyk Jerzy, red. (2005), Słownik 100 tysięcy potrzebnych słów, Warszawa.

SW – Karłowicz Jan, Kryński Adam, Niedźwiedzki Władysław (1900–1927), Słownik języka polskiego, t. 1–8, Warszawa.

SWil – Zdanowicz Aleksander i in., (1861), Słownik języka polskiego, t. 1–2, Wilno.

SWOKop – Kopaliński Władysław (1994), Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem, Warszawa.

USJP – Dubisz Stanisław, red. (2003), Uniwersalny słownik języka polskiego, t. 1–4, Warszawa.

WSJP PAN – Żmigrodzki Piotr, red., Wielki słownik języka polskiego PAN, https://wsjp.pl/ [dostęp 15 listopada 2024].

WSWO – Bańko Mirosław, red. (2003), Wielki słownik wyrazów obcych, Warszawa.