Słowa kluczowe
Baudelaire
André Gide
music
homosexuality
Jak cytować
Abstrakt
Why does André Gide so often compare Chopin to Baudelaire? For several reasons: because for him, the two artists are unique, irreplaceable, incomparable; because both were initially misunderstood; and because they are both classics of the nineteenth century. In other words, what distinguishes them, according to Gide, is their aesthetics of discretion, which is very
similar to the one he develops in his own works – particularly those in which he defends the homosexual cause.
Bibliografia
Acquisto Joseph (2008), « La musique du désir et de la pureté. Gide face a Chopin et Baudelaire », Bulletin des Amis d’André Gide, no 157, janvier, p. 19-32.
Allégret Marc (1952), Avec André Gide, [film documentaire], [page consultée : le 29 octobre 2021], https://tinyurl.com/x3k7us4j.
Bertrand Stéphanie (2013), « “Je ne suis pas pareil aux autres” : le “je” gidien, entre désir de singularité et tentation de banalité », Bulletin des Amis d’André Gide, no 177-178, janvier, p. 133-143.
Bulletin des Amis d’André Gide (1986), no 71, juillet.
« Génie » (2020), [page consultée : le 18 décembre 2020], https://www.cnrtl.fr/definition/génie.
Gide André (1924a), Corydon, Gallimard, Paris.
Gide André (1924b), Incidences, Gallimard, Paris.
Gide André (1996), Journal, t. I : 1887-1925, Gallimard, Paris.
Gide André (1997), Journal, t. II : 1926-1950, Gallimard, Paris.
Gide André (1999), Essais critiques, Gallimard, Paris.
Gide André (2001), Si le grain ne meurt, in : Souvenirs et voyages, Gallimard, Paris.
Gide André (2010), Notes sur Chopin, Gallimard, Paris.
Gide André, Rosenberg Fédor (2021), Correspondance 1896-1934, éd. Nikol Dziub, Presses Universitaires de Lyon, Lyon.
Gide André, Rouveyre André (1967), Correspondance (1909-1951), éd. Claude Martin, Mercure de France, Paris.
Gide André, Simenon Georges (1999), Correspondance : 1938-1950, Omnibus, Paris.
Le Nouvel Observateur (2020), [page consultée : le 18 décembre 2020], https://tinyurl.com/ymjh7hjz.
Mann Thomas (1996), Le Docteur Faustus, traduit de l’allemand par Louise Servicen, in : Romans et nouvelles III, Le Livre de Poche, Paris, p. 317-903.
Moutote Daniel (1990), Réflexions sur « Les Faux-monnayeurs », Champion, Paris.
Moutote Daniel (1993), André Gide : esthétique de la création littéraire, Champion, Paris.
Licencja
Autorzy
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka” są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC.
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka” udzielają Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalają na użycie sublicencji Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Użytkownicy
Zainteresowani użytkownicy internetu uprawnieni są do korzystania z utworów opublikowanych od 2016 roku w „Poznańskich Studiach Polonistycznych. Serii Literackiej” pod następującymi warunkami:
- uznanie autorstwa – obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem, informacji, o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, DOI) oraz samej licencji;
- bez tworzenia utworów zależnych – utwór musi być zachowany w oryginalnej postaci, nie można bez zgody twórcy rozpowszechniać np. tłumaczeń, opracowań.
Do wszystkich tekstów opublikowanych przed 2016 r. prawa autorskie są zastrzeżone.
Inne
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).