Abstrakt
Dotychczasowe badania nad zarządzaniem członkostwem państwa w Unii Europejskiej, zarządzaniem projektem europejskim, bazują na przekonaniu o interdyscyplinarności zagadnienia koordynacji polityki europejskiej. Swoim dorobkiem służą na tym gruncie nauka o zarządzaniu, nauka o administracji, politologia, nauka prawa i europeistyka. Stąd studia nad zarządzaniem obecnością państwa w Unii Europejskiej w dużej mierze opierają się na zagadnieniach związanych z krajową koordynacją polityki europejskiej rozumianą nie tylko jako zespół działań przyczynowo-skutkowych powstałych w toku prowadzonych negocjacji politycznych, lecz również jako wyodrębniający się podsystem decydowania politycznego. Polski system koordynacji polityki europejskiej sprawnie wykonuje swoje zadania, jednak w przyszłości należy wzmocnić współpracę między posłami polskiego Parlamentu, posłami Parlamentu Europejskiego, rządem RP oraz urzędnikami polskiej administracji. Jeśli chodzi o współpracę między rządem a Sejmem i Senatem można podkreślić, że rząd i obie izby parlamentu powinny wzajemnie się uzupełniać i wspierać w polityce europejskiej. Prowadzona w efekcie polityka powinna być oparta na kooperacji, konsensusie i zaufaniu.
Bibliografia
Fiszer J. M., Tomaszyk M. J. (red.) (2013), Zarządzanie procesem integracji i modernizacja Unii Europejskiej, ISP PAN, Warszawa.
Jakubek J. (2009), Czy istnieje polski model koordynacji polityk unijnych?, w: Koordynacja polityk unijnych w Polsce, (red.) R. Mieńkowska-Norkiene, oficyna wydawnicza ASPRA-JR, Warszawa.
Kurek M. (2011), Koordynacja polskiej polityki europejskiej, w: Proces decyzyjny w Unii Europejskiej. Przewodnik dla urzędnika administracji publicznej, (red.) A. Ambroziak, Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Warszawa.
Luhmann N. (2007), Systemu społeczne, Zakład Wydawniczy Nomos, Kraków.
Middelar L. (2012), Przejście do Europy. Historia pewnego początku, Aletheia.
Nowak-Far A. (2003), Przystąpienie państwa do Unii Europejskiej a administracja rządowa samorządowa, w: Polska w Unii Europejskiej. Pola parlamentu i regionów w krajowym procesie decyzyjnym w sprawach integracyjnych, (red.) J. Barcz, A. Gajda, J. Zdeb, Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, Opole.
Nowak-Far A. (2007), System koordynacji polityki europejskiej w Polsce - administracja centralna, w: Usprawnienia kształtowania się polskiego stanowiska w UE - skuteczniejsza polityka europejska, Raport Instytutu Kościuszki, październik 2007, źródło własne.
Osiński J. (2003), Rola Sejmu i Senatu w procesie decyzyjnym w sprawach rozstrzyganych w instytucjach Unii Europejskiej, w: J. Barcz, Ustrojowe aspekty członkostwa Polski w Unii Europejskiej, Instytut Spraw Publicznych, Warszawa.
Pijełko K. (1976), Prakseologia - nauka o sprawnym działaniu, Warszawa.
Pszczołowski T. (1978), Mała encyklopedia prakseologii i teorii organizacji, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Warszawa.
Tomaszewski K. (2009), Reforma systemu koordynacji polityk unijnych w Polsce, w: Koordynacja polityk unijnych w Polsce, (red.) R. Mieńkowska-Norkiene, oficyna wydawnicza ASPRA-JR, Warszawa.
Tomaszyk M. J. (2012), Wzmocniona legitymacja demokratyczna Unii Europejskiej - rozważania w kontekście inicjatywy obywatelskiej, nowych zasad wyborów do Parlamentu Europejskiego i udziału parlamentów krajowych w procesie integracji europejskiej, „Myśl Ekonomiczna i Polityczna” nr 3(38), Warszawa.
Tomaszyk M. J. (2013), Koordynacja polityki europejskiej w Polsce w dobie kryzysu ekonomicznego UE, w: Zarządzanie procesem integracji i modernizacja Unii Europejskiej, (red.) J. M. Fiszer, M. J. Tomaszyk, ISP PAN, Warszawa.
Tomaszyk M. (2012b), Polskie przewodnictwo w Radzie Unii Europejskiej w IIpot. 2011 roku-próba podsumowania, w: J. M. Fiszer, Prezydencja Polski w Radzie Unii Europejskiej, ISP PAN, Warszawa.
Wiatr K. (2011), Komitet Stałych Przedstawicieli, w: Proces decyzyjny w Unii Europejskiej. Przewodnik dla urzędnika administracji publicznej, (red.) A. Ambroziak, Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Warszawa.
Włodarska-Żwirko M. (2011), Współpraca Rady Ministrów z Sejmem i Senatem Rzeczpospolitej Polskiej w sprawach związanych z członkostwem Polski w Unii Europejskiej, w: Proces decyzyjny w Unii Europejskiej. Przewodnik dla urzędnika administracji publicznej, (red.) A. Ambroziak, Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Warszawa 2011.
Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Departament Komitetu do Spraw Europejskich, pobrano z: http://www.msz.gov.pl/pl/mmisterstwo/ministerstwo_orgamzacja/komorki/departament_komitetu_do_spraw_europejskich_.
Orzeczenie z 2009 ws. zgodności TL z Konstytucją Federalną- BVerfG, 2 BvE 2/08 z 30.06.2009.
Przewodnictwo Polski w Radzie Unii Europejskiej. Raport końcowy z przygotowania i sprawowania prezydencji, przyjęty przez Radę Ministrów w dniu 17 kwietnia 2012 roku, Warszawa 2012, s. 35.
Uchwała nr 18 Rady Ministrów z dnia 2 lutego 2010 r. w sprawie zatwierdzenia Regulaminu Komitetu do Spraw Europejskich, Monitor Polski nr 9 (poz. 79).
Ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Komitecie do Spraw Europejskich (Dz. U. 2009, nr 161, poz. 1277), art. 2 ust. 2.
Ustawa z dnia 8 października 2010 r. o współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej.
Ustawa z dnia 6 maja 2005 roku o Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego oraz o przedstawicielach Rzeczpospolitej Polskiej w Komitecie Regionów Unii Europejskiej, Ustawa o działach administracji rządowej z 1997 roku.
Ustawa z dnia 8 października 2010 r. o współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z członkostwem Rzeczpospolitej Polskiej w Unii Europejskiej (Dz. U. 2010, nr 213, poz. 1395).