Quo Vadis Turcjo – koniec europejskiego kierunku w polityce zagranicznej Turcji?
Main Article Content
Abstrakt
Turcja od czasu powstania republiki w 1923 r. ukierunkowana była na westernizację i budowanie ścisłych kontaktów z państwami europejskimi. Także po zakończeniu drugiej wojny światowej i powstaniu systemu dwublokowego zadecydowała o członkostwie w bloku państw kapitalistycznych jako sojusznik w ramach NATO oraz aspirant do członkostwa we Wspólnotach Europejskich. Rozpad systemu jałtańskiego i powstanie układu multipolarnego stał się wyzwaniem dla kształtowania nowych kierunków w polityce zagranicznej Turcji, osłabił równocześnie jej związki z Zachodem. Ankara uwierzyła bezkrytycznie we własny potencjał i możliwości pełnienia roli mocarstwa regionalnego i państwa euroazjatyckiego budującego swoje wpływy na obszarze dawnego Imperium Otomańskiego. Wydaje się jednak, że bezkrytyczna samoocena i wygórowane ambicje przerosły możliwości polityków tureckich.
Downloads
Download data is not yet available.
Article Details
Jak cytować
ADAMCZYK, A. (2018). Quo Vadis Turcjo – koniec europejskiego kierunku w polityce zagranicznej Turcji?. Rocznik Integracji Europejskiej, (11), 263-278. https://doi.org/10.14746/rie.2017.11.19
Numer
Dział
ROZPRAWY I ARTYKUŁY
Teksty opublikowane na łamach czasopisma "Rocznik Integracji Europejskiej" i udostępniane w formacie PDF objęte są licencją CC BY 4.0 (Creative Commons - Uznanie autorstwa). Kopiowanie i rozpowszechnianie dozwolone jest pod warunkiem uznania autorstwa.
Referencje
- Adamczyk A. (2002), Cypr. Dzieje polityczne, Warszawa.
- Adamczyk A. (2009), Wpływ unormowania stosunków grecko-tureckich na stabilizację bezpieczeństwa we wschodniej części Morza Śródziemnego, w: Bezpieczeństwo Międzynarodowe. Wyzwania i zagrożenia XXI wieku, red. P. Olszewski, T. Kapuśniak, W. Lizak, Radom.
- Agnantopoulos A. (2013), The Europeanization of national foreign Policy: explaining Greek support for Turkey’s EU accession. „Southeast European and Black Sea Studies”, nr 1.
- Ambroziak A. A. (2014), The European Union’s Trade with Turkey under the Customs Union, w: Poland and Turkey in Europe – Social, Economic and Political Experiences and Challenges, red. A. Adamczyk, P. Dubel, Warszawa.
- Altunisik B. (2013), The Middle East In Turkey-USA Relations: Managing the Alliance, „Journal of Balkan and Near Eastern Studies”, vol. 15, nr 2.
- Aydin M. (2014), Turkish Policy towards the Wider Black Sea and the EU Connection, „Journal of Balkan and Near Eastern Studies”, vol. 16, nr 3.
- Buhari D. (2009), Turkey-EU Relations: The Limitation of Europeanisation Studies, „The Turkish Yearbook of International Relations, vol. 40.
- Barburska O. (2016), Argument siły czy siła argumentów? Unia Europejska w stosunkach międzynarodowych jako ‘soft power’, „Rocznik Integracji Europejskiej”, nr 10.
- Barburska O., Milczarek D. (2013), Historia integracji europejskiej w zarysie, Warszawa.
- Barrinha A. (2014), The Ambitious Insulator: Revisiting Turkey’s Position In Regional Security Complex Theory, „Mediterranean Politics”, vol. 19, nr 2.
- Criss N. B. (2013), The USA-Turkey-Middle East: From the 20th Century to the Present, „Journal of Balkan and Near Eastern Studies”, vol. 15, nr 2.
- Cyr A. (2015), Turkey’s Continuing Role as a Pivotal Ally in a Rapidly Changing Region, Foreign Policy Research Institute, Philadelphia.
- Gonlübol M. (1999), NATO and Turkey. An Overall Appraisal, „The Turkish Yearbook”, vol. XI.
- Grigoriadis I. (2014), Turkey’s foreign policy activism: vision continuity and reality checks, „Southeast European and Black Sea Studies”, vol. 14, nr 2.
- Gürzel A. (2014), Turkey’s Role as a Regional and Global Player and its Power Capacity: Turkey’s Engagement with other Emerging Countries, „Revista de Sociologia e Politica”, nr 50.
- Gynay D., Renda K. (2014), Usages of Europe in Turkish Foreign Policy towards the Middle East, „Journal of Balkan and Near Eastern Studies”, vol. 16, nr 1.
- Guvenc S., Ozel S. (2012), NATO and Turkey in the post-Cold world: between abandonment and entrapment, „Southeast European and Black Sea Studies”, vol. 12, nr 4.
- Kuru A. (2015), Turkey’s Failed Policy towards the Arab Spring: Three Levels of Analysis, „Mediterranean Quarterly”, nr 3, September.
- Marcou J. (2013), Turkey’s Foreign Policy: Shifting Back to the West after a Drift to the East?, Turkey Policy Brief Series, International Policy and Leadership Institute (TEPAV), http://www.tepav.org.tr/upload/files/1365165523-5.Shifting_Back_to_the_West_after_a_Drift_to_the_East.pdf.
- Martin L. G. (2004), Turkey’s Middle East Foreign Policy w: The Future of Turkish Foreign Policy, red. L. G. Martin, D. Keridis, Harvard University, Cabridge–Massachusetts–London.
- Misztal M. (2013), Historia Cypru, Kraków.
- Onis Z. (2014), Turkey and the Arab Revolutions: Boundaries of Regional Power Influence In a Turbulent Middle East, „Mediterranean Policy”, vol. 19, nr 2.
- Osiewicz P. (2015), 10 lat negocjacji akcesyjnych Turcji z Unią Europejską. Analiza postępów w obszarze kryteriów politycznych na podstawie raportów Komisji Europejskiej, „Rocznik Integracji Europejskiej”, nr 9.
- Osiewicz P. (2013), Konflikt cypryjski, Warszawa.
- Osiewicz P. (2006), Spory grecko-tureckie w basenie Morza Egejskiego w: Spory – konflikty zbrojne – terroryzm. Dysfunkcjonalne czynniki współczesnych stosunków międzynarodowych, red. W. Malendowski, Poznań.
- Outzen R. (2012), From Crisis to Cooperation. Turkey’s Relations with Washington and NATO, „Policy Notes”, nr 12.
- Park B. (2015), Turkey’s isolated stance: an ally no more, or just the usual turbulence?, „International Affairs”, vol. 91, nr 3.
- Turkey’s Role as a Regional Power: Its Scope, Challenges and Future (2013), Quilliam Report, Quilliam Foudation, July, http://www.quilliamfoundation.org.
- Stępniewski T. (2011), Geopolityka Morza Czarnego w postzimnowojennym świecie, Lublin.
- Strategia Rozszerzenia UE (2015), Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów, COM(2015) 611 final, Bruksela 10.11.2015.
- Sztubert J. (2011), Znaczenie Turcji dla relacji Unii Europejskiej z Bliskim Wschodem, w: red. A. Szymański, Turcja i Europa. Wyzwania i szanse, Warszawa.
- Szymański A. (2011), Turcja i Europa. Wyzwania i szanse, Warszawa.
- Szymański A. (2008), Między islamem a kemalizmem. Problem demokracji w Turcji, Warszawa.
- Tuysuzoglu G. (2014), Strategic Depth: A Neo-Ottomanist Interpretation of Turkish Euroasianism, „Mediterranean Quarterly”, Spring.
- Wódka J. (2013), Polityka zagraniczna „nowej Turcji”. Implikacje dla partnerstwa transatlantyckiego, Warszawa.
- Yanik L. K. (2011), Constructing Turkish „exceptionalism”: Discourses of liminality and hybridity in post-Cold War Turkish foreign policy, „Political Geography”, vol. 30.
- Yesilyurt N., Akdevelioglu A. (2009), Turkey’s Middle East Policy under the JDP Rule, „The Turkish Yearbook of International Relations, vol. 40.
- Zajączkowski K. (2011), Uwarunkowania ekonomiczne a członkostwo w Unii Europejskiej, w: red. A. Szymański, Turcja i Europa. Wyzwania i szanse, Warszawa.