Słowa kluczowe
Parlament Europejski
wybory
Alternatywa dla Niemiec
Jak cytować
Abstrakt
Prezentowany artykuł poświęcony został analizie niemieckich wyborów do Parlamentu Europejskiego. Wyniki wyborów do PE w Niemczech nie przyniosły zaskakujących rozstrzygnięć. Zwyciężyły partie chadeckie przed SPD, a na dalszych miejscach znalazły się partie średnie – Sojusz 90/Zieloni i Die Linke. Istotny sukces odniosła eurosceptyczna Alternatywa dla Niemiec (AfD), a druzgocącą klęskę poniosła liberalna FDP. Wyniki wyborów w Niemczech, w przeciwieństwie do wielu krajów europejskich jak Francja i Wielka Brytania, przyniosły sukces partiom zdecydowanie proeuropejskim, które zdobyły ponad 75% poparcia. Oznacza to akceptację zdecydowanej większości Niemców dla dotychczasowego kursu w polityce europejskiej reprezentowanego przez główne siły polityczne. Istotnym novum było zniesienie progu wyborczego, które skutkowało znacznym rozdrobnieniem niemieckiej reprezentacji w Parlamencie Europejskim (14 partii) i pozwoliło siedmiu drobnym partiom na wydelegowanie po jednym przedstawicielu do Parlamentu Europejskiego. Likwidacja progu wyborczego nie wpłynęła jednak na wzrost poparcia dla drobnych ugrupowań.
Bibliografia
Bender J. (2014),Willkommen bei den Gemäßigten, „Frankfurter Allgemeine Zeitung”, 27.05.2014, s. 5.
Bundesverfassungsgericht prüft Drei-Prozent-Hürde, „Zeit-Online”, 18.12.2013, http://www.zeit.de/news/2013-12/18/prozesse-karlsruhe-verhandelt-ueber-drei-prozent-huerde-bei-europawahl-18151012.
Forschungsgruppe Wahlen (2014), Europawahl vom 25. Mai 2014, http://www.forschungsgruppe.de/Wahlen/Wahlanalysen/Newsl_Euro_2014_1.pdf.
Gesetz über die Wahl der Abgeordneten des Europäischen Parlaments aus der Bundesrepublik Deutschland (EuWG), http://www.gesetze-im-internet.de/bundesrecht/euwg/gesamt.pdf.
Haug V. (2014), Muss wirklich jeder ins Europäische Parlament? Kritische Anmerkungen zur Sperrklausel-Rechtsprechung aus Karlsruhe, „Zeitschrift für Parlamentsfragen”, nr 2, s. 467–487.
Huber E. (2014), „Die Zeit der einsamen Ansagen ist vorbei”, „Der Spiegel”, nr 23, 2.06.2014, s. 26–28.
Jacobsen L. (2014), Endlich wieder streiten, „Zeit-Online”, 12.05.2014, http://www.zeit.de/politik/deutschland/2014-05/europawahl-spd-csu-cdu-gabriel-schulz.
Komunikat prasowy federalnego kierownika wyborczego z 4 marca 2014 r. (2014a), http://www.bundeswahlleiter.de/de/europawahlen/EU_BUND_14/presse/w14004_Wahlvorschlaege.html.
Komunikat prasowy federalnego kierownika wyborczego z 17 marca 2014 r. (2014b), http://www.bundeswahlleiter.de/de/europawahlen/EU_BUND_14/presse/w14006_bwa_entscheidung.html.
Komunikat prasowy federalnego kierownika wyborczego z 16 kwietnia 2014 r. (2014c), http://www.bundeswahlleiter.de/de/europawahlen/EU_BUND_14/presse/w14012_Anzahl_Kandidaten.html.
Koszel B. (2011), Niemcy wobec kryzysu finansowego strefy euro państw Unii Europejskiej, „Rocznik Integracji Europejskiej”, nr 5, s. 111–128.
Książniakiewicz M. (2014), Niemieckie wybory do Parlamentu Europejskiego. „Masz dziadka, wyślij go do Europy”, „Biuletyn Niemiecki” nr 48, http://fwpn.org.pl/assets/Publikacje/Biuletyn_Niemiecki/BIULETYN_NIEMIECKI_NR_48.pdf.
Kubiak P. (2014),Wybory do Parlamentu Europejskiego w Niemczech – komentarz do wyników, „Biuletyn Instytutu Zachodniego”, nr 165.
Lachmann G. (2014), AfD will in Fraktion der Europäischen Konservativen, „Die Welt”, 27.05.2014,s. 4.
Maier J., Faas T., Maier M. (2014), Aufgeholt, aber nicht aufgeschlossen: Wahrnehmungen und Wirkungen von TV Duellen am Beispiel von Angela Merkel und Peer Steinbrück 2013, „Zeitschrift für Parlamentsfragen”, nr 1, s. 38.
Nonnenmachen G. (2014), Keine Experimente, „Frankfurter Allgemeine Zeitung”, 26.05.2014, s. 1.
Schäffer A. (2014), Seehofer präsentiert sich selbst als Schuldigen, „Frankfurter Allgemeine Zeitung”, 27.05.2014, s. 5.
Schmitt H., Sanz A., Braun D. (2009), Motive individuellen Wahlverhaltens in Nebenwahlen. Eine theoretische und empirische Überprüfung, w: Wahlen und Wähler. Analysen aus Anlass der Bundestagswahl 2005, red. O.W. Gabriel, B. Weßels, J.W. Falter, Wiesbaden, s. 585–605.
Ustawa o partiach politycznych z 24 lipca 1967 r. (w formie z 1994 r. wraz z poprawkami z 2011 r.): http://bundesrecht.juris.de/bundesrecht/partg/gesamt.pdf.
Wyrok Federalnego Trybunału Konstytucyjnego z 22 lutego 2014 (Wyrok FTK z 26.02.2014), https://www.bundesverfassungsgericht.de/entscheidungen/es20140226_2bve000213.html.